Tuskegee Airmen: Czarnoskórzy piloci wojskowi, pionierzy lotnictwa
Początkowe wyzwania
Przed II wojną światową Afroamerykanie w wojsku napotykali na systemowy rasizm i dyskryminację. Zazwyczaj przydzielano im role pozacombatowe, takie jak służba kuchenna czy budowa dróg.
Jednak w miarę nasilania się konfliktu w Europie, NAACP i czarnoskóre gazety opowiadały się za większym udziałem Afroamerykanów w wysiłku wojennym. W 1941 roku Pierwsza Dama Eleanor Roosevelt odwiedziła Tuskegee Institute, college dla czarnoskórych założony w 1881 roku. Poleciała samolotem z Charlesem Alfredem Andersonem, czarnoskórym pilotem, który prowadził na uczelni cywilny program pilotażu. Poparcie Roosevelta dało nadzieję aspirującym czarnym pilotom.
Powstanie Moton Field
Później w tym samym roku Army Air Corps otworzyło Moton Field, cztery mile od Tuskegee Institute, jako ośrodek szkoleniowy dla czarnoskórych mężczyzn. Pierwsi 13 kadetów mieszkało w akademikach Tuskegee Institute i otrzymało podstawowe szkolenie lotnicze od Andersona.
99. Dywizjon Myśliwski
Po ośmiu do dziesięciu miesiącach szkolenia absolwenci programu Tuskegee Air Corps utworzyli pierwszą w kraju całkowicie czarną jednostkę, 99. Dywizjon Myśliwski. Wysłany do Afryki w 1943 roku, 99. odbył swoją pierwszą misję bojową w czerwcu 1943 roku.
Pokonywanie przeciwności
Początkowo 99. spotkało się ze sceptycyzmem i krytyką ze strony białych oficerów. Musieli udowodnić swoją wartość bojową. W październiku 1943 roku dowódca dywizjonu, płk Benjamin O. Davis Jr., zeznawał przed komisją Departamentu Wojny, argumentując, że 99. spisał się równie dobrze jak każdy nowy dywizjon myśliwski, pomimo rasizmu i nieznajomości terenu.
Zwycięstwa i uznanie
27 stycznia 1944 roku 99. odniosło znaczące zwycięstwo podczas patrolu włoskich Wysp Poncjańskich. Zniszczyli sześć wrogich samolotów i uszkodzili cztery kolejne, uciszając swoich krytyków. 99. odnosił kolejne zwycięstwa, zyskując szacunek przeciwników.
Pod koniec wojny około 450 z 992 lotników wyszkolonych w Tuskegee służyło za granicą, wykonując 1578 misji, niszcząc 260 wrogich samolotów i zatapiając niemiecki pancernik. Otrzymali wiele nagród, w tym 95 Distinguished Flying Crosses i Distinguished Unit Citation.
Dziedzictwo i wpływ
Wyczyny Tuskegee Airmen podczas wojny skłoniły prezydenta Harry’ego S. Trumana do podpisania dekretu wykonawczego w 1948 roku, dzięki czemu integracja w wojsku stała się rzeczywistością. Ich spuścizna położyła podwaliny pod współczesny ruch praw obywatelskich.
W 1998 roku National Park Service utworzył Narodowy Pomnik Historyczny Tuskegee Airmen w Moton Field. Na terenie obiektu znajduje się centrum dla odwiedzających i plany odrestaurowania Moton Field z muzeum i niektórymi oryginalnymi samolotami jednostki.
Moton Field: Symbol inspiracji
Moton Field ma szczególne znaczenie jako kolebka czarnego lotnictwa. Tuskegee Airmen, którzy tam się szkolili, stawili czoła ogromnym wyzwaniom, ale wytrwali, wykazując się odwagą, umiejętnościami i determinacją.
Ich spuścizna nadal inspiruje młodych ludzi, zwłaszcza Afroamerykanów, do kontynuowania kariery w lotnictwie i dążenia do doskonałości we wszystkich przedsięwzięciach. Dla czarnoskórej młodzieży spotkania towarzyskie Tuskegee Airmen są źródłem inspiracji, zachęcając ich do rozważenia kariery w lotnictwie i pracy na rzecz bardziej sprawiedliwego i sprawiedliwego społeczeństwa.
