Home Tags Posts tagged with "Dzikie zwierzęta"
Tag:

Dzikie zwierzęta

Ochrona przyrody

Lampart indochiński na skraju wyginięcia: pilny apel o ochronę

by Peter
written by Peter

Lampart indochiński: na skraju wyginięcia

Spadek liczebności i utrata siedlisk

Lampart indochiński, podgatunek lamparta występujący w Azji Południowo-Wschodniej, znajduje się w opłakanym stanie. Niedawne badania wykazały, że te majestatyczne koty zajmują obecnie zaledwie 8% swojego historycznego zasięgu w Kambodży, co oznacza spadek o 94% w ciągu ostatnich dwóch dekad. Ta alarmująca utrata siedlisk wynika przede wszystkim z wylesiania, które niszczy naturalne środowisko lampartów i czyni je bardziej podatnymi na kłusownictwo.

Kłusownictwo i nielegalny handel dziką fauną i florą

Kłusownictwo stanowi główne zagrożenie dla lampartów indochińskich. Ich części ciała są wysoko cenione w tradycyjnej medycynie chińskiej, gdzie używa się ich jako substytutów części ciała tygrysa. Wraz ze wzrostem popytu na części ciała tygrysa wzrosło również kłusownictwo lampartów. W Kambodży nowe i śmiertelne techniki kłusownicze, takie jak ogrodzenia elektryczne wokół wodopojów, jeszcze bardziej utrudniają przetrwanie lampartów.

Rywalizacja z tygrysami

Lampart musi się również mierzyć z konkurencją ze strony tygrysów, które są większymi i bardziej dominującymi drapieżnikami. Tygrysy często zabijają lamparty lub wypędzają je ze swoich terytoriów, zwłaszcza na obszarach, gdzie ofiary są rzadkie. Ta rywalizacja przyczyniła się do spadku populacji lampartów w Laosie i wschodniej Tajlandii, gdzie tygrysy są bardziej liczne.

Wyzwania związane z ochroną

Ochrona lampartów indochińskich to złożone wyzwanie. Tradycyjne metody chwytania, takie jak wnyki, są powszechne w Kambodży i stanowią poważne zagrożenie dla tych zwierząt. Działania egzekwowania prawa i kary za kłusownictwo są niewystarczające, a świadomość społeczna na temat trudnej sytuacji lampartów jest niewielka.

Długoterminowe rozwiązania

Aby uratować lamparta indochińskiego przed wyginięciem, potrzebne są długoterminowe rozwiązania. Należą do nich:

  • Wyegzekwowanie zakazu stosowania części ciała lampartów w tradycyjnej medycynie: Zmniejszy to popyt na lamparty zabijane dla mięsa.
  • Zwiększenie działań egzekwowania prawa przeciwko kłusownictwu: Kary za kłusownictwo muszą zostać zaostrzone, a działania egzekwowania prawa muszą zostać zwiększone, aby odstraszyć kłusowników.
  • Ochrona i odbudowa siedlisk lampartów: Wylesianie musi zostać zatrzymane, a zdegradowane siedliska muszą zostać odtworzone, aby zapewnić lampartom bezpieczne miejsce do życia.
  • Edukacja społeczeństwa: Podnoszenie świadomości na temat znaczenia lampartów i zagrożeń, którym są narażone, ma kluczowe znaczenie dla pozyskania poparcia dla działań na rzecz ochrony.

Wniosek

Lampart indochiński jest gatunkiem krytycznie zagrożonym, który stoi w obliczu licznych zagrożeń. Kłusownictwo, utrata siedlisk i konkurencja z tygrysami spychają te piękne koty na skraj wyginięcia. Potrzebne są pilne działania, aby chronić pozostałe populacje lampartów i zapewnić ich przetrwanie w dłuższej perspektywie. Współpracując, rządy, organizacje zajmujące się ochroną przyrody i społeczeństwo mogą uratować ten ikoniczny gatunek i zachować jego miejsce w ekosystemach Azji Południowo-Wschodniej.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
środowisko

Radioaktywne dziki: mroczne dziedzictwo Czarnobyla w Niemczech

by Zuzana
written by Zuzana

Radioaktywne dziki: dziedzictwo Czarnobyla w Niemczech

Wstęp

Katastrofa w Czarnobylu pozostawiła trwałe dziedzictwo skażenia promieniotwórczego w całej Europie. Jedną z nieoczekiwanych konsekwencji tego skażenia jest obecność radioaktywnych dzików wędrujących po lasach Niemiec.

Wpływ promieniowania z Czarnobyla na dziki

Wiadomo, że dziki żywią się grzybami i innym materiałem organicznym znajdującym się w glebie. Niestety, te źródła pożywienia mogą również zawierać wysoki poziom promieniowania z Czarnobyla. W rezultacie dziki są bardziej narażone na skażenie promieniotwórcze niż inne zwierzęta.

W Saksonii w Niemczech badania wykazały, że ponad jedna trzecia przebadanych dzików miała poziom promieniowania przekraczający 600 bekerów na kilogram. Ten poziom skażenia sprawia, że mięso jest niezdatne do spożycia przez ludzi.

Ryzyko związane ze spożywaniem mięsa radioaktywnych dzików

Spożywanie mięsa radioaktywnych dzików może stwarzać zagrożenia dla zdrowia ludzi. Narażenie na promieniowanie może uszkodzić komórki i zwiększyć ryzyko zachorowania na raka. Dlatego rząd niemiecki odradza spożywanie niesprawdzonego mięsa dzika.

Polowania i odszkodowania dla myśliwych

Dzików często poluje się ze względu na ich mięso, które w Niemczech uważane jest za przysmak. Jednak od 2012 roku myśliwi są zobowiązani do badania mięsa każdego upolowanego dzika przed jego sprzedażą.

Aby zrekompensować myśliwym straty, rząd niemiecki zapewnia rekompensatę finansową. W ostatnich latach rząd wypłacił setki tysięcy euro myśliwym, którzy musieli wyrzucić skażone mięso dzika.

Długoterminowe skutki promieniowania z Czarnobyla

Oczekuje się, że poziom promieniowania w Czarnobylu pozostanie wysoki przez okres do 48 000 lat. W rezultacie ryzyko skażenia promieniotwórczego w Niemczech będzie utrzymywać się przez wiele nadchodzących dekad.

W celu zapewnienia bezpieczeństwa publicznego rząd niemiecki zaleca, aby ludzie unikali spożywania niesprawdzonego mięsa dzika przez co najmniej kolejne 50 lat.

Dodatkowe informacje

  • Dziki są oportunistycznymi żerowcami i będą spożywać różne źródła pożywienia, w tym rośliny, owoce i owady.
  • Wiadomo, że grzyby kumulują wysokie poziomy promieniowania z gleby.
  • Ryzyko skażenia promieniotwórczego jest najwyższe na obszarach, na których pióropusz z Czarnobyla zdeponował najwięcej promieniowania.
  • Myśliwi powinni zawsze badać mięso każdego upolowanego dzika przed jego sprzedażą lub samodzielnym spożyciem.
  • Rząd niemiecki zobowiązał się do monitorowania poziomu promieniowania i rekompensowania myśliwym strat.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zoologia

Lemury: figlarne naczelne Madagaskaru

by Peter
written by Peter

Lemury: figlarne naczelne Madagaskaru

Pionierskie badania Patricii Wright

Patricia Wright, renomowana prymatolog, poświęciła swoje życie badaniom i ochronie lemurów na Madagaskarze. Jej przełomowe badania rzuciły światło na unikalne zachowania, dynamikę społeczną i adaptacje ekologiczne tych fascynujących naczelnych.

Dynamika społeczna i dominacja samic

Lemury są wysoce socjalnymi zwierzętami, które żyją w grupach o złożonych hierarchiach społecznych. W przeciwieństwie do wielu innych naczelnych, samice lemurów zazwyczaj zajmują pozycje dominujące. Kontrolują dostęp do zasobów, priorytetowo traktują własne żerowanie i często wykazują agresję wobec samców. Ta niezwykła struktura dominacji może być związana z ograniczoną dostępnością pożywienia i dużą zmiennością sezonową w środowisku Madagaskaru.

Lemury bambusowe i ich zaskakująca dieta

Lemury większe, jeden z gatunków badanych przez Wright, przystosowały się do trawienia unikalnego źródła pożywienia: bambusa. Samice lemurów przeżuwają twardą zewnętrzną powierzchnię łodyg bambusa, aby dotrzeć do jadalnego rdzenia. Jednak samce często wypierają samice i biorą świeżo otwarty bambus, co jest zachowaniem niezwykłym wśród lemurów.

Adaptacje ekologiczne i rozsiewanie nasion

Lemury odgrywają kluczową rolę w ekosystemie Madagaskaru. Są ważnymi rozsiewaczami nasion, pomagając w regeneracji lasu poprzez konsumowanie i wydalanie nasion z różnych gatunków roślin. Ich dieta obejmuje również owoce, liście i owady, co przyczynia się do ogólnego stanu zdrowia i bioróżnorodności lasu deszczowego.

Ochrona i ochrona siedlisk

Badania Wright odegrały zasadniczą rolę w ochronie lemurów i ich siedlisk. Odegrała kluczową rolę w utworzeniu Parku Narodowego Ranomafana, obszaru chronionego, który jest domem dla różnorodnych gatunków lemurów. Jej wysiłki skupiały się również na walce z wylesianiem, edukacji lokalnych społeczności i promowaniu zrównoważonej turystyki.

Znaczenie korytarzy dla dzikiej przyrody

Lasy Madagaskaru są coraz bardziej rozdrobnione z powodu działalności człowieka, takiej jak wycinka i rolnictwo. Korytarze dla dzikiej przyrody, które łączą odizolowane fragmenty lasów, mają kluczowe znaczenie dla przetrwania lemurów. Pozwalają lemurom na dostęp do pożywienia, partnerów i nowych terytoriów, zmniejszając ryzyko chowu wsobnego i spadku populacji.

Trwające badania i przyszłe odkrycia

Pomimo postępów w badaniach nad lemurami, wciąż wiele trzeba się nauczyć o tych enigmatycznych naczelnych. Wright nadal prowadzi projekty badawcze, które badają ich zachowania społeczne, ekologię żerowania i różnorodność genetyczną. Jej praca poszerza naszą wiedzę na temat lemurów i kształtuje strategie ochrony dla ich przyszłego dobrostanu.

Загадоczna Matka Błękitna

Matka Błękitna, samica lemura sifaka, była przedmiotem szczególnej fascynacji dla Wright. Po utracie partnera i wyparciu przez młodszą samicę, przypuszczano, że Matka Błękitna udała się na wygnanie i zmarła. Jednak pojawiła się ponownie w innej grupie, w parze z młodszym samcem i z powodzeniem wychowując potomstwo. Ten niespodziewany zwrot akcji podkreśla odporność i zdolność adaptacji lemurów w obliczu przeciwności losu.

Wniosek

Przełomowe badania Patricii Wright zmieniły nasze postrzeganie lemurów i ich roli w ekosystemie lasów deszczowych Madagaskaru. Jej praca nie tylko przyczyniła się do poszerzenia wiedzy naukowej, ale także odegrała zasadniczą rolę w działaniach ochronnych mających na celu ochronę tych wyjątkowych i zagrożonych naczelnych. Pasja Wright do lemurów nadal inspiruje badaczy, obrońców przyrody i szeroką publiczność, zapewniając, że te fascynujące stworzenia będą nas zachwycać przez kolejne pokolenia.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Biologia morska

Mors u wybrzeży Walii: Gość z daleka

by Peter
written by Peter

Jak mors znalazł się na wybrzeżu Walii

Pierwsze odkrycie i identyfikacja

20 marca RSPCA w Walii otrzymało nietypowe zgłoszenie. Po raz pierwszy w ciągu 200-letniej historii poproszono ich o zbadanie atlantyckiego morsa odpoczywającego na wybrzeżu Pembrokeshire. Ten młody mors, wielkości mniej więcej krowy, szybko stał się lokalną gwiazdą, a mieszkańcy proponowali mu imiona takie jak Wally, Isabelle i Cain.

Pochodzenie i podróż

Eksperci uważają, że mors ten najprawdopodobniej pochodzi z Grenlandii lub norweskiego archipelagu Svalbard. Zdjęcia sugerują, że przepłynął z Irlandii do Walii w około sześć dni, pokonując dystans około 250 mil. Podejrzewa się, że jest to ten sam mors, który został zauważony w Danii w połowie lutego.

Cechy fizyczne i stan zdrowia

Mors ma ciosy krótsze niż cztery cale, co jest powszechną cechą wśród morsów. Biolodzy nie byli w stanie określić jego płci na podstawie samych ciosów. Pomimo tego, że znajdował się daleko od domu, mors wydawał się być w stosunkowo dobrym stanie zdrowia. Pracownica służby ratownictwa zwierząt RSPCA, Ellie West, zauważyła, że odpoczywa i jest nieco wychudzony, ale nie wykazuje żadnych oznak choroby lub urazu.

Zachowanie i zwyczaje

Wiadomo, że morsy odpoczywają na lądzie lub na morskim lodzie, którego coraz bardziej brakuje z powodu zmian klimatycznych. Mors w Walii odpoczywał przez około dwa dni, zanim powrócił w morze 22 marca. Zazwyczaj pływa ze średnią prędkością około czterech mil na godzinę, dzięki swojej grubej warstwie izolującego tłuszczu.

Obawy dotyczące ochrony

RSPCA i Welsh Marine Life Rescue uważnie monitorowały morsa podczas jego pobytu w Pembrokeshire, aby zapewnić jego dobre samopoczucie i zapobiec zakłóceniom. Lucy Babey, która kieruje nauką i ochroną w ORCA, podkreśliła znaczenie zachowania bezpiecznego dystansu od morsa. „To zwierzę będzie dość wyczerpane po całej podróży”, powiedziała. „Prawdopodobnie będzie zestresowane, ponieważ nie znajduje się w środowisku, do którego jest przyzwyczajone”.

Kontekst historyczny i wcześniejsze obserwacje

Chociaż był to pierwszy raz, kiedy mors został zauważony na wybrzeżu Pembrokeshire, nie jest to pierwszy przypadek, gdy morsy odwiedzają Irlandię i Walię. Od 1979 roku odnotowano osiem potwierdzonych obserwacji morsów w Irlandii i kilka w Szkocji. W 2018 roku zaobserwowano morsa podróżującego po różnych wyspach w Szkocji przez kilka miesięcy.

Znaczenie naukowe

Obecność morsa w Walii podkreśla wzajemne powiązania ekosystemów morskich i potencjał tych zwierząt do odbywania dalekich podróży. Powoduje to również pytania dotyczące wpływu zmian klimatycznych na populacje morsów i ich zdolność do znajdowania odpowiednich miejsc do odpoczynku i żerowania.

Reakcja opinii publicznej i środki ostrożności

Irish Whale and Dolphin Group udostępniło zdjęcia porównujące morsa widzianego w Irlandii z tym w Walii, sugerując, że mogą być tym samym osobnikiem. RSPCA zwróciła się do społeczeństwa z prośbą, aby nie zbliżało się do morsa, jeśli się pojawi, i zachowało bezpieczną odległość zarówno dla dobra zwierzęcia, jak i dla własnego bezpieczeństwa.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Przyroda i środowisko

Byłe parki narodowe: ukryte perełki o bogatej historii i wspaniałej przyrodzie

by Zuzana
written by Zuzana

Byłe parki narodowe: ukryte perełki o bogatej historii i wspaniałej przyrodzie

Mackinac Island State Park: historyczny raj na Wielkich Jeziorach

Wyspa Mackinac, niegdyś park narodowy, jest obecnie parkiem stanowym, który zachował swój historyczny urok i naturalne piękno. Ta wyspiarska perełka, położona u wybrzeży górnego półwyspu Michigan, szczyci się bogatą historią sięgającą czasów, gdy była posterunkiem handlowym Indian i twierdzą wojskową.

Dziś Mackinac Island jest popularnym celem podróży dla miłośników wędrówek i przyrody. Jej unikalne formacje skalne, w tym wznosząca się Arch Rock, są świadectwem jej geologicznego znaczenia. Zakaz używania pojazdów silnikowych na wyspie zapewnia spokojną atmosferę, a zwiedzający mogą odkrywać jej pagórkowate drogi na rowerze lub w powozie konnym.

Crow Flies High State Recreation Area: pomnik historii i eksploracji

Crow Flies High State Recreation Area, dawniej znana jako Verendrye National Monument, jest świadectwem wczesnej eksploracji Ameryki Północnej. Górujący nad okolicą Crowhigh Butte o charakterystycznym, skalistym kształcie był niegdyś używany przez francusko-kanadyjskiego odkrywcę Pierre’a Gaultiera de Varennes jako punkt obserwacyjny.

Pomimo twierdzeń, że Verendrye obozował na wzgórzu, historycy zakwestionowali później ich dokładność, co doprowadziło do odtajnienia pomnika w 1956 roku. Dziś Crow Flies High State Recreation Area oferuje zapierające dech w piersiach widoki na otaczającą dolinę rzeki Missouri, co czyni ją popularnym celem dla współczesnych odkrywców.

Shasta-Trinity National Forest i Whiskeytown-Shasta-Trinity National Recreation Area: rekreacyjny raj w Kalifornii

Shasta-Trinity National Forest i Whiskeytown-Shasta-Trinity National Recreation Area obejmują rozległy i zróżnicowany krajobraz, który niegdyś był częścią Shasta Lake Recreation Area. W tym regionie znajdują się wysokie góry, dziewicze jeziora i obfita przyroda, w tym bieliki amerykańskie, pumy i wydry rzeczne.

National Forest Service zarządza większością tego obszaru, podczas gdy National Park Service zachowuje kontrolę nad Whiskeytown National Recreation Area, byłym miasteczkiem górniczym ze zatopionymi budynkami, które można zwiedzać nurkując z akwalungiem lub z rurką.

Lewis and Clark Caverns State Park: geologiczny cud w śladach odkrywców

Lewis and Clark Caverns State Park, niegdyś Lewis and Clark Cavern National Monument, został nazwany na cześć słynnych odkrywców, którzy przemierzyli ten region. Choć Lewis i Clark nigdy nie weszli do jaskiń, zostały one później odkryte przez myśliwych i udostępnione publiczności na początku XX wieku.

Pomimo bliskości do Bozeman w stanie Montana, jaskinie początkowo miały trudności z przyciągnięciem zwiedzających ze względu na złe warunki drogowe i wymagającą wędrówkę do wejścia. National Park Service ostatecznie zamknął jaskinie ze względów bezpieczeństwa, ale zostały one ponownie otwarte po ulepszeniach dokonanych przez Civilian Conservation Corps.

Dziś Lewis and Clark Caverns State Park słynie ze swoich oszałamiających wapiennych jaskiń ozdobionych misternymi stalaktytami, stalagmitami i heliktytami. Zwiedzający mogą zwiedzać jaskinie i poznać ich historię geologiczną.

La Garita Wilderness: geologiczny spektakl w południowym Kolorado

Wheeler Geologic Area, obecnie część La Garita Wilderness, była niegdyś pomnikiem narodowym znanym z niesamowitych formacji skalnych. Jednak jego odległe położenie i brak dostępnych dróg utrudniały jego popularność wśród odwiedzających.

Dziś La Garita Wilderness oferuje bardziej dostępne wrażenia dla osób zainteresowanych odkrywaniem unikalnej geologii tego obszaru. Wędrowcy mogą podziwiać poszarpane iglice, kopuły, jaskinie i wąwozy, które tworzą „Miasto Krasnali”.

Cmentarz Narodowy w Chattanooga: historyczny cmentarz o wyjątkowej konstrukcji

Cmentarz Narodowy w Chattanooga, pomimo usunięcia go z National Park Service w 1944 roku, zachowuje swoją znaczącą historię. Założony podczas wojny secesyjnej, cmentarz zawiera groby tysięcy żołnierzy, w tym 1800 nieznanych żołnierzy.

Unikalny układ cmentarza, inspirowany falistym ukształtowaniem terenu, obejmuje sekcje grzebalne w geometrycznych kształtach, takich jak koła i trójkąty. Znany jest również z grobów zagranicznych jeńców wojennych z obu wojen światowych, w tym niemieckich żołnierzy.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historia i kultura

Alaska: niezwykłe połączenie historii, dziedzictwa i cudów przyrody

by Zuzana
written by Zuzana

Alaska: gobelin historii i dziedzictwa

Rdzenni mieszkańcy i pierwsi odkrywcy

Bogata historia Alaski zaczyna się od jej rdzennych mieszkańców, którzy przybyli z Syberii przez pomost lądowy Beringa około 20 000 lat temu. Ci koczowniczy myśliwi i zbieracze przez stulecia rozwijali odrębne kultury i tradycje.

W 1741 roku duński odkrywca Vitus Bering natknął się na Alaskę podczas poszukiwań Przejścia Północno-Zachodniego. Jego wyprawa nawiązała kontakt z rdzennymi mieszkańcami Alaski, w tym Eskimosami, Indianami i Aleutami, którzy dzielili się swoimi metodami polowania i rybołówstwa.

Wpływy rosyjskie

Po przybyciu Beringa na Alaskę napłynęli rosyjscy odkrywcy i handlarze. W 1784 roku Grigorij Szelichow założył pierwszą stałą osadę na wyspie Kodiak, co zapoczątkowało rosyjskie wpływy w regionie.

Rosyjski Kościół Prawosławny stał się integralną częścią kultury rdzennej, a cerkwie w Kodiak, Juneau i innych społecznościach zdobiły cebulowate kopuły. Również rosyjskie zwyczaje i język wywarły trwały wpływ na Alaskę.

Gorączka złota

W 1896 roku odkrycie złota w regionie Klondike wywołało masowy napływ poszukiwaczy złota na Alaskę. Odosobniona chata w Skagway przekształciła się w bezprawne miasto pełne namiotów i prowizorycznych budynków.

Poszukiwacze złota ściągali na Alaskę z Seattle i innych części Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu fortuny na polach złota. Skagway stało się ważnym węzłem dla górników, którzy wędrowali przez Przełęcz Chilkoot do Klondike.

Skutki gorączki złota

Gorączka złota w Klondike przyniosła Alasce nie tylko bogactwo, ale także ukształtowała jej społeczności. Z gorączki złota zrodziły się takie miasta jak Juneau, Fairbanks i Haines, które do dziś prosperują.

Gorączka złota nadal trwa na Alasce, a turyści mogą zanurzyć się w historycznych doświadczeniach w hotelach i muzeach Skagway. Dziedzictwo gorączki złota jest nadal widoczne w krajobrazie i kulturze Alaski.

II wojna światowa i znaczenie strategiczne

Podczas II wojny światowej strategiczne znaczenie Alaski stało się oczywiste. Japończycy zbombardowali Dutch Harbor i okupowali Wyspy Aleuckie. Roczna bitwa na amerykańskiej ziemi wystawiła żołnierzy na próbę zarówno ze strony wroga, jak i surowej pogody.

Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych zbudował autostradę Alaska Highway w rekordowym czasie, zapewniając drogę lądową dla dostaw i sprzętu wojskowego. Alaska odegrała kluczową rolę w wysiłku wojennym jako obszar przygotowawczy na północnym Pacyfiku.

Stanowość i rozwój gospodarczy

Alaska stała się 49. stanem 3 stycznia 1959 roku, co było ważnym kamieniem milowym w jej historii. Ogromny rozmiar stanu i jego zasoby naturalne przyciągnęły uwagę, a odkrycie ropy naftowej w Prudhoe Bay w 1968 roku przekształciło gospodarkę Alaski.

Rurociąg trans-Alaska, zbudowany w latach 1974-1977, transportował ropę naftową z Prudhoe Bay do Valdez. Zasoby ropy naftowej Alaski przyczyniły się do jej dobrobytu i infrastruktury.

Cenna kraina

Obecnie Alaska słynie z zapierającej dech w piersiach piękna i obfitości zasobów naturalnych. Od majestatycznych lodowców i wznoszących się gór po dziewiczą dzicz i różnorodną przyrodę, Alaska oczarowuje turystów swoim nieskażonym krajobrazem.

Bogata historia, różnorodna kultura i naturalne dziedzictwo Alaski sprawiają, że jest to wyjątkowy i fascynujący cel podróży. Niezależnie od tego, czy zwiedzasz wioski rdzennych Amerykanów, podziwiasz rosyjskie cerkwie prawosławne, czy szukasz złota, turyści mogą zanurzyć się w żywym gobelinie przeszłości i teraźniejszości Alaski.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts