Sera gazları

BM İklim Zirvesi Tarihi

Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC), sera gazı emisyonlarını dengelemek ve tehlikeli iklim değişikliğini önlemek amacıyla 1992 yılında kuruldu. UNFCCC, ülkelerin bir araya gelerek iklim değişikliğinin azaltılması ve ona uyum sağlanması konusunda anlaşmaları müzakere ettiği ve benimsediği yıllık Taraflar Konferansı’nı (COP) düzenler.

İklim Değişikliği Konusunda Uzlaşmaya Varmanın Zorlukları

İklim değişikliği konusunda fikir birliğine varmak, çeşitli nedenlerle zordur. Öncelikle, iklim değişikliği bilimi karmaşık ve belirsizdir ve bazı bilim insanları sorunun boyutu ve ciddiyeti konusunda hemfikir değildir. İkinci olarak, iklim değişikliği, tüm ülkelerin iş birliğini gerektiren küresel bir sorundur, ancak bunun nasıl ele alınacağına dair farklı bakış açıları vardır. Tarihsel olarak en fazla sera gazı emisyonuna sahip olan gelişmiş ülkeler, emisyonları azaltma yükünün daha fazlasını üstlenmeleri gerektiğini savunuyor. Öte yandan gelişmekte olan ülkeler ekonomilerini geliştirmeleri gerektiğini ve gelişmiş ülkelerle aynı standartlara tabi tutulmamaları gerektiğini savunmaktadır.

Paris İklim Görüşmelerinde Farklı Olan Nedir?

COP21 olarak da bilinen Paris iklim görüşmeleri, önceki iklim zirvelerinden birçok yönden farklıdır. İlk olarak, Paris görüşmeleri, UNFCCC’nin yeni “aşağıdan yukarıya” yaklaşımı kapsamında düzenlenen ilk görüşmelerdir. Bu yaklaşım kapsamında, her ülkeden kendine özgü ihtiyaçları için en gerçekçi eylem planı olduğuna inandığı şeyi taahhüt etmesi istenir. Bu taahhütler daha sonra küresel bir anlaşmada bir araya getirilir.

İkinci olarak, Paris görüşmeleri, iklim değişikliğine karşı eylem için kamuoyu ve siyasi iradenin giderek güçlendiği bir dönemde gerçekleşiyor. 2013 yılında yayınlanan ve insan faaliyetlerinin 20. yüzyılın ortalarından bu yana gözlemlenen ısınmanın baskın nedeni olma ihtimalinin son derece yüksek olduğu sonucuna varan Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’nin Beşinci Değerlendirme Raporu, iklim değişikliği sorununun aciliyeti konusunda farkındalığı artırmaya yardımcı oldu.

Kyoto Protokolü

Kyoto Protokolü, 1997 yılında kabul edilen ve gelişmiş ülkeleri sera gazı emisyonlarını 1990 seviyelerine göre ortalama %5 oranında azaltmaya bağlayan uluslararası bir anlaşmaydı. Amerika Birleşik Devletleri Kyoto Protokolünü hiçbir zaman onaylamadı ve 2012’de sona erdi.

Gelişmekte Olan Ülkelerin İklim Değişikliğine Karşı Mücadelede Rolü

Gelişmekte olan ülkeler, iklim değişikliğine karşı mücadelede giderek daha önemli bir rol oynamaktadır. Gelişmiş ülkeler tarihsel olarak en fazla sera gazı emisyonuna sahip olsa da, gelişmekte olan ülkeler artık küresel emisyonların önemli bir kısmından sorumludur. Bunun nedeni kısmen ekonomilerinin hızlı büyümesi ve fosil yakıt kullanımının artmasıdır.

Aşağıdan Yukarıya Yaklaşım

Aşağıdan yukarıya yaklaşım, Paris iklim görüşmelerinde kabul edilen iklim anlaşmaları müzakere etmenin yeni bir yoludur. Bu yaklaşım kapsamında, her ülkeden kendine özgü ihtiyaçları için en gerçekçi eylem planı olduğuna inandığı şeyi taahhüt etmesi istenir. Bu taahhütler daha sonra küresel bir anlaşmada bir araya getirilir.

Paris İklim Görüşmelerinde Başarı Olasılıkları

Paris iklim görüşmelerinde başarı olasılıkları belirsizdir. Aşılacak pek çok zorluk var, bunlar arasında gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin farklı bakış açıları, bilimin karmaşıklığı ve siyasi iradenin gerekliliği yer alıyor. Ancak iklim değişikliğine karşı eylem için artan bir kamuoyu ve siyasi irade de var ve Paris görüşmeleri, her zamankinden daha büyük bir aciliyet duygusunun olduğu bir zamanda gerçekleşiyor.