John Wilkes Booth’un Kayıp Otopsi Fotoğrafı: Çözülen Bir Gizem

by Jasmine Aralık 15, 2024

written by Jasmine Aralık 15, 2024

John Wilkes Booth’un Otopsi Fotoğrafının Kaybı

Suikast ve Otopsi

14 Nisan 1865’te John Wilkes Booth, Başkan Abraham Lincoln’ü Washington D.C.’deki Ford Tiyatrosu’nda suikastle öldürdü. On iki gün sonra Booth, Virginia’daki bir ahırda vurularak öldürüldü. Cesedi otopsi için Washington’a ve ardından USS Montauk gemisine götürüldü.

Savaş Bakanı Edwin Stanton, Booth’un cesedinin tek bir fotoğrafının çekilmesini emretti. Birçok uzman, ünlü İç Savaş fotoğrafçısı Alexander Gardner ve asistanı Timothy O’Sullivan’ın 27 Nisan 1865’te fotoğrafı çektiği konusunda hemfikir.

Kayıp Fotoğraf

Booth’un otopsi fotoğrafı o günden beri görülmedi ve nerede olduğu bilinmiyor. Stanton’ın fotoğrafı gizleme motivasyonu, Booth’un bir şehit haline gelmesini veya yüceltilmesini önlemekti.

Tartışma

Görüntünün bulunmaması, Lincoln’ün katilinin hâlâ hayatta olduğu yönündeki komplo teorilerini körükledi. New York Tribune, 28 Nisan’da Booth’un cesedinin Montauk’ta fotoğraflandığını bildirdi ve bu da kamuoyunda tartışmalara yol açtı.

Wardell’in Anlatımı

Gardner ve O’Sullivan gemideyken yaşananların önemli bir anlatımı, iki adama eşlik etmekle görevli eski bir devlet dedektifi olan James A. Wardell’den geliyor. Wardell’in 1896’da verdiği açıklamada, kendisine yalnızca bir plaka ve bir baskı yapılmasını sağlaması ve bunların her ikisinin de Gizli Servis’ten Albay L.C. Baker’a veya Savaş Bakanı Stanton’a teslim edilmesi emredildiği belirtiliyor.

Wardell, tarihçinin fotoğrafı bulabileceğinden şüphe duyduğunu söyledi: “Savaş Bakanlığı, Booth’un bir kahraman yapılmamasını sağlamaya çok kararlıydı ve bazı isyancılar o plakadan bir fotoğraf için iyi bir fiyat verirdi.”

Arama Devam Ediyor

Kapsamlı aramalara rağmen fotoğraf hiçbir zaman bulunamadı. Ancak tarihçiler ve araştırmacılar, fotoğrafın hâlâ var olabileceğine, muhtemelen Ulusal Arşivler’in Savaş Bakanlığı kayıtlarında olduğuna inanmaya devam ediyorlar.

Fotoğrafın Önemi

Booth’un otopsi fotoğrafının bulunması büyük tarihi önem taşıyacaktır. Amerikan tarihinin en kötü şöhretli suikastlarından birinin ardından benzersiz bir görsel kayıt sağlayacaktır. Ayrıca Booth’un ölümüyle ilgili olaylara ve imajını bastırma çabalarına ışık tutabilir.

Sonuç

John Wilkes Booth’un otopsi fotoğrafının kaybı, kışkırtıcı bir gizem olmaya devam ediyor. Bu fotoğrafın bulunması, Amerikan tarihinin bu önemli olayını anlamamıza büyük katkı sağlayacaktır.

Jasmine

Jasmine'in yolculuğu, elinde bir kamera ve kalbinde hikayelerle başladı. Onun için dünya sadece görüntüler ve seslerden oluşan bir koleksiyon değildi; bu, her biri yakalanmayı ve keşfedilmeyi bekleyen karmaşık detaylarla dokunmuş canlı bir duvar halısıydı. Bu doğuştan gelen merak, onu doğal olarak yazılı söze yönlendirdi ve burada dilin ruhla uyumlu hikayeler dokuma gücünü keşfetti. Jasmine'in LifeScienceArt'ın yaşam bölümündeki makaleleri bu sinerjinin bir kanıtıdır. Kelimeleri sayfa üzerinde dans eder, okuyucuları deneyimin kalbine taşıyan canlı resimler çizer. İster bir sabah güneşinin doğuşunun getirdiği sessiz düşünceler olsun, ister kalabalık bir şehir caddesinin elektrikli enerjisi, Jasmine bir anın özünü derinlemesine dokunan kelimelere dönüştürme konusunda olağanüstü bir yeteneğe sahiptir. Ancak Jasmine'in yetenekleri yazılı sözün çok ötesine geçer. Detaylara keskin bir gözle ve bir fotoğrafçının ruhuyla dünyayı benzersiz bir lensle görür. Fotoğrafları sadece anlık görüntüler değil; gizli duygulara ve söylenmemiş hikayelere açılan pencerelerdir. Jasmine'in karakteristik dokunuşuyla yakalanan tek bir görüntü, bir duygu yelpazesi uyandırabilir, içsel bir yolculuğa teşvik edebilir ve izleyicide bir hayranlık hissi uyandırabilir. Işık ve gölgeyle oynama şekli ya da sıradan olanın içindeki güzelliği bulma tarzı, onun sanatsal vizyonu hakkında çok şey söyler. Jasmine sadece dünyayı görmekle kalmaz; onu derinlemesine ve tutkuyla hisseder. Bu duygusal derinlik yazılarında da belirgindir. Jasmine'in makaleleri, okuyucularla kişisel düzeyde bağlantı kuran ham bir dürüstlükle doludur. Hayatın karmaşıklıklarını, sevinç ve üzüntülerini, başarı ve başarısızlıklarını keşfetmekten korkmaz. Ancak zor konulara değinirken bile, kelimelerinde içsel bir iyimserlik, insan ruhunun doğuştan gelen dirençliliğine olan inanç vardır. Jasmine'in yazıları, okuyucuları hayatın tüm deneyim yelpazesini kucaklamaya, beklenmedik anlarda güzellik bulmaya ve zorluklarla cesaret ve zarafetle başa çıkmaya teşvik eder. Jasmine'in kendi hayatı da sürekli bir keşif, yeni deneyimler ve bakış açıları arayışı gibi hissedilir. İster lensiyle gizli bir hazineyi yakalamak için bilinen yoldan sapmak, ister yazılarıyla insan duygularının derinliklerine inmek olsun, Jasmine yolculuğun kendisinde büyür. Bu doğuştan gelen macera duygusu bulaşıcıdır ve okuyucuları, hem içsel hem de dışsal keşiflere çıkmaya teşvik eder. Jasmine'in çalışmaları sadece anları yakalamakla ilgili değildir; merak kıvılcımını ateşlemek ve hayatı dolu dolu yaşama arzusunu uyandırmakla ilgilidir. Belki de Jasmine'in çalışmalarının en büyüleyici yönü, uyandırdığı samimiyet hissidir. Onun makalelerini okumak, hayatın nüanslarını anlayan ve kırılganlıklarını paylaşmaktan korkmayan yakın bir arkadaşla konuşuyormuş gibi hissettirir. Okuyucularla kişisel bir düzeyde bağlantı kurma yeteneği, Jasmine'in yazılarını bu kadar güçlü ve kalıcı kılan şeydir. Bu, onun kendi özgünlüğünün ve başkalarıyla kelimeler ve imgeler aracılığıyla bağlantı kurma konusundaki samimi arzusunun bir kanıtıdır.