Şansın Ele Avuçlu Doğası
Şans ve Şüphecilik
Tarih boyunca, insanlar şansın hayattaki rolünü tartışmışlardır. Bazıları bunun şanslı azınlığı kayıran rastgele bir güç olduğuna inanırken, diğerleri bunun sadece doğru zamanda doğru yerde olmak meselesi olduğunu savunur. Şans kavramını reddeden, sıkı bir şüpheci olan İrlandalı babam, başarının tek yolunun sıkı çalışma olduğuna inanırdı.
Pozitif Bir Bakış Açısının Gücü
Babamın şüpheciliğine rağmen, her zaman olağanüstü şans hikayelerine hayran kalmışımdır. Köpekbalıklarının midelerinden mucizevi bir şekilde kurtarılan kayıp alyanslar ve uzun süredir kayıp olan kardeşlerin inanılmaz buluşmalarına hayret etmişimdir. Babam bunları basit tesadüfler olarak görmüş olsa da, bunların pozitif bir bakış açısının gücünü ve şansın sadece şanstan ibaret olmayabileceğini gösterdiğine inanıyorum.
Batıl İnançlar ve Ritüeller
Birçok insan, uğur getirme umuduyla batıl inançlara ve ritüellere başvurur. Jim Palmer’ın günlük krep kahvaltısından Wade Boggs’un tavuk yeme rutinine kadar, sporcular genellikle başarılarını bu görünüşte mantıksız uygulamalara bağlarlar. Bu tür ritüellerin etkinliğini destekleyecek bilimsel bir kanıt olmamasına rağmen, bir kontrol ve güven duygusu sağlayabilirler ve bu da nihayetinde performansı artırabilir.
Bir Şans Darbesi
Babamın bile katılabileceğine inandığım bir şans hikayesi bulmam yıllarımı aldı. Bu, evde telefonla konuşurken ani bir kalp krizi geçiren 53 yaşındaki arkadaşım Hamilton Loeb’in hikayesi. Mucizevi bir şekilde, okuldan uzaklaştırılmış ve o sırada evde bulunan 17 yaşındaki oğlu Max, babasına CPR uyguladı ve ambulans gelene kadar onu hayatta tuttu.
Doktorlar Hamilton’ın kalbini stabilize etmeden önce dört kez daha durdu ve hayatta kalma şansı konusunda karamsardılar. Onu kurtarmak için son bir çabayla onu sanal bir derin dondurucuya yerleştirdiler ve vücut ısısını 24 saat boyunca on dereceden fazla düşürdüler. Kalbe ve beyne verilen hasarı sınırlayan bu yenilikçi tedavi, bir bilgisayarı yeniden başlatmaya eşdeğer olarak tanımlandı.
Hayat Değiştiren Bir Deneyim
Hamilton sonunda uyandığında, vücuduna girip çıkan tüplerle, yatağının üzerindeki televizyonda gördüğü ilk şey, birkaç gün önce Tayland’ı vuran yıkıcı tsunaminin görüntüleriydi. Eğer kalp krizi geçirmeseydi, kendisi ve ailesinin felakette can vereceklerinin ürkütücü bir farkındalığıydı.
“Sen şanslı bir adamsın,” dedi doktor ona.
Hamilton’ın ölümcül deneyimi hayat hakkındaki bakış açısını derinden değiştirdi. Duygusal olarak daha hassas hale geldi ve basit şeyleri daha çok takdir etmeye başladı. Şansın sadece rastgele bir olay olmadığını, aynı zamanda dayanıklılık, sebat ve sevdiklerinin desteğiyle kazanılabilecek bir şey olduğunu fark etti.
Kazanılmış Şans
Babam, Hamilton’ın hikayesini takdir ederdi çünkü şansın her zaman şans ya da ilahi müdahale meselesi olmadığını gösteriyor. Kendi eylemlerimiz, yaptığımız seçimler ve kendimizi çevrelediğimiz insanlarla kazanılabilir. Minnettarlığı benimseyerek, olumlu bir bakış açısı koruyarak ve sıkıntı karşısında yılmayarak, babamın şüpheciliği içinde belki de hiçbir zaman tam olarak anlayamadığı türden bir şans yaşama şansımızı artırabiliriz.
Aile ve Arkadaşların Önemi
Hamilton’ın hikayesi ayrıca aile ve arkadaşların hayatımızdaki paha biçilmez rolünü de vurguluyor. Babasının hayatını kurtaran Max’in hızlı düşünmesi ve kahramanca eylemleriydi. İyileşme sürecinde ona destek ve sevgi veren ailesi ve arkadaşlarıydı. Gerçek şans, bize yalıtılmış olarak gelen bir şey değildir; önemsediğimiz kişilerle paylaştığımız bir şeydir.
Sonuç
Şansın doğası karmaşık ve çok yönlüdür. Rastgele bir olay, batıl inancın bir ürünü veya kendi eylemlerimizin ve seçimlerimizin bir sonucu olabilir. Şansımıza katkıda bulunan tüm faktörleri kontrol etmek mümkün olmasa da, minnettarlığı, pozitifliği ve esnekliği benimseyen bir zihniyet geliştirebiliriz. Bunu yaparak, babamın şüpheciliği içinde belki de hiçbir zaman tam olarak anlayamadığı türden bir şans yaşama şansımızı artırırız.
