Home Tags Posts tagged with "Arkeoloji"
Tag:

Arkeoloji

Roma Sanatı

Caligula’nın Abartılı Bahçeleri: Roma İmparatorunun Dünyasına Bir Pencere

by Jasmine
written by Jasmine

Caligula’nın Abartılı Bahçeleri: Roma İmparatorunun Dünyasına Bir Pencere

Yeniden Keşfedilen Zevk Bahçesi

Roma’da mütevazı bir apartmanın altında gizli bir hazine yatıyor: Caligula’nın görkemli zevk bahçesinin kalıntıları, Horti Lamiani olarak bilinir. Yıllar süren kazıların ardından, bu yeraltı harikası halka açılmaya hazırlanıyor ve Roma’nın en şöhretli imparatorlarından birinin abartılı yaşam tarzına bir bakış sunuyor.

Tarihi Kazmak

Arkeologlar, Caligula’nın saltanatına ışık tutan çok sayıda eseri ortaya çıkaran bölgede 2006 yılında kazılara başladı. Keşifler arasında süslü mermer zeminler, karmaşık freskler ve tavus kuşları, aslanlar ve ayılar gibi egzotik hayvanların kemikleri vardı. Bu buluntular, imparatorun görkemli zevklerini ve egzotik eğlenceye olan düşkünlüğünü canlı bir şekilde gözler önüne seriyor.

Mermer Başyapıtlar

Bahçelerin en çarpıcı özelliklerinden biri mermerin yoğun kullanımıdır. Duvarlar, farklı renklerdeki parçalarla işlenerek muhteşem bir görsel etki yaratan karmaşık desenlerle süslenmiştir. Mermerin bu yenilikçi kullanımı, Caligula’nın zamanının sanatçılığını ve işçiliğini sergiliyor.

Sanatsal Hazineler

Sahada ortaya çıkarılan freskler, yüksek kaliteleri ve zarif tasarımlarıyla tarihçileri şaşırttı. Caligula’nın aşırılık konusundaki itibarına rağmen, sanat eserleri sofistike ve rafine bir estetik sergiliyor. Bu keşif, imparatorun geleneksel olarak çökmekte olan bir tiran olarak görüldüğü görüşüne meydan okuyor.

Caligula’nın Mirası

Horti Lamiani başlangıçta zengin Romalı senatör Lucius Aelius Lamia tarafından yaptırılmıştı. Ölümünden sonra mülk İmparator Tiberius’a miras kaldı. Caligula MS 37’de tahta çıktığında mirası devraldı ve onu gösterişli yaşam tarzına uygun bir zevk bahçesine dönüştürdü.

İmparatorluk Eksantriklikleri

Caligula’nın saltanatı hem abartı hem de zulümle damgasını vurdu. Bahçelerine iki mil uzunluğunda yüzen bir köprü inşa etmek de dahil olmak üzere cömertçe harcama yaptığı söyleniyor. Dengesiz davranışları ve tuhaf hareketleri tarihçiler arasında pek çok spekülasyona ve tartışmaya konu oldu.

Bir Perili Miras

Efsaneye göre, Caligula’nın hayaleti MS 41’deki suikastından sonra bahçelerde dolaşmaya devam etti. Ancak bu iddianın ardındaki gerçek gizemle örtülüdür. Kesin olan şu ki, Horti Lamiani, Roma’nın en gizemli imparatorlarından birinin hayatına ve dönemine büyüleyici bir bakış sunuyor.

Yeni Bir Perspektif Ortaya Çıkarmak

Piazza Vittorio’daki Nymphaeum Müzesi’nin bu baharda açılması, ziyaretçilere Caligula’nın zevk bahçesini keşfetmek için benzersiz bir fırsat sunacak. Bu yeraltı hazine deposu, imparatorun karakterine ve kendisi için yarattığı görkemli dünyaya yeni bir ışık tutacağa benziyor.

Ek Bilgiler

  • Caligula’nın asıl adı Gaius Julius Caesar Germanicus’tu.
  • “Caligula” lakabı “küçük çizme” anlamına gelir ve ona çocukluğunda askerler tarafından verilmiştir.
  • Caligula, saltanatının başlarında dengesiz davranışlarına katkıda bulunmuş olabilecek ciddi bir hastalık geçirdi.
  • Zulüm konusundaki itibarına rağmen Caligula, sanata verdiği destekle de tanınırdı.
  • Pretoryan Muhafızları, Senato ve atlı düzeni MS 41’de Caligula’yı suikast etmek için komplo kurmuştu.
  • Caligula’nın kız kardeşleri onun cesedini Horti Lamiani’ye getirip ölümünden sonra yaktılar.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sahne Sanatları

Shakespeare’in Sahnesi: Yeni Keşfedilen Döşeme Tahtaları Tarihi Ortaya Çıkarıyor

by Jasmine
written by Jasmine

Shakespeare’in Sahnesi: Yeni Keşfedilen Döşeme Tahtaları Tarihi Ortaya Çıkarıyor

Kazı ve Keşif

İngiltere’nin King’s Lynn kentindeki St. George’s Guildhall’da yakın zamanda yapılan yenilemeler sırasında, işçiler dikkat çekici bir bulguyla karşılaştı: William Shakespeare’in bir zamanlar sahne aldığına inanılan tek ayakta kalmış ahşap döşeme tahtaları. Döşeme katmanlarının altında gizlenmiş bu büyük meşe tahtalar, yaklaşık 30 santimetre genişliğinde ve 15 santimetre kalınlığında olup, çivi yerine tahta dübellerle birbirine tutturulmuştur.

Tarihsel Bağlam

Bu döşeme tahtalarının keşfi, tarih camiasında heyecan dalgalarına yol açtı. Birleşik Krallık’ın en eski çalışan tiyatrosu olan St. George’s Guildhall, uzun zamandır Shakespeare dönemiyle ilişkilendirilmektedir. 16. yüzyılın sonlarından kalma belgeler, Shakespeare’in oyunculuk şirketinin 1592-93 yıllarında mekanda sahne aldığını ortaya koymaktadır.

Döşeme Tahtalarının Tarihlenmesi

Ortaçağ yapıları uzmanı Arkeolog Jonathan Clark, döşeme tahtalarını iki ay boyunca titizlikle inceledi. İnşaat yöntemlerini ve sağlam kalan ahşaptaki büyüme halkalarını inceleyerek, tahtaların 15. yüzyılın başlarına, muhtemelen 1417 ile 1430 yılları arasına tarihlendiğini belirledi. Bu da döşeme tahtalarını Shakespeare’in döneminden çok daha öncesine yerleştirmektedir.

Shakespeare’in Varlığı

Döşeme tahtalarının daha erken bir yapıya sahip olmasına rağmen, loncanın yaratıcı yönetmeni Tim FitzHigham, Shakespeare’in bunların üzerinde sahne almış olması gerektiğine inanıyor. Shakespeare’in şirketinin 16. yüzyılın sonlarında mekanda bulunduğuna dair kanıtlara işaret ediyor. Clark, “Shakespeare’in üzerinde yürüdüğü yüzey büyük ihtimalle burasıydı.” diyor. “Gösterilerin yapıldığı salonun bu tarafı.”

Akademik Perspektifler

Keşif, tarihçiler ve Shakespeare araştırmacıları arasında canlı bir tartışmayı tetikledi. İngiltere’deki Birmingham Üniversitesi’nden Tiffany Stern, Shakespeare’in St. George’s Guildhall’daki varlığına dair kanıtların “oldukça güçlü” olduğunu düşünüyor. Ancak bazıları şüpheciliğini koruyor. İngiltere’deki De Montfort Üniversitesi’nden Siobhan Keenan, Shakespeare’in bu dönemdeki yerinin belirsiz olduğuna dikkat çekiyor.

Spekülasyon ve Önem

Bazı akademisyenler keşfin önemli olduğunu savunurken, diğerleri bunu yalnızca bir spekülasyon olarak reddediyor. Stratford-upon-Avon’daki Shakespeare Enstitüsü müdürü Michael Dobson, döşeme tahtalarının, Shakespeare tarafından dokunulmuş olabilecek bir ahşap parçasına aşırı derecede ilgi duyulmadığı sürece, özellikle önemli olmadığına inanıyor. Shakespeare ile ilişkili ancak tarihsel açıdan çok daha değerli başka eserlerin bulunduğunu sözlerine ekliyor.

Devam Eden Araştırmalar ve Gelecekteki Etkileri

Bu döşeme tahtalarının keşfi, Shakespeare’in hayatı ve kariyeri üzerine araştırmalar ve incelemeler için yeni yollar açtı. Araştırmacılar, kanıtları daha derinlemesine araştırmaya ve Shakespeare’in performansları ile döneminin kültürel bağlamı hakkında daha fazla bilgi edinmeye hevesli. Soruşturma devam ederken, St. George’s Guildhall’daki döşeme tahtaları şüphesiz tarihçilerin, Shakespeare meraklılarının ve Britanya’nın zengin kültürel mirasının karmaşık dokusuyla ilgilenen herkesin hayal gücünü ele geçirmeye devam edecek.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sınıflandırılmamış

Kurucu Babaların Delaware’deki Çiftliğinde Köle Mezarları Bulundu

by Peter
written by Peter

Köleleştirilmiş Kişilerin Mezarları Kurucu Babaların Delaware’deki Çiftliğinde Bulundu

Mezarların Keşfi

Arkeologlar, ABD Anayasası’nın imzacılarından John Dickinson’ın Dover, Delaware’deki çiftliğinde en az 25 köleleştirilmiş kişinin olası mezarlarını ortaya çıkardı. Keşif, mülkün 450 dönümlük alanında iki yıl süren bir aramanın ardından gerçekleşti.

Araştırmacılar, mezarlığın 1720 yılına kadar uzandığına ve yaklaşık 170 fit x 160 fit ölçülerinde olduğuna inanıyor. Mezar taşlarının ve diğer işaretlerin bulunmaması, sitin yerini bulmayı zorlaştırdı ancak mülkün 1930’lar ve 1940’lardan kalma haritaları ekibin aramasını daraltmasına yardımcı oldu.

John Dickinson ve Köleleştirme

“Devrimin Kalemi” olarak bilinen John Dickinson, İngiliz yönetiminden bağımsızlık mücadelesinde önemli bir rol oynayan zengin bir Amerikalı devlet adamıydı. Ancak birçok çağdaşı gibi Dickinson da insanları köleleştirdi.

Dickinson, 5.000 dönümlük çiftliğinde bir seferde 59 kişiyi köleleştirmiş olabilir. Köleleştirilen insanlar öncelikle o zamanlar kazançlı bir ürün olan tütün yetiştiriyordu.

Tarihsel Önem

Mezarlığın keşfi, Amerika Birleşik Devletleri’nin kuruluş döneminde köleleştirilmiş kişilerin sıklıkla göz ardı edilen deneyimlerinin bir hatırlatıcısıdır. Ayrıca köleliğin dehşetlerine katlanmak zorunda kalanların hatırasını koruma ve onurlandırmanın önemini de vurgulamaktadır.

Ulusal Park Servisi (NPS), sitin “hak ettiği onur ve saygıyla” ele alınacağını belirtti. Sitenin korunması ve toplulukla daha fazla araştırma ve yorumlama konusunda nasıl ilerleyeceği konusunda çalışmalar devam etmektedir.

Topluluk Katılımı

Araştırmacılar, arazide gömülü kişilerin isimlerini ve biyografilerini belirlemek için toplum üyeleriyle birlikte çalışıyor. İlgili bilgilere sahip olabilecek kişiler ekiple iletişime geçmeye teşvik edilir.

Ekip, yalnızca köleleştirilmiş kişilerin değil, aynı zamanda sözleşmeli hizmetçiler, kiracı çiftçiler, esnaflar, zanaatkarlar ve özgür Siyahlar dahil olmak üzere plantasyonda yaşayan ve çalışan diğer kişilerin hikayelerini de ortaya çıkarmayı umuyor.

Daha Fazla Araştırma

Mezar yeriyle ilgili arkeolojik araştırmalar devam ediyor. Araştırmacılar, köleleştirilmiş kişilerin yaşamları ve yaşadıkları ve öldükleri koşullar hakkında daha fazla bilgi edinmeyi umuyor.

Ekip ayrıca, plantasyonun ve sakinlerinin daha geniş tarihini ortaya çıkarmak için toplum üyeleriyle daha fazla araştırma yapmayı planlıyor.

Geçmişin Korunması

John Dickinson’ın çiftliğindeki mezarlığın keşfi, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki köleliğin karmaşık tarihini daha fazla öğrenmek için değerli bir fırsattır. Köleleştirilenlerin hatırasını koruma ve onurlandırmanın ve daha adil ve eşitlikçi bir toplum için çalışmaya devam etmenin önemini hatırlatıyor.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Antik Sanat

Pompeii’nin Muhteşem Freskleri: Mitolojide ve İnsan Ruhanda Bir Yolculuk

by Kim
written by Kim

Pompeii’nin Muhteşem Freskleri: Antik Mitolojinin ve İnsan Doğasının Bir Penceresi

Sanatsal Hazinelerin Gün Yüzüne Çıkarılması

Pompeii’deki arkeologlar olağanüstü bir keşifte bulundular: Truva Savaşı ile ilişkilendirilen mitolojik karakterleri tasvir eden bir dizi çarpıcı freskle süslenmiş antik bir yemek odası. Etkileyici bir şekilde 15 metre uzunluğunda ve 6 metre genişliğindeki oda, canlı freskler için büyüleyici bir fon oluşturan, bir milyondan fazla minik beyaz fayansla süslenmiş mozaik bir zemine sahiptir.

Mitolojik Karşılaşmalar

En büyüleyici fresklerden biri, kaçışı Truva Savaşı’na yol açan olayları ateşleyen efsanevi Truvalı Helen ve Paris’i tasvir ediyor. Bir zamanlar Sparta Kralı Menelaus ile evli olan Helen, Truvalı Prens Paris ile Truva’ya kaçarak Yunan mitolojisinde sonsuza kadar yer alacak bir çatışmayı ateşledi.

Başka bir freskte, antik Yunan tanrısı Apollon, Truvalı rahibe Cassandra’nın peşinde tasvir edilmiştir. Apollon, Cassandra’ya kehanet gücü verdi, ancak o onun ilerlemelerini reddettiğinde, savaş vizyonlarına kimsenin inanmaması için onu lanetledi.

Fresklerin arkasındaki duvarlar, muhtemelen yağ lambalarından gelen duman ve kurum lekelerinin sanat eserlerini bozmasını önlemek için kullanılan siyah boya zeminle kaplıdır. Bu lambaların titrek ışığı, fresklere özellikle birkaç kadeh Kampanya şarabından sonra hareket ediyormuş gibi görünen büyülü bir ışıltı verirdi.

Antik Yaşamın Bir Görüntüsü

Yemek odası, mülkün başka bir seviyesine çıkan bir merdiveni olan bir avluya açılmaktadır. Merdivenin kemerlerinde, Pompeii Arkeoloji Parkı’na göre “iki çift gladyatör ve muazzam stilize bir fallus olduğu görülen bir sahne” biri çizmiştir.

Salon, arkeologların yaklaşık bir yıldır kazdığı şehrin Regio IX bölgesindeki özel bir konutta yer almaktadır. Site, Pompeii’nin MS 79’daki yıkıcı Vezüv Yanardağı patlamasından önceki günlük yaşamı aydınlatan bir fırın, bir şantiye ve pizza benzeri bir pide tasvir eden bir fresk de dahil olmak üzere çok sayıda keşif ortaya çıkardı.

Geçmişin Korunması

Kazılar sırasında antik eserleri ortaya çıkarmak ve korumak karmaşık ve zorlu bir görevdir. Sitenin baş restoratörü Roberta Prisco, yakın zamanda “bir kemerin çökmesini durdurmaya çalışmaya” bir gün ayırdı ve bu keşiflerin hassas doğasını vurguladı.

Prisco, “Sorumluluk çok büyük” diyor. “Yaptığımız işe karşı bir tutku ve derin bir sevgimiz var, çünkü ortaya çıkardığımız ve koruduğumuz şeyler, bizden sonraki nesillerin de keyfi için.”

Zamansız Yansımalar

Arkeologlar yüzyıllardır Pompeii’yi inceliyorlar, ancak antik kentin yalnızca yaklaşık üçte ikisi kazıldı. Pompeii Arkeoloji Parkı müdürü Gabriel Zuchtriegel için, yeni keşfedilen freskler sadece önemli bir arkeolojik buluntu değil, aynı zamanda insan doğası üzerine zamansız bir meditasyondur.

“Mitolojik çiftler, geçmiş ve yaşam hakkında yalnızca romantik görünen doğası gereği sohbetler için fikirler sağladı” diyor. “Gerçekte, birey ve kader arasındaki ilişkiye değiniyorlar: Geleceği görebilen ancak kimse ona inanmayan Cassandra; Truvalı istilacıların karşısında Truvalıların yanında yer alan ancak bir tanrı olarak zafere ulaşamayan Apollon; politik olarak yanlış aşk ilişkilerine rağmen savaşın nedeni olan ya da belki sadece bir bahane olan Helen ve Paris. Kim bilir?”

Zuchtriegel ekliyor: “Bugünlerde Helen ve Paris hepimizi temsil ediyor: Her gün, yalnızca kendi özel hayatımıza odaklanıp odaklanmayacağımızı veya hayatlarımızın tarihin geniş süpürücüsüyle nasıl iç içe geçtiğini keşfedip keşfetmeyeceğimizi seçebiliriz.”

Yeni keşfedilen Pompeii yemek odasındaki freskler, antik mitolojiye, sanatsal ifadeye ve sevgi, kader ve yaşamda anlam arayışı gibi kalıcı insan temalarına büyüleyici bir bakış sunuyor. Arkeologlar Pompeii’nin sırlarını araştırmaya devam ettikçe, bu çarpıcı sanat eserleri dünya çapındaki izleyicileri ilhamlandırmaya ve etkilemeye devam edecek.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Arkeoloji

Korkunç Richard III Kafatası Yaralanmaları: Yeni Bir Analiz

by Rosa
written by Rosa

Korkunç Richard III Kafatası Yaralanmaları: Yeni Bir Analiz

Richard III İskeletinin Keşfi

2012 yılında arkeologlar, İngiltere’nin Leicester kentindeki bir otoparkın altında dikkate değer bir keşif yaptılar: Kral Richard III’ün iskeleti. Bu keşif, bu esrarengiz hükümdarın yaşamı ve ölümü hakkında yeni ışık tuttu.

Richard III’ün Bosworth Savaşı’ndaki Ölümü

Richard III, savaşta ölen son İngiliz kralıydı. 1485’teki Bosworth Savaşı’nda sonunu buldu. Tıbbi dergi Lancet’te yayımlanan yeni bir çalışma, Richard III’ün iskeletini inceledi ve son anlarında maruz kaldığı korkunç kafa travmalarını ortaya çıkardı.

Richard III’ün Kafa Travmalarının Analizi

Çalışma, Richard III’ün kafatasında dokuz, pelvisinde iki olmak üzere toplam on bir yaralanma geçirdiğini ortaya koydu. En ciddi yaralanmalar, muhtemelen bir kılıç veya balta gibi keskin bir kuvvet travması sonucu oluşan kafatasının alt kısmındaydı. Bir diğer delici yara, muhtemelen keskin bir silahın ucuyla meydana gelmişti.

Bu yaralanmalar, Richard III’ün atının bir bataklığa saplanması sonucu onu terk edip düşmanlarıyla savaşırken öldürüldüğünü öne süren savaşın hemen sonrasındaki anlatımlarla tutarlıdır.

Diğer Yaralanmalar ve Çıkarımlar

Araştırmacılar ayrıca, özellikle pelvis bölgesindeki bazı yaralanmaların garip açılarda olduğunu belirttiler. Richard III’ün ölümünden sonra, cesedi savaş alanından kaldırılırken bu yaralanmaların oluşmuş olabileceğine inanıyorlar.

İlginç bir şekilde, iskelette savunma yaraları görülmemektedir; bu da kralın başı hariç, geri kalanının iyi zırhlandığını düşündürmektedir.

Richard III’ün Yeniden Gömülmesi

Richard III’ün iskeleti, 26 Mart 2015 tarihinde Leicester Katedrali’ne yeniden gömülecek. Kalıntılarının keşfi ve yaralanmalarının analizi, yaşamı ve ölümü hakkında değerli bilgiler sağladı ve bu karmaşık tarihi figürün daha eksiksiz bir resminin çizilmesine yardımcı oldu.

Ek Ayrıntılar ve Tahminler

Araştırmacılar yalnızca iskelet üzerinde çalışabildikleri için Richard III’ün kemiklerde kaydedilmeyen başka yaralanmalar yaşamış olması mümkündür. Bununla birlikte, korunan yaralanmalar kesinlikle vahşicedir ve ölümünün şiddetli doğasını göstermektedir.

Bazı yaralanmaların garip açıları, Richard III’ün cesedinin ölümünden sonra parçalanmış veya tahrip edilmiş olabileceği yönünde spekülasyonlara yol açtı. Ancak bu teoriyi destekleyecek kesin bir kanıt yoktur.

Richard III’ün iskeletinin herhangi bir savunma yarasına sahip olmaması, saldırganlarına karşı etkili bir şekilde kendini savunamadığını göstermektedir. Bunun nedeni, sayıca az ve bunalmış olması veya hazırlıksız yakalanıp tepki verememesi olabilir.

Richard III’ün iskeletinin keşfi ve analizi, yaşamı ve ölümü hakkında çok sayıda bilgi sağlamıştır. Bazı efsanelerin ortadan kaldırılmasına ve bu esrarengiz kralın gerçek doğasının aydınlatılmasına yardımcı olmuştur.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Tarihçe

Vikinglerin Kayıp Şehri Kuzey Almanya’da Bulundu

by Zuzana
written by Zuzana

Vikinglerin En Güçlü Şehri Almanya’nın Kuzeyinde Gün Yüzüne Çıkarıldı

Sliasthorp’un Arkeolojik Keşfi

Almanya’nın kuzeyinde çalışan arkeologlar çığır açan bir keşifte bulundular: Viking tarihinin en önemli şehirlerinden biri olan Sliasthorp’un kalıntıları. Bu keşif, Viking toplumu ve onun karmaşık sosyal yapısı hakkında yeni ufuklar açıyor.

Sliasthorp bir zamanlar İskandinav krallarına ev sahipliği yapmış ve erken dönem Danimarka krallığının sınırına yakın askeri bir güç merkezi olarak hizmet vermiştir. Frank Kraliyet Yıllıklarına göre, Viking kralı Godfred küçük yerleşimi 9. yüzyılın başlarında önemli bir stratejik konuma dönüştürdü.

Viking Toplumuna Yönelik Değişen Bakış Açıları

Sliasthorp’un keşfi, Viking toplumu hakkındaki geleneksel görüşlere meydan okuyor. Daha önce tarihçiler, Vikinglerin nispeten eşitlikçi topluluklarda yaşadıklarına inanıyorlardı. Ancak Sliasthorp’taki kanıtlar, belirgin bir sınıf ayrımına işaret ediyor.

Yaklaşık 14 futbol sahası büyüklüğündeki Sliasthorp, 50’den fazla futbol sahasını kaplayan yakındaki Hedeby yerleşiminden önemli ölçüde daha küçüktü. Bu boyut farkı, Sliasthorp’un öncelikle askeri ve idari bir merkez olduğunu, Hedeby’nin ise ticari bir merkez olarak hizmet ettiğini gösteriyor.

Arkeolog Martin Dobat, Viking Çağı’nda insanların sosyal statülerine göre ayrı yerleşimlerde yaşadıklarını açıklıyor. Zanaatkarlar ve tüccarlar Hedeby’de ikamet ederken, dini liderler ve askeri komutanlar da dahil olmak üzere seçkinler Sliasthorp’ta yaşıyordu.

Erken Viking Şehirlerine İlişkin Görüşler

Sliasthorp’un kazısı, erken Viking şehirlerinin yapısı hakkında değerli bilgiler sağladı. Orta çağ ve modern şehirlerin aksine, Viking şehirleri seçkinler ile nüfusun geri kalanı arasında net bir ayrımla karakterize ediliyordu.

Sliasthorp ve Hedeby: İki Şehrin Hikayesi

Sadece beş kilometre arayla bulunan Sliasthorp ve Hedeby, Viking toplumunun iki farklı yönünü temsil ediyor. Sliasthorp askeri ve siyasi bir merkezken, Hedeby hareketli bir ticari merkezdi. Bu işbölümü ve sosyal statü, Viking toplumunun karmaşık ve hiyerarşik yapısını yansıtıyor.

Sonuç

Sliasthorp’un keşfi, Viking toplumu anlayışımızda devrim yarattı. Katı bir sınıf yapısına ve seçkinler ile sıradan insanlar arasında net bir ayrıma sahip bir toplumu ortaya koyuyor. Bu keşif, Viking eşitliği hakkındaki önceki varsayımlara meydan okuyor ve bu büyüleyici tarihsel döneme dair daha nüanslı bir resim sunuyor.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Arkeoloji

Danger Cave: Eski Çöl Yaşamına Bir Pencere

by Peter
written by Peter

Danger Cave: Eski Çöl Yaşamına Bir Pencere

Keşif ve Araştırma

Utah’ın kurak batı çölünde yer alan Danger Cave, 11.000 yılı aşkın süredir insan yerleşimine dair kanıtlar sağlayan dikkat çekici bir arkeolojik sit alanıdır. Çetin çöl ortamına rağmen mağara, eski insanlar için nispeten sıcak ve korunaklı bir sığınak sağladı.

1949 yılında, Utah Üniversitesi’nden arkeolog Jesse D. Jennings, Danger Cave’de kazılara liderlik etti ve eski sakinlerinin yaşamına ışık tutan çok sayıda eseri ortaya çıkardı. Keşifler arasında böcek kanatları, tekstil ürünleri, deri parçaları, kemik ve ahşap aletler ve bıçaklar ve hatta sepet parçaları vardı.

Çöl Kültürü ve Yaşam Tarzı

Jennings’in araştırması, Amerika Birleşik Devletleri’nin batısında gelişen daha önce bilinmeyen bir “Çöl Kültürü”nü ortaya çıkardı. Bu nüfus, 25 ila 30 kişiden oluşan geniş ailelerin oluşturduğu küçük sosyal birimlerde yaşıyordu. Birincil odak noktaları, döngüsel göçler yoluyla çam fıstığı ve küçük tohumlar toplayarak ve etleri kızartarak yiyecek elde etmekti. Mağaralar ve kayalık çıkıntılar, doğal unsurlara karşı barınak sağlıyordu.

İlginç bir şekilde, Danger Cave’in kuru havası bitki materyalini ve eski dışkıları korumuştur ve bu da arkeologların bu eski insanların diyetinin yaklaşık 9.000 yıl boyunca nispeten değişmeden kaldığını anlamalarına olanak tanımıştır. Diyetlerinin temel bir unsuru, bataklık alanlarda gelişen sulu bir bitki olan salicornia idi.

Çevresel Uyumlar

Artık buharlaşmış ve Büyük Tuz Gölü ile yer değiştirmiş olan eski Bonneville Gölü, bir zamanlar Danger Cave sakinleri için yakındaki bir su ve balık kaynağı sağlıyordu. Mağaranın nispeten ılık sıcaklığı, yıl boyunca yaklaşık 50 derece Fahrenheit, onu aksi halde yaşanmaz çölde yaşanabilir bir sığınak haline getirdi.

Tarihsel Önem

Danger Cave, Amerika’daki en eski arkeolojik alanlardan biridir. Eserleri ve korunmuş kalıntıları, çöl ortamının zorluklarına uyum sağlayan eski insanların yaşamlarına dair benzersiz bir bakış açısı sunar. Alan, Ulusal Tarihi Dönüm Noktası olarak belirlenmiştir ve genellikle yılda yalnızca bir gün halka açıktır.

Eserler ve Sergiler

Mağaranın sınırlı kapasitesi nedeniyle, aynı anda yalnızca 25 kişi içeri girebilir. Bununla birlikte, ziyaretçiler Danger Cave’den toplanan eserlerden bazılarını Utah Doğa Tarihi Müzesi’nde görebilirler. Bu eserler, eski Çöl Kültürü’nün günlük yaşamı ve kültürel uygulamaları hakkında daha fazla bilgi sağlar.

Etimoloji

Uğursuz adına rağmen, Danger Cave lakabını neredeyse bir arkeoloji ekibinin üzerine düşen büyük bir kaya parçasından almıştır. O zamandan beri giriş güvence altına alınarak ziyaretçilerin güvenliği sağlanmıştır.

Eğitimsel Değer

Danger Cave, öğrenciler ve araştırmacılar için olağanüstü bir eğitim kaynağı görevi görmektedir. Eski tarihle somut bir bağlantı sunar ve insan atalarımızın ustalığı ve uyum sağlama yeteneği hakkında değerli bilgiler sağlar. Rehberli turlar, ziyaretçilerin mağaranın içini keşfetmelerine ve önemi hakkında bilgi edinmelerine olanak tanıyan sürükleyici bir deneyim sunar.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sınıflandırılmamış

Roma Forumu’nda Romulus Mabedi Keşfedildi mi?

by Peter
written by Peter

Arkeolojik Keşif, Romulus’a Ait Olası Bir Tapınağı Ortaya Çıkardı

Roma’nın Efsanevi Kökenlerini Ortaya Çıkarmak

Roma Forumu’nun hareketli sokaklarının derinliklerinde arkeologlar, Romulus ve Remus’un yani Roma’nın efsanevi kurucularının esrarengiz hikayesindeki önemli bir bölümü açığa çıkarabilecek bir yer altı odasına rastladılar.

Efsanevi Krala Adanmış Bir Tapınak

Yeni keşfedilen yer altı mabedinin, kahramanlık hikayeleri Roma tarihinin dokusuyla iç içe geçmiş efsanevi figür Romulus’a adandığı düşünülüyor. MÖ 6. yüzyıla tarihlenen odada, sunak benzeri bir yapı ve içinde hiçbir şey olmayan, 55 inçlik bir lahit bulunuyor.

Antik İnanışların Yankıları

İnsan kalıntılarının yokluğu kesin bir onay için bir engel teşkil etse de bilim insanları, sunağın Romalıların Romulus’un gömüldüğüne inandıkları yeri işaretlemiş olabileceğini düşünüyorlar. Keşfin, forumdaki bir başka kutsal mabet olan Lapis Niger’e yakın olması bu hipotezi daha da güçlendiriyor.

Zamanın Dokumasını Çözmek

Bu olası Romulus mabedinin keşfi, arkeoloji camiasında heyecan dalgalarına neden oldu. Roma’nın kökenlerini ve Romulus ve Remus’un kalıcı mirasını araştırmak için yeni yollar açıyor.

Gerçeklikle İç İçe Geçmiş Mit

Bir dişi kurt tarafından emzirilen ve Ebedi Şehri kurmaya mahkum olan Romulus ve Remus efsanesi, yüzyıllar boyunca hayal gücünü ele geçirdi. Hikayenin tarihsel doğruluğu tartışma konusu olsa da, Roma kültürü üzerindeki derin etkisi yadsınamaz.

Roma’nın Kalıcı Mirasına Bir Kanıt

Romulus’a ait olası mabet, sadece Roma’nın efsanevi kökenlerine ışık tutmakla kalmıyor, aynı zamanda kültürel mirasının kalıcı gücüne de kanıt teşkil ediyor. Kesin kanıtların yokluğunda bile, efsanevi kurucuyla fiziksel bir bağlantı olduğu yönündeki basit bir öneri, bir hayranlık ve büyülenme duygusu uyandırmaya yetiyor.

Geçmişi Kazmak, Şimdiyi Zenginleştirmek

Roma Forumu’ndaki arkeolojik kazılar, geçmişin sırlarını ortaya çıkarmaya kendini adamış bilim insanlarının yorulmak bilmez çabalarının bir kanıtıdır. Keşifleri sadece bilgilerimizi genişletmekle kalmıyor, aynı zamanda mit ve gerçeklik arasındaki boşluğu kapatarak insan deneyimine ilişkin anlayışımızı da zenginleştiriyor.

Bilmeceyi Ortaya Çıkarmak

Arkeologlar Roma Forumu’nun derinliklerine inmeye devam ettikçe, Romulus ve Remus’u çevreleyen gizem belki de hiçbir zaman tam olarak çözülemeyecek. Ancak her yeni kanıt parçası, Roma’nın efsanevi geçmişinin karmaşıklıklarını ve efsanevi kurucularının kalıcı mirasını anlamamıza bizi bir adım daha yaklaştırıyor.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Arkeoloji

Arkeoloji: İnsanlık Hikayesini Ortaya Çıkarmak

by Rosa
written by Rosa

Arkeoloji: İnsanlık Hikayesini Ortaya Çıkarmak

İnsanlığın Kökeni

Arkeologlar, insanlığın kökenini ortaya çıkarmak için Avrupa’dan Afrika’ya odaklarını kaydırdılar. Güney Afrika’da 1924 yılında bulunan Taung Çocuğu’nun keşfi, insan evrimine ilişkin anlayışımızı kökten değiştirerek odağı Afrika’nın “İnsanlığın Beşikleri”ne taşıdı.

Bugün, 5-7 milyon yıl öncesine tarihlenen en eski hominid için birkaç fosil aday bulunuyor. 2009’da “Ardi”nin keşfi, hominidlerde yürümenin evrimi hakkında yeni bilgiler sağladı.

İnsan Evrimi

Arkeolojik keşiflerin hızı hiç olmadığı kadar yüksek. Yeni araştırmalar, insan evrimine ilişkin anlayışımızda önemli değişikliklere yol açtı.

Afrika’da yeni hominid fosillerinin keşfi, atalarımız hakkındaki bilgilerimizi genişletti. Australopithecus deryiremeda ve Australopithecus sediba gibi Avustralopitesinler, insan soy ağacını yeniden şekillendirdi.

Homo sapiens’e ilişkin bakış açıları da değişti. Fas’tan elde edilen fosiller, türümüzün Afrika’da daha önce düşünüldüğünden daha erken, yaklaşık 300.000 yıl önce ortaya çıktığını gösteriyor. Flores’teki bilmeceli “hobbitler” ve Sibirya’daki Denisovalılar da dahil olmak üzere Avrupa ve Asya’daki keşifler, atalarımızın Afrika dışına yayıldıkça diğer hominidlerle karşılaşmış olabileceğine işaret ediyor.

Antik DNA

Antik DNA’nın yükselişi, arkeolojik araştırmalarda devrim yarattı. 2010’dan bu yana, antik insan genomlarının dizilenmesi, türümüzün kökenleri ve erken tarihi hakkında yeni bilgiler sağladı.

Antik DNA, modern insanların ve Neandertallerin son Buz Çağı sırasında çiftleştiklerini ve bugün birçok kişinin bir miktar Neandertal DNA’sına sahip olduğunu ortaya çıkardı. Ayrıca, bizimle ve Neandertallerle çiftleşen gizemli Denisovalıları da tanımladı.

Antik DNA artık mağara toprağı ve sakız gibi çeşitli kaynaklardan çıkarılıyor ve bu da bireysel ve aile ilişkileri, eski diyetler ve hastalıklar hakkında yeni bakış açıları sunuyor.

Biyomoleküller

DNA, geçmişi inceleme biçiminde devrim yaratan tek molekül değildir. Antik proteinleri inceleyen paleoproteomik, soyu tükenmiş 2,7 metre boyunda, 590 kilogramlık bir maymunu günümüz orangutanlarına bağladı.

Diş taşı, süt tüketimi de dahil olmak üzere eski diyetler hakkında bilgi ortaya koydu ve insan bağırsak mikrobiyomuna ışık tuttu. Seramikte sıkışıp kalmış lipit kalıntıları, süt tüketiminin kökenleri ve eski kapların biberon olarak kullanımı hakkında bilgiler sağladı.

Büyük Veri

Arkeologlar, büyük ölçekli kalıpları ortaya çıkarmak için büyük veriyi de kullanıyorlar. Hava fotoğrafçılığı ve uydu görüntüleri, araştırmacıların yeni alanlar keşfetmelerine ve risk altındaki mevcut alanları izlemelerine olanak tanıyor. İnsansız hava araçları, alanların ayrıntılı görünümlerini sağlayarak yapılarını anlamalarına ve yağmayı önlemelerine yardımcı oluyor.

LIDAR teknolojisi, yoğun bitki örtüsünde gizlenmiş eski şehirleri ortaya çıkararak manzaraların 3D haritalarını oluşturuyor. Yer Penetrasyonlu Radar, kazı yapmadan gömülü yapıları tespit ediyor. Arkeolog ekipleri, binlerce yıldır gezegen üzerindeki insan etkilerini anlamak için büyük veri kümelerini birleştiriyor.

Yeni Bağlantılar

Teknolojik gelişmeler, araştırmacılar arasında yeni bağlantıların oluşmasını teşvik ediyor. Yapay zeka, Peru’daki eski görüntüleri tanımlamak için kullanılıyor. Kalabalık kaynak kullanımı, yeni arkeolojik alanların bulunmasına yardımcı oluyor.

Arkeologlar ve bilim uzmanları arasındaki ortaklıklar, yenilikçi araştırmalara yol açıyor. Açık Bilim hareketi, veri paylaşımını ve erişilebilirliğini destekliyor. Kamu arkeolojisi programları, topluluk kazıları ve dijital müze koleksiyonları, arkeolojiyi daha erişilebilir hale getiriyor.

Geçmişi İncelemek, Mevcut Durumu Değiştirmek

Arkeolojik araştırmalar, iklim değişikliği ve eski insanların zorlu ortamlarla nasıl başa çıktığı hakkında bilgiler sağlıyor. Çalışmalar, göçebelerlik gibi geleneksel uygulamaların biyoçeşitliliği ve sağlıklı manzaraları teşvik edebileceğini göstermiştir.

Arkeologlar, daha az zarar görmüş, daha adil bir gezegen için bir vizyon oluşturmak üzere yöntemlerini, verilerini ve bakış açılarını katkı sağlıyorlar. Geçmişi inceleyerek, atalarımızın başarılarından ve başarısızlıklarından ders alabilir ve daha iyi bir gelecek için çalışabiliriz.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Arkeoloji

2019’da Geçmişin Perdesini Aralayan Arkeolojik Keşifler

by Peter
written by Peter

Arkeolojik Keşifler: 2019’da Geçmişin Perdesini Aralamak

Kanada Vahşi Doğasında Kayıp Japon Yerleşimi Ortaya Çıkarıldı

Arkeologlar, British Columbia’nın ormanlarında, 20. yüzyılın başlarına tarihlenen tenha bir Japon yerleşimini ortaya çıkardılar. Ayrımcılıktan kaçan Japon Kanadalılar tarafından kurulan bu gelişen topluluk, evlere, bahçelere ve hatta bir tapınağa sahipti.

Antik Ekvadorlu Bebeklerin Tüyler Ürpertici Kafatası Miğferleri

Ekvador kıyılarındaki bir ritüel kompleksinde, araştırmacılar daha büyük çocukların kafataslarından yapılmış ürkütücü “miğferler” takan iki bebeğin kalıntılarını ortaya çıkardılar. Bu kemik miğferler, ahirette koruma veya atalarla bağlantı sağlamış olabilir.

Pompei Külünde Bir Büyücünün Seti

Antik Roma şehri Pompeii’nin kalıntılarında, bir büyücünün seti de dahil olmak üzere bir hazine hazinesi keşfedildi. Skarape böcekleri, minik bebekler ve fallik muskalar gibi ıvır zıvır koleksiyonu, falcılık veya doğurganlık ve baştan çıkarma ile ilişkili ritüeller için kullanılmış olabilir.

Koruyucu Tılsımlar: Bir İngiliz Handan Bir Cadı Şişesi

İngiltere’de eski bir handa, insan dişleri, iğneler ve gizemli bir sıvıyla dolu bir “cadı şişesi” keşfedildi. Bu tür şişeler, 16. ve 18. yüzyıllar arasında yaygın olarak cadılığı uzaklaştırmak için kullanılırdı; cadıları şişeye çekip keskin uçlarına hapsettiğine inanılırdı.

Kayıp Beatles Kareleri Tekrar Ortaya Çıktı

Olağanüstü bir keşifte, Beatles’ın 1966’da BBC’nin “Top of the Pops” programındaki performansının kayıp görüntüleri bir tavan arasında ortaya çıkarıldı. Daha sonra yeniden düzenlenen ve sesle senkronize edilen bu sessiz kayıt, efsanevi grubun son canlı performansına bir bakış sunuyor.

Antik Balina Omuru Gizemleri Barındırıyor

Orkney Adaları’nda, arkeologlar insan çene kemiği ve yeni doğmuş kuzuların kalıntılarını içeren oyulmuş bir balina omuru kazdılar. Bu alışılmadık kap, eski bir burcu veya yuvarlak evi kapatmak için yapılan bir ritüelin parçası olabilir. DNA analizi, omurun bir kambur balinaya ait olduğunu ortaya çıkardı ve bu da eski İskoçların bu devasa yaratıkları avlayıp avlamadıkları sorusunu gündeme getirdi.

Sibirya Buzullarından Kusursuz Bir Şekilde Korunmuş Kurt Kafası

Sibirya buzulları, Pleistosen döneminden kalma, 32.000 yıldan uzun süredir korunmuş sağlam bir kurt kafası sağladı. Bu keşif, soyu tükenmiş türlere ve buzulların olağanüstü koruma gücüne dair değerli bilgiler sunuyor.

Chichén Itzá’nın Gizli Mağarasında Dokunulmamış Maya Artefaktları

Yıllarca süren yerel raporların ardından, arkeologlar nihayet Chichén Itzá’daki bir mağara sistemine girdiler. İçeride, yağmur tanrısı Tlaloc’u yatıştırmak için bırakılan buhurdanlıklar, vazolar ve sunular da dahil olmak üzere bir hazine sandığı dolusu Maya artefaktı ortaya çıkardılar.

Mütevazı Bir Evde Rönesans Başyapıtı Yeniden Keşfedildi

Çöp kutusuna atılmak üzere olan yaşlı bir Fransız kadının tablosu, 13. yüzyıl sanatçısı Cimabue’ye ait kayıp bir başyapıt olduğu ortaya çıktı. “İsa’ya Alay Edilmesi”ni tasvir eden bu küçük panel tablo, açık artırmada 26,8 milyon dolara satıldı.

Oyulmuş Bir Ağaç Gövdesinde Yatan Kelt Kadını

Zürih’te arkeologlar, oyulmuş bir ağaç gövdesinden yapılmış benzersiz bir tabutta gömülü Demir Çağı’ndan bir Kelt kadınının kalıntılarını keşfettiler. Koyun yünü giysiler ve takılarla süslenmiş olan bu zengin kadın, muhtemelen toplumunda seçkin bir statüye sahipti.

Londra Kulesi’nde Orta Çağ İskeletleri Ortaya Çıkarıldı

Londra Kulesi’nin ikonik yapıları arasında arkeologlar, bir ortaçağ kadını ve çocuğun iskeletlerini ortaya çıkardı. Bu kalıntılar, bu tarihi kalenin günlük işleyişinde rol oynayan sıradan insanların yaşamlarına bir bakış sunuyor.

1.700 Yıllık Roma Yumurtaları Gizeminin Çözülmesi

İngiltere’nin merkezinde arkeologlar, keskin bir kükürt kokusu yayan Roma döneminden kalma iki çatlak tavuk yumurtası buldular. Üçüncü bir yumurta sağlam kalmış ve içeriği kırılgan kabuğunun içinde korunmuştu. Bira demlemek için kullanılan ve daha sonra dilek kuyusu olarak kullanılan bir çukurda keşfedilen bu yumurtalar, Roma tanrılarına yapılan yiyecek sunuları olabilir.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts