Nuh’un Gemisi: Çözülmüş Bilimsel Bir Bilmece
Zorluk
- yüzyılda, bilim ve dinin iç içe geçtiği bir dönemde, doğa bilimciler sürekli genişleyen bir bitki ve hayvan türleri yelpazesi keşfediyorlardı. Bu, Nuh’un Gemisi’nin İncil’deki anlatısına inananlar için bir zorluk teşkil ediyordu. Tüm bu yeni keşfedilen türler gemiye nasıl sığmış olabilirdi?
Piskopos John Wilkins’in Çözümü
Zamanın önde gelen isimlerinden Piskopos John Wilkins, bu bilimsel keşifle İncil otoritesini uzlaştırma görevini üstlendi. 1668 tarihli “Gerçek Bir Karaktere ve Felsefi Bir Dile Doğru Bir Deneme” metninde Wilkins, Kutsal Yazıların doğruluğunu sorgulayan “ateist alaycılara” bir çözüm önerdi.
“Tür”ün İlk Biyolojik Tanımı
Wilkins’in en önemli yeniliği, “tür”ün ilk biyolojik tanımını geliştirmesiydi. Katırlar gibi alt türleri ve melezleri dışlayarak, gemiye yerleştirilmesi gereken hayvan sayısını önemli ölçüde azaltabilmiştir.
Kategorizasyon ve Kapasite
Wilkins gemiyi, her biri belirli bir amaca tahsis edilmiş üç katlı olarak böldü. Alt kat hayvanları, orta kat onların yiyeceklerini barındırıyordu ve üst kat kuşlar ve onların yiyecekleri ile Nuh’un ailesi ve eşyaları arasında bölünmüştü.
Wilkins, hayvanların yüksekliğini, gereken yiyecek miktarını ve Nuh’un ailesi ve eşyaları için gereken alanı göz önünde bulundurarak her katın boyutlarını dikkatlice hesapladı. Her bir katın belirlenen amacı için yeterli kapasiteye sahip olduğu sonucuna vardı.
Dışlamalar ve Uyarlamalar
Wilkins, gemi üzerindeki hayvan sayısını daha da azaltmak için kaplumbağalar, foklar, timsahlar ve suda yaşayabilen diğer canlıları dışladı. Bu hayvanların tufan sırasında kendi başlarının çaresine bakabileceğini savundu.
Bilimsel Önem
Wilkins’in Nuh’un Gemisi bilmecesine getirdiği çözüm yalnızca akıllıca bir teolojik argüman değil, aynı zamanda önemli bir bilimsel andı. “Tür”ü tanımlayarak ve alt türleri dışlayarak modern taksonominin temelini attı.
