Home Tags Posts tagged with "rasizm"
Tag:

rasizm

Nieskategoryzowane

Snowtown: Zapomniana historia rasizmu i odporności w Providence

by Jasmine
written by Jasmine

Snowtown: Zapomniana historia rasizmu i odporności w Providence

Odkrycia archeologiczne rzucają nowe światło na utraconą społeczność

W sercu Providence w stanie Rhode Island, gdzie obecnie stoi imponujący State House, niegdyś kwitła tętniąca życiem społeczność o nazwie Snowtown. Jednak historia tej społeczności została tragicznie przerwana przez atak rasistowskiego tłumu w 1831 roku. Obecnie wykopaliska archeologiczne odsłaniają pozostałości Snowtown, ujawniając ukrytą historię nierówności i odporności.

Kwitnąca społeczność w cieniu uprzedzeń

Snowtown była zróżnicowaną i zżytą społecznością, do której należeli wolni czarnoskórzy, rdzenni Amerykanie, imigranci i biedni biali robotnicy. Pomimo ich wkładu w miejską gospodarkę, doświadczali oni dyskryminacji i wykluczenia. Wielu pracowało w nisko płatnych zawodach lub mieszkało w przeludnionych i niehigienicznych warunkach.

Atak tłumu w 1831 roku

W 1831 roku gwałtowny tłum białych marynarzy zaatakował Snowtown, niszcząc domy i firmy. Przemoc wynikała z uprzedzeń rasowych i postrzegania Snowtown jako zagrożenia dla białego społeczeństwa. Działania tłumu spowodowały śmierć czterech osób i zmusiły społeczność do odbudowy.

Dziedzictwo Snowtown: Odporność i opór

Pomimo ataku, mieszkańcy Snowtown odmówili milczenia. Odbudowali swoje domy i firmy oraz nadal walczyli o swoje prawa i godność. Snowtown stała się symbolem zarówno odporności zmarginalizowanych społeczności, jak i ciągłej walki o sprawiedliwość rasową.

Archeologia odkrywa ukrytą historię

Na początku lat 80. XX wieku wykopaliska archeologiczne ujawniły bogactwo artefaktów ze Snowtown, w tym ceramikę, narzędzia i przedmioty osobiste. Te artefakty dostarczają cennych informacji na temat codziennego życia i zmagań mieszkańców społeczności.

Projekt Snowtown: Odzyskiwanie utraconej historii

Projekt Snowtown, będący współpracą historyków, archeologów i członków społeczności, poświęcony jest odkrywaniu i dzieleniu się historią Snowtown. Poprzez badania, publiczne wystawy i programy edukacyjne, projekt ma na celu wydobycie tej ukrytej historii na światło dzienne i promowanie zrozumienia złożonych kwestii rasy i nierówności w historii Ameryki.

Spacer historyczny po Snowtown: Podróż w przeszłość

Spacer historyczny po Snowtown oferuje wyjątkową okazję do poznania pozostałości Snowtown i poznania jej historii. Wycieczki z przewodnikiem prowadzą zwiedzających przez ulice, przy których niegdyś stała społeczność, ukazując fizyczny i społeczny krajobraz tej zaginionej dzielnicy.

Sztuka publiczna i występy: Dajemy głos uciszonym

Artyści i wykonawcy odgrywają kluczową rolę w projekcie Snowtown, tworząc dzieła, które ożywiają historię społeczności. Dramatopisarka Sylvia Ann Soares pracuje nad sztuką teatralną o tematyce Snowtown, która będzie miała swoją premierę w przyszłym roku, wykorzystując dramat i muzykę do przekazania doświadczeń mieszkańców społeczności.

Snowtown: Mikrokosmos amerykańskiej historii

Historia Snowtown to nie tylko lokalna historia; jest to mikrokosmos większej historii rasy i nierówności w Stanach Zjednoczonych. Przypomina o zmaganiach, z jakimi borykały się zmarginalizowane społeczności, oraz o odporności, jaką wykazały się w obliczu przeciwności losu.

Trwająca walka o sprawiedliwość rasową

Projekt Snowtown nie polega jedynie na odkrywaniu przeszłości; chodzi również o inspirowanie do działania w teraźniejszości. Rzucając światło na historię rasizmu i nierówności, projekt ma na celu promowanie zrozumienia i budowanie bardziej sprawiedliwego i równego społeczeństwa.

Wezwanie do działania

Dziedzictwo Snowtown nadal inspiruje aktywistów i obrońców. Ruch Black Lives Matter zwrócił uwagę na trwającą walkę o sprawiedliwość rasową, a projekt Snowtown jest częścią tego większego ruchu. Ucząc się na błędach przeszłości i współpracując, możemy stworzyć przyszłość, w której każdy głos zostanie wysłuchany, a każda społeczność będzie ceniona.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kultura

Przebudowa Jungle Cruise Disneya: usunięcie kolonialnych przedstawień

by Peter
written by Peter

Przebudowa Jungle Cruise Disneya: usunięcie kolonialnych przedstawień

Rasizm w Jungle Cruise

Atrakcja Jungle Cruise firmy Disney została skrytykowana za rasistowskie przedstawienia rdzennych Afrykanów. W przejażdżce znajdują się sceny z „handlarzami głów” i „łowcami głów” uzbrojonymi we włócznie, które zdaniem krytyków utrwalają szkodliwe stereotypy.

Odpowiedź Disneya

W odpowiedzi na krytykę Disney ogłosił plany przebudowy atrakcji. Firma usunie obraźliwe sceny i doda nowe, bardziej szanujące rdzenne kultury.

Wpływy kolonializmu

Oryginalny projekt Jungle Cruise został zainspirowany ideami i literaturą kolonialną, taką jak powieść Josepha Conrada „Jądro ciemności”. Dzieła te przedstawiały Afrykanów jako prymitywnych i dzikich, usprawiedliwiając w ten sposób europejską kolonizację.

Wpływ stereotypów

Takie stereotypy były utrwalane w kulturze popularnej za pośrednictwem książek takich jak „Tarzan” i filmów takich jak „Afrykańska królowa”. Stereotypy te ukształtowały zachodnie postrzeganie Afryki i jej mieszkańców.

Odpowiedzialność Disneya

Disney uznaje swoją odpowiedzialność za tworzenie doświadczeń, które odzwierciedlają różnorodne perspektywy. „Imagineers” firmy pracują nad uaktualnieniem Jungle Cruise, aby była bardziej inkluzywna i pełna szacunku.

Zmiany w przejażdżce

Zaktualizowana Jungle Cruise będzie zawierać:

  • Usunięcie sceny z „handlarzem głów”
  • Zastąpienie sceny pościgu nosorożców sceną przedstawiającą wszystkich gości jako członków poprzedniej wycieczki
  • Dodanie nowej sceny z szympansami na rozbitym statku
  • Nacisk na postać „skippera”, który teraz będzie miał animowany odpowiednik

Nadchodzący film

Disney wydaje również nowy film oparty na Jungle Cruise z udziałem Dwayne’a Johnsona i Emily Blunt. Oczekuje się, że film będzie bardziej szanował rdzenne kultury niż oryginalna przejażdżka.

Przełamywanie rasizmu w kulturze popularnej

Przebudowa Jungle Cruise przez Disneya jest krokiem w kierunku przezwyciężenia rasizmu w kulturze popularnej. Usuwając szkodliwe stereotypy i promując różnorodność, Disney przyczynia się do tworzenia bardziej inkluzywnego i sprawiedliwego społeczeństwa.

Oś czasu wydarzeń

  • 1955: Jungle Cruise debiutuje w Disneylandzie
  • 1957: Do wersji Disneylandu dodano dzierżących włócznie Afrykanów i Tradera Sama
  • 1971: Jungle Cruise otwiera się w Disney World
  • 2020: Disney ogłasza poważne zmiany w Splash Mountain, innej przejażdżce z rasistowskimi przedstawieniami
  • Czerwiec 2021: Użytkownicy mediów społecznościowych zwracają uwagę na rasistowskie stereotypy w Jungle Cruise
  • Wrzesień 2021: Disney ogłasza plany przebudowy Jungle Cruise
  • Lato 2021 (oczekiwane): Premiera filmu Jungle Cruise
  • W toku: przebudowa Jungle Cruise

Dodatkowe informacje

  • Jungle Cruise to malownicza wycieczka łodzią, która prowadzi gości przez egzotyczne rzeki w Azji, Afryce i Ameryce Południowej.
  • „Imagineers” Disneya odpowiadają za tworzenie i projektowanie atrakcji w parkach rozrywki firmy.
  • Ryan Minor, historyk z University of California w Santa Barbara, pisał wiele o wpływach kolonialnych na Jungle Cruise.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura

„Zabić drozda”: ponadczasowy klasyk Harper Lee

by Jasmine
written by Jasmine

Arcydzieło Harper Lee, które przetrwało próbę czasu: „Zabić drozda”

Powieść na wieki

Pionierska powieść Harper Lee „Zabić drozda” wzbudzała rezonans u czytelników od ponad 50 lat. Opublikowana w 1960 roku książka sprzedała się w ponad 30 milionach egzemplarzy i została przetłumaczona na ponad 40 języków. Zdobyła również wiele nagród, w tym Nagrodę Pulitzera w dziedzinie literatury pięknej.

Historia i jej wpływ

„Zabić drozda”, której akcja toczy się w małym miasteczku Maycomb w Alabamie w czasach Wielkiego Kryzysu, opowiada historię Scout Finch, młodej dziewczyny, której ojciec Atticus jest prawnikiem broniącym czarnoskórego mężczyznę, Toma Robinsona, fałszywie oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety.

Powieść porusza tematy rasizmu, niesprawiedliwości społecznej i znaczenia empatii i zrozumienia. Wywarła ona głęboki wpływ na amerykańską kulturę, kształtując nasze rozumienie tych kwestii i inspirując niezliczonych czytelników.

Autorka i jej inspiracja

Harper Lee urodziła się w Monroeville w Alabamie w 1926 roku. Inspirację do napisania „Zabić drozda” czerpała ze swoich własnych doświadczeń z dzieciństwa oraz ludzi, których znała w swoim rodzinnym mieście. Postać Scout Finch jest oparta na samej Lee, podczas gdy Atticus Finch jest oparty na jej ojcu, A.C. Lee, szanowanym prawniku.

Wyzwania związane z napisaniem kontynuacji

Mimo oszałamiającego sukcesu „Zabić drozda” Lee nigdy więcej nie opublikowała powieści. Zmagała się ze znalezieniem historii, która mogłaby dorównać wpływowi jej debiutanckiego dzieła.

W latach pięćdziesiątych XX wieku Lee zaczęła pracę nad drugą powieścią, tymczasowo zatytułowaną „Go Set a Watchman”. Porzuciła jednak projekt i wyrzuciła rękopis przez okno. Po pełnej łez rozmowie telefonicznej ze swoją redaktorką Lee odzyskała strony i zaczęła gruntowną rewizję.

Proces rewizji

Proces rewizji był obszerny, a Lee wprowadziła znaczące zmiany w fabule i bohaterach. Zmieniła tytuł powieści na „Zabić drozda” i zmieniła perspektywę z dorosłej Scout na młodą Scout.

Zrewidowana powieść została opublikowana w 1960 roku i stała się natychmiastowym bestsellerem. Krytycy chwalili ją jako arcydzieło amerykańskiej literatury i od tego czasu pozostaje ukochaną klasyką.

Dziedzictwo „Zabić drozda”

„Zabić drozda” wywarło trwały wpływ na amerykańskie społeczeństwo. Zostało zaadaptowane na kilka filmów i produkcji teatralnych i nadal jest powszechnie czytane i studiowane w szkołach.

Tematy rasizmu i niesprawiedliwości społecznej poruszane w powieści nadal znajdują oddźwięk u czytelników, co czyni ją potężnym narzędziem do nauczania empatii i zrozumienia.

Monroeville: literacka destynacja

Monroeville w Alabamie stało się literacką destynacją dla fanów „Zabić drozda”. W mieście znajduje się Old Courthouse Museum, w którym znajdują się eksponaty poświęcone Lee i jej powieści. Zwiedzający mogą również odwiedzić Mockingbird Grill, fontannę Radleya i inne zabytki zainspirowane książką.

Co wiosnę Monroeville organizuje teatralną adaptację „Zabić drozda” z udziałem lokalnych aktorów-wolontariuszy. Przedstawienie odbywa się na rynku miejskim i wewnątrz budynku sądu, zapewniając odwiedzającym wyjątkowe i wciągające doświadczenie.

Ponadczasowy klasyk

„Zabić drozda” to ponadczasowy klasyk, który nadal zachwyca i inspiruje czytelników w każdym wieku. Mistrzowska narracja Harper Lee i jej eksploracja ważnych kwestii społecznych uczyniły tę powieść trwałym dziełem amerykańskiej literatury.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Teatr

August Wilson: Przechwytywanie doświadczeń Afroamerykanów

by Jasmine
written by Jasmine

August Wilson: Uchwycenie afroamerykańskiego doświadczenia

Wczesne życie i wpływy

August Wilson, urodzony jako Frederick August Kittel w 1945 roku, był znanym afroamerykańskim dramaturgiem, który czerpał inspirację ze swoich doświadczeń dorastania w dzielnicy Hill w Pittsburghu. Po porzuceniu szkoły jako nastolatek, Wilson oddał się czytaniu w Bibliotece Carnegie w Pittsburghu, która później uhonorowała go dyplomem ukończenia szkoły średniej za jego wkład literacki.

Cykl Amerykańskiego Stulecia

Najważniejszym dziełem Wilsona jest Cykl Amerykańskiego Stulecia, zbiór 10 sztuk teatralnych, które przedstawiają afroamerykańskie doświadczenie XX wieku. Poprzez postacie takie jak robotnicy fabryczni, nielegalni kierowcy taksówek i zbieracze śmieci, Wilson zręcznie badał wpływ rasizmu oraz triumfy Afroamerykanów.

Interaktywna wystawa w Pittsburghu

Afroamerykańskie Centrum Kultury im. Augustusa Wilsona w Pittsburghu otworzyło stałą wystawę poświęconą życiu i twórczości dramaturga. Wystawa o powierzchni 1800 stóp kwadratowych zawiera rekwizyty, kostiumy i elementy scenograficzne z produkcji Wilsona, a także jego osobiste przedmioty. Odwiedzający mogą spacerować po biurze domowym Wilsona i wyobrażać sobie, jak odwiedzał Eddie’s, restaurację, która była jego muzą.

Badanie uniwersalnych tematów

Sztuki Wilsona wykraczały poza doświadczenia Afroamerykanów, poruszając uniwersalne tematy miłości, zdrady, zaufania, nadziei i marzeń. Jak zauważa Janis Burley Wilson, prezydentka centrum: „Jest dramaturgiem afroamerykańskim, który pisał o afroamerykańskim doświadczeniu, ale tak naprawdę jest to ludzkie doświadczenie.”

Głos dla zapomnianych

Prace Wilsona dały głos często zapomnianym Afroamerykanom, w tym tym pracującym w zawodach fizycznych. Poprzez te postacie wyzwał społeczne normy i podkreślił odporność marginalizowanych społeczności.

Wpływ na teatr afroamerykański

Wpływ Augusta Wilsona na teatr afroamerykański był głęboki. Ruben Santiago-Hudson, aktor, który występował w kilku sztukach Wilsona i reżyserował je, zauważył: „Z Augustem Wilsonem jesteśmy Ameryką.” Postawił życie czarnoskórych w centrum amerykańskiego teatru, inspirując niezliczone afroamerykańskie artystów teatralnych do opowiadania własnych historii.

Dziedzictwo i wpływ

Po śmierci Wilsona w 2005 roku, jego prace pozostają aktualne i popularne. Jego sztuki zostały zaadaptowane na nagradzane filmy, a Denzel Washington zobowiązał się wyprodukować wszystkie 10 sztuk Cyklu Stulecia dla HBO. Dziedzictwo Wilsona trwa, przypominając nam o mocy opowiadania historii, aby zwalczać systemowy rasizm i podnosić głosy marginalizowane.

Rola Constanzy Romero

Żona Wilsona, Constanza Romero, utalentowana projektantka kostiumów i artystka, odegrała kluczową rolę w zachowaniu jego dziedzictwa. Kuratorowała interaktywną wystawę w Pittsburghu i prowadzi wysiłki, aby przekształcić dom dzieciństwa Wilsona w centrum sztuki. Romero wierzy, że historie Wilsona pozostają istotne i odzwierciedlają polityczny klimat naszych czasów.

Badanie historii Afroamerykanów poprzez dramat

Poprzez badanie historii Ameryki z perspektywy afroamerykańskich doświadczeń, sztuki Wilsona stanowią potężne narzędzie do zrozumienia i radzenia sobie z ciągłymi wyzwaniami rasizmu. Jak powiedziała Romero w magazynie UC Santa Cruz: „To, co mnie teraz napędza, to utrzymanie jego dziedzictwa przy życiu i upewnienie się, że jego historie są nadal istotne i odzwierciedlają polityczny klimat naszych czasów.”

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Ukryta historia Góry Rushmore: rasizm, ambicja i walka o amerykańską narrację

by Peter
written by Peter

Góra Rushmore: pomnik rasizmu i białej supremacji

Powiązania Gutzona Borgluma z Ku Klux Klanem

Góra Rushmore, kultowy amerykański zabytek, była pomysłem Gutzona Borgluma, rzeźbiarza z mroczną przeszłością. Borglum był zwolennikiem białej supremacji, który miał bliskie związki z Ku Klux Klanem, znaną grupą nienawiści.

Zaangażowanie Borgluma w Klan rozpoczęło się w 1915 roku, kiedy pomógł zorganizować ceremonię z pochodniami na szczycie Stone Mountain w Georgii. Wydarzenie to oznaczało odrodzenie Klanu, który przygasł po wojnie secesyjnej.

Powstania Borgluma z Klanem pomogły mu zabezpieczyć fundusze na projekt Stone Mountain, monumentalną rzeźbę generałów Konfederacji Roberta E. Lee i Stonewalla Jacksona. Jednak walki wewnętrzne w Klanie doprowadziły do porażki projektu, a Borglum został zwolniony w 1925 roku.

Projekt Stone Mountain i obsesja Borgluma

Praca Borgluma nad Stone Mountain dała mu wiedzę fachową, której potrzebował, by zająć się Górą Rushmore. W 1927 roku rozpoczął wykuwanie twarzy czterech amerykańskich prezydentów w Black Hills w Dakocie Południowej.

Borglum poświęcił ostatnie 14 lat swojego życia projektowi Góry Rushmore, który uważał za świętowanie wielkości narodu. Jednak jego własne rasistowskie przekonania rzuciły cień na jego pracę.

Kontrowersje wokół Góry Rushmore

Kontrowersje otaczające Górę Rushmore wynikają z rasistowskich poglądów Borgluma i faktu, że pomnik został zbudowany na ziemi, która została skradziona Lakota Sioux.

Krytycy twierdzą, że Góra Rushmore jest symbolem białej supremacji i gloryfikuje podbój Zachodu. Zwracają również uwagę na fakt, że pierwotny plan Borgluma dla pomnika obejmował rzeźbę wodza indiańskiego, ale porzucił ten pomysł z powodu nacisków ze strony grup zwolenników białej supremacji.

Trwały wpływ Gutzona Borgluma

Dziedzictwo Gutzona Borgluma jest złożone i kontrowersyjne. Był utalentowanym rzeźbiarzem, który stworzył jeden z najbardziej ikonicznych zabytków Ameryki. Jednak jego rasistowskie przekonania i jego związek z Ku Klux Klanem psują jego reputację.

Góra Rushmore pozostaje popularnym celem podróży, ale jest także przypomnieniem o mrocznej historii rasizmu i białej supremacji w Stanach Zjednoczonych.

Ukryta historia Góry Rushmore

Ukryta historia Góry Rushmore to opowieść o rasizmie, ambicji i walce o kontrolę nad amerykańską narracją. Powiązania Gutzona Borgluma z Ku Klux Klanem i jego własne przekonania o białej supremacji ukształtowały powstanie pomnika i jego znaczenie.

Rola rasizmu w powstaniu Góry Rushmore

Rasizm odegrał znaczącą rolę w powstaniu Góry Rushmore. Decyzja Borgluma o wykluczeniu wodza indiańskiego z pomnika była motywowana jego wiarą w białą supremację. Wykorzystał również ten projekt, aby promować własne rasistowskie poglądy.

Związek między Górą Rushmore a Ku Klux Klanem

Ku Klux Klan odegrał kluczową rolę w finansowaniu i budowie Góry Rushmore. Powstania Borgluma z Klanem pomogły mu zabezpieczyć fundusze na projekt i zapewniły mu dostęp do sieci zwolenników.

Porażka projektu Stone Mountain

Projekt Stone Mountain upadł z powodu walk wewnętrznych w Ku Klux Klanie. Doprowadziło to do utraty finansowania i wsparcia, a Borglum ostatecznie został zwolniony.

Dziedzictwo Gutzona Borgluma jako rasisty i rzeźbiarza

Dziedzictwo Gutzona Borgluma jest złożone. Był utalentowanym rzeźbiarzem, który stworzył jeden z najbardziej ikonicznych zabytków Ameryki. Jednak jego rasistowskie przekonania i jego związek z Ku Klux Klanem psują jego reputację.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Zamach bombowy na kościół w Birmingham: Przypomnienie o walce o prawa obywatelskie

by Peter
written by Peter

Zamach bombowy na kościół w Birmingham: Przypomnienie o walce o prawa obywatelskie

Tragiczne wydarzenie

15 września 1963 r. przerażający zamach bombowy wstrząsnął Kościołem Baptystów przy Sixteenth Street w Birmingham w Alabamie. W wyniku eksplozji zginęły cztery młode dziewczyny: Cynthia Morris Wesley, Denise McNair, Carole Robertson i Addie Mae Collins. Ofiary, wszystkie będące członkiniami młodzieżowego chóru kościelnego, przygotowywały się do roli gospodyń, gdy nastąpiła detonacja bomby.

Eksplozja wyrwała dziurę w ścianie kościoła i rozrzuciła gruz po okolicy. Świadkowie opisali scenę chaosu i zniszczenia, z zakrwawionymi ulotkami rozrzuconymi wśród szczątków.

Ofiary

Wszystkie cztery ofiary były afroamerykańskimi dziewczętami w wieku od 11 do 14 lat. Cynthia Wesley była znana ze swojej otwartej osobowości i miłości do śpiewu. Denise McNair była jej kuzynką i nieśmiałą, ale promienną młodą dziewczyną. Carole Robertson była najbardziej dojrzała z grupy i niedawno kupiła sobie nowe buty i naszyjnik na tę okazję. Addie Mae Collins była cichą i powściągliwą dziewczyną, która wyglądała szczególnie uroczo w swojej białej sukience do obsługi.

Następstwa

Zamach wywołał szok w całym kraju i stał się punktem zwrotnym w ruchu na rzecz praw obywatelskich. Martin Luther King Jr. udał się do Birmingham i potępił przemoc, nazywając ją „potwornym przestępstwem przeciwko ludzkości”. Prezydent John F. Kennedy wysłał agentów FBI, aby zbadali zamach i pociągnęli sprawców do odpowiedzialności.

Poszukiwania sprawiedliwości zostały utrudnione przez brak dowodów rzeczowych i niechęć świadków do zeznawania. Jednak z czasem trzech podejrzanych zostało skazanych za morderstwo w związku z zamachem.

Witraż

Jednym z najbardziej uderzających obrazów z zamachu jest witraż, który przetrwał eksplozję. Na witrażu przedstawiony jest Jezus Chrystus, ale twarz Jezusa została wyrwana. Ten obraz stał się potężnym symbolem bezsensownej przemocy i zniszczenia, które miały miejsce tego dnia.

Dziedzictwo

Zamach bombowy na kościół w Birmingham pozostaje ponurym przypomnieniem o okropnościach rasizmu i trwającej walce o równość. Zamach nadal inspiruje aktywistów i artystów do pracy na rzecz bardziej sprawiedliwego i sprawiedliwego społeczeństwa.

Kościół Baptystów przy Sixteenth Street dzisiaj

Dziś Kościół Baptystów przy Sixteenth Street jest Narodowym Pomnikiem Historycznym i symbolem ruchu na rzecz praw obywatelskich. Kościół został odrestaurowany i nadal służy jako miejsce kultu i centrum aktywizmu społecznego.

W kościele mieści się również Instytut Praw Obywatelskich w Birmingham, który opowiada historię zamachu i ruchu na rzecz praw obywatelskich w Birmingham. Instytut służy jako przypomnienie o poświęceniu tych, którzy walczyli o równość, i jako wezwanie do działania dla przyszłych pokoleń.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Komiksy

Mroczne korzenie Tintina: propaganda i kolaboracja w czasie okupacji nazistowskiej

by Jasmine
written by Jasmine

Mroczne korzenie Tintina: propaganda i kolaboracja w czasie okupacji nazistowskiej

Poglądy polityczne Hergégo

Georges Prosper Remi, twórca Tintina, był konserwatywnym katolikiem, który publikował swoje wczesne prace w „Le Vingtième Siècle”, pronazistowskiej gazecie. W latach 30. poglądy polityczne Hergégo stały się bardziej radykalne i otwarcie popierał on faszystowską ideologię.

Współpraca z nazistami

Gdy w 1940 roku nazistowskie Niemcy najechały Belgię, wiele gazet zostało zamkniętych, aby nie współpracować z okupantami. Jednak Hergé zdecydował się kontynuować publikację Tintina w „Le Soir”, francuskojęzycznej gazecie, która pozostała w obiegu pod kontrolą nazistów. Ta decyzja została powszechnie skrytykowana jako kolaboracja z wrogiem.

Antysemityzm w Tintinie

Podczas okupacji nazistowskiej Hergé opublikował kilka historii o Tintinie, które zawierały antysemickie obrazy i motywy. W jednym z opowiadań zatytułowanym „Spadająca gwiazda” złoczyńcą był chciwy, garbatonosy żydowsko-amerykański finansista o nazwisku Blumenstein. Hergé później przeprosił za te przedstawienia, twierdząc, że były „ówczesnym stylem”.

Rasistowskie karykatury

Oprócz antysemickich obrazów historie o Tintinie autorstwa Hergégo zawierały również rasistowskie karykatury innych grup, takich jak Afrykanie i Azjaci. Karykatury te nie pełniły żadnej funkcji w opowiadaniach i wyraźnie miały na celu przypodobanie się nazistowskim panom Hergégo.

Powojenny rewizjonizm

Po wojnie Hergé zrewidował wiele swoich wczesnych opowieści, aby usunąć lub złagodzić obraźliwe treści. Jednak wspomnienie tych opowieści pozostało, a reputacja Hergégo została nadszarpnięta przez jego współpracę z nazistami.

Implikacje etyczne

Decyzja Hergégo o publikowaniu w kolaboranckiej gazecie rodzi ważne pytania etyczne dotyczące roli artystów w czasach wojny i ucisku. Niektórzy twierdzą, że artyści mają obowiązek przeciwstawiać się propagandzie i cenzurze, podczas gdy inni uważają, że powinni mieć swobodę wyrażania własnych poglądów, nawet jeśli są one niepopularne lub obraźliwe.

Wpływ na spuściznę Tintina

Pomimo kontrowersji wokół działań Hergégo podczas wojny, Tintin pozostał popularną i ukochaną postacią. Jednak rewelacje na temat współpracy Hergégo z nazistami rzuciły cień na jego spuściznę, a jego twórczość jest teraz często postrzegana przez pryzmat krytyki.

Złożoność cenzury i propagandy

Przypadek Hergégo i Tintina podkreśla złożoność cenzury i propagandy. Chociaż ważne jest, aby chronić wolność słowa, ważne jest również, aby być świadomym możliwości wykorzystywania artystów jako narzędzi propagandy. Opinia publiczna musi zachować czujność w badaniu konsumowanych przez siebie mediów i pociąganiu artystów do odpowiedzialności za ich działania.

Wpływ faszyzmu na kulturę europejską

Współpraca Hergégo z nazistami jest przypomnieniem potężnego wpływu, jaki faszyzm wywarł na kulturę europejską w latach 30. i 40. XX wieku. Faszyzm przyciągał wiele osób rozczarowanych demokracją i poszukujących poczucia tożsamości narodowej i celu. Ważne jest, aby zrozumieć czynniki, które doprowadziły do powstania faszyzmu, aby zapobiec jego ponownemu pojawieniu się.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Chwała: trwałe dziedzictwo czarnoskórych żołnierzy w wojnie secesyjnej

by Peter
written by Peter

Chwała: trwałe dziedzictwo czarnoskórych żołnierzy w wojnie secesyjnej

Historyczne znaczenie 54. Ochotniczego Pułku Piechoty Massachusetts

„Chwała”, ceniony przez krytyków film o wojnie secesyjnej wydany w 1989 roku, opowiada historię 54. Ochotniczego Pułku Piechoty Massachusetts, pierwszego całkowicie czarnoskórego pułku utworzonego na Północy. Film przedstawia ich zmagania i zwycięstwa, podkreślając kluczową rolę, jaką odegrali czarnoskórzy żołnierze w walce armii Unii przeciwko niewolnictwu.

Pomimo średniego sukcesu kasowego, „Chwała” stała się podstawą zajęć z historii w szkołach średnich i jest obecnie transmitowana na Netflix. To odnowione zainteresowanie pojawia się w czasie, gdy naród zmaga się z problemami niesprawiedliwości rasowej i spuścizną niewolnictwa.

Wyzwania, przed którymi stali czarni żołnierze

Czarni żołnierze napotykali wyjątkowe wyzwania podczas wojny secesyjnej, w tym dyskryminację rasową i uprzedzenia. „Chwała” przedstawia niektóre z tych wyzwań, takie jak scena, w której Trip, zbiegły niewolnik, jest bity przez irlandzkiego sierżanta szkoleniowego.

Jednak film podejmuje również pewne twórcze swobody, takie jak przedstawienie pułku jako składającego się głównie z byłych niewolników. W rzeczywistości 54. Massachusetts składał się głównie z wolnych czarnoskórych mężczyzn urodzonych w północnych stanach.

Rola Armii Unii w emancypacji

Proklamacja Emancypacji, wydana przez prezydenta Abrahama Lincolna w 1863 roku, ogłosiła, że wszyscy niewolnicy na terytorium kontrolowanym przez Konfederację są wolni. Proklamacja ta upoważniła do rekrutacji czarnoskórych żołnierzy do armii Unii, w tym 54. Massachusetts.

„Chwała” podkreśla rolę, jaką odegrali czarni żołnierze w zapewnieniu zwycięstwa Unii i zakończeniu niewolnictwa. Pułkownik Robert G. Shaw, dowódca pułku, jest przedstawiony jako złożona postać, która początkowo żywiła uprzedzenia rasowe, ale ostatecznie zaczęła szanować i podziwiać swoich ludzi.

Dziedzictwo pomników Konfederacji

Po wojnie secesyjnej na całym Południu i poza nim wzniesiono pomniki Konfederacji. Pomniki te często gloryfikowały narrację Konfederacji o „straconej sprawie”, która zaprzeczała, że niewolnictwo było główną przyczyną wojny.

„Chwała” służy jako mocne przypomnienie o tym, co wojna secesyjna oznaczała dla czarnoskórych Amerykanów. Film kwestionuje mit o „szlachetnym” żołnierzu Konfederacji i ukazuje okrucieństwa niewolnictwa i przemocy rasowej.

Trwała aktualność „Chwały”

„Chwała” nadal znajduje oddźwięk wśród widzów, ponieważ rzuca światło na zmagania i poświęcenia czarnoskórych żołnierzy podczas wojny secesyjnej. Filmowy obraz dyskryminacji rasowej i walki o wolność jest szczególnie istotny dla współczesnych dyskusji o sprawiedliwości rasowej.

„Chwała” pokazuje również znaczenie uznawania i upamiętniania wkładu Afroamerykanów w historię narodu. Usuwanie pomników Konfederacji i tworzenie pomników dla czarnoskórych żołnierzy to kroki w kierunku bardziej inkluzywnego i dokładnego zrozumienia przeszłości.

Pomnik 54. Massachusetts autorstwa Augustusa Saint-Gaudensa

W 1897 roku rzeźbiarz Augustus Saint-Gaudens odsłonił piękny pomnik 54. Massachusetts naprzeciwko Kapitolu Stanu Massachusetts w Bostonie. Ta płaskorzeźba przedstawia marsz pułku przez Boston, symbolizując jego odwagę i determinację.

Pomnik był jednym z niewielu publicznych przypomnień o służbie czarnoskórych żołnierzy podczas wojny secesyjnej do lat 90. XX wieku. Dziś pozostaje potężnym symbolem walki o równość rasową i trwałego dziedzictwa „Chwały”.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Fotografia

Najlepsze książki fotograficzne roku: Unikatowe spojrzenia na świat

by Jasmine
written by Jasmine

Najlepsze książki fotograficzne roku

Unikatowe spojrzenia na świat

Fotografia uchwyca chwile w czasie, tworząc obrazy, które łączą się z naszym uniwersalnym doświadczeniem ludzkim. Dziesięć poniższych książek fotograficznych oferuje wyjątkowe spojrzenia na świat, zapraszając Cię do zobaczenia znanych rzeczy w nowy sposób.

Ojciec: Eksploracja alternatywnych pojęć ojcostwa czarnoskórych autorstwa Zun Lee

Fotograf Zun Lee kwestionuje stereotypy nieobecnych ojców w czarnej Ameryce. Poprzez pełne współczucia obrazy Lee przedstawia narrację, która kłóci się ze znaną historią zaginionego mężczyzny, pokazując obraz kochających, zaangażowanych kolorowych ojców.

The Unraveling. Republika Środkowoafrykańska autorstwa Marcusa Bleasdale’a

Marcus Bleasdale dokumentuje trwającą przemoc i kryzys humanitarny w Republice Środkowoafrykańskiej. Jego nieugięte zdjęcia ukazują okropności konfliktu i położenie osób, które znalazły się na linii ognia.

Dirt Meridian autorstwa Andrew Moore’a

Krajobrazy lotnicze Andrew Moore’a uchwyciły piękno i ponadczasowość amerykańskiego Środkowego Zachodu, często nazywanego „krajem przelotu”. Jego unikalna perspektywa pokazuje ogrom i różnorodność tego często pomijanego regionu.

Obrzędy Południa autorstwa Gillian Laub

Portrety Gillian Laub zgłębiają zawiłości rasy i tożsamości na Głębokim Południu. Jej zdjęcia obnażają trwałe dziedzictwo rasizmu i oferują zniuansowaną perspektywę na wyzwania i triumfy zróżnicowanych społeczności regionu.

JR: Czy sztuka może zmienić świat?

Artysta uliczny JR tworzy prowokujące instalacje, które wykorzystują fotografię jako komentarz społeczny. Ta książka zapewnia intymny wgląd w jego pracę i wpływ, jaki ma ona na zmarginalizowane społeczności.

Skate Girls of Kabul autorstwa Jessiki Fulford-Dobson

Zdjęcia Jessiki Fulford-Dobson dokumentują pracę wspierającej organizację pozarządową „Skatiesan” w Afganistanie. Skatiesan daje dziewczętom możliwość budowania pewności siebie, zaangażowania się w edukację i rzucenia wyzwania normom społecznym poprzez jazdę na deskorolce.

Gdzie rosną kwiaty nieba: życie i sztuka Leonarda Knighta autorstwa Aarona Hueya

Artysta outsider Leonard Knight stworzył „Salvation Mountain”, kolorową piramidę sztuki na pustyni Kalifornii. Fotograf Aaron Huey uchwycił wizję Knighta i przemieniającą moc jego dzieła.

Okupowane przyjemności autorstwa Tanyi Habjouqa

Osobliwe zdjęcia Tanyi Habjouqa oferują wyjątkową perspektywę na życie na terytoriach palestyńskich. Jej zestawienie codziennych chwil z realiami okupacji podkreśla absurd i odporność życia w takich okolicznościach.

Długi cień Czarnobyla autorstwa Gerda Ludwiga

Prawie trzy dekady po katastrofie w Czarnobylu zdjęcia Gerda Ludwiga ujawniają długotrwałe skutki wypadku nuklearnego. Jego zdjęcia dokumentują opuszczone przestrzenie, dotkniętych ludzi i odporność tych, którzy powrócili na skażony teren.

Amelia i zwierzęta autorstwa Robin Schwartz

Zdjęcia Robin Schwartz badają więź między jej córką Amelią a egzotycznymi zwierzętami. Te piękne i niezwykłe obrazy uchwyciły zdumienie i więź, które mogą istnieć między ludźmi a królestwem zwierząt.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts