Numizmatyka

Moneta Eid Mar: symbol starożytnej historii

W 42 roku p.n.e., pośród burzliwych wydarzeń w Imperium Rzymskim, wybito złotą monetę upamiętniającą zabójstwo Juliusza Cezara w Idy Marcowe. Ten rzadki artefakt, znany jako moneta Eid Mar, nosi napis „EID MAR” i przedstawia dwa sztylety po bokach czapki. Na drugiej stronie znajduje się profil Marka Juniusza Brutusa, jednego z zabójców Cezara, wraz z literami „BRVT IMP” (Brutus, Imperator) i „L PLAET CEST” (Lucjusz Plaucjusz Cestianus), który pełnił funkcję skarbnika Brutusa.

Rekordowa sprzedaż i mroczna historia

Przewijając czas do przodu do 2020 roku, moneta Eid Mar ponownie pojawiła się na międzynarodowym rynku sztuki, gdzie została sprzedana na aukcji za oszałamiającą kwotę 4,2 miliona dolarów. Jednak ta pozornie triumfalna sprzedaż kryła w sobie złowrogą historię. Moneta została zrabowana z Grecji i sprzedana w sposób oszukańczy, co uwypukliło szerzący się problem nielegalnego handlu zabytkami.

Triumfalny powrót

Ponad dwa lata po rekordowej sprzedaży moneta Eid Mar została w końcu zwrócona do jej prawowitego domu w Grecji. Podczas ceremonii w greckim konsulacie w Nowym Jorku urzędnicy przekazali zreprywatyzowaną monetę wraz z 28 innymi zrabowanymi artefaktami, z których niektóre pochodzą z 5000 roku p.n.e.

Plaga nielegalnego handlu zabytkami

Nielegalny handel zabytkami to wielomiliardowy biznes, który zagraża dziedzictwu kulturowemu na całym świecie. Grecja, z jej bogatą historią i mnogością stanowisk archeologicznych, była szczególnym celem tego nielegalnego handlu. Jak zauważa Ivan J. Arvelo, agent specjalny Homeland Security Investigations, rabusie i przemytnicy czerpią zyski kosztem dziedzictwa kulturowego, pozbawiając narody ich bezcennych artefaktów.

Trwające śledztwo

Śledztwo w sprawie przemytu i oszukańczej sprzedaży monety Eid Mar jest nadal w toku. Richard Beale, właściciel i dyrektor zarządzający londyńskiego domu aukcyjnego Roma Numismatics, został aresztowany w związku z tą sprawą. Jego przyznanie się do przemytu w ramach ugody o przyznanie się do winy sugeruje, że śledztwo jest dalekie od zakończenia.

Historia sukcesu w ochronie dziedzictwa kulturowego

Powrót monety Eid Mar do Grecji jest znaczącym zwycięstwem w walce z nielegalnym handlem zabytkami. Demonstruje zaangażowanie organów ścigania i instytucji kultury w ochronę i zachowanie dziedzictwa kulturowego.

Jak stwierdził podczas ceremonii zwrotu Konstantinos Konstantinou, konsul generalny Grecji w Nowym Jorku: „Oklaskujemy śledczych za rozbicie nielegalnych międzynarodowych sieci przestępczych, których działalność wypacza tożsamość narodów… i przekształca je z dowodów historii ludzi w zwykłe dzieła sztuki”.

Ciągłe działania Grecji

Grecja pozostaje czujna w swoich wysiłkach na rzecz odzyskiwania zrabowanych zabytków i ochrony swojego dziedzictwa kulturowego. Kraj aktywnie zabiega o zwrot tych artefaktów za pośrednictwem kanałów dyplomatycznych, postępowań prawnych i współpracy międzynarodowej.

Zwrot monety Eid Mar i innych zrabowanych artefaktów przypomina o znaczeniu zachowania dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń. Te artefakty nie są jedynie obiektami o wartości pieniężnej, ale bezcennymi częściami historii ludzkości, które łączą nas z naszą przeszłością i kształtują nasze rozumienie świata.

Ciekawy przypadek niezaakceptowanej monety jednodolarowej

Konsternacja w sklepie

Wędrując po gwarnym mieście, nieświadom potrzeby posiadania obcej waluty, zorientowałem się, że popełniłem błąd, próbując kupić przepyszny placek wiśniowy Tastykake w lokalnym sklepie. Ku mojemu zdziwieniu, nastoletnia ekspedientka wydawała się zupełnie zdezorientowana złotym przedmiotem, który wręczyłem jej — nową jednodolarową monetą Sacagawea.

Lekcja na temat pieniądza

„Co to jest?” zapytała, a jej młodzieńczy entuzjazm nie był w stanie ukryć jej zdumienia. „To nowa jednodolarowa moneta” — wyjaśniłem. „Mój bank niedawno je wprowadził i mam ich cały rulon”.

Jednak moje tłumaczenie trafiło w próżnię. „Aha” — rzuciła lekceważąco, oddając mi monetę. „Siedemdziesiąt dziewięć centów, proszę”.

Nieświadomy słynnej scenki z Abbott i Costello, którą miałem właśnie odegrać, po raz kolejny podałem jej monetę. „Tak, jest bardzo ładna” — powtórzyła, tym razem nieco głośniej i wolniej, być może biorąc mnie za miejscowego ekscentryka. „Siedemdziesiąt dziewięć centów, proszę”.

„Oczywiście” — odpowiedziałem. „I wręczam ci dolara”.

Jej odpowiedź była stanowcza: „Nie mogę tego przyjąć”.

„Musisz” — odparłem. „To amerykańska waluta. Jeden dolar. Jest to wyraźnie zaznaczone na monecie”.

Niemniej jednak przywołała współpracownika, który również nie rozpoznał nowej waluty. „To nowa jednodolarowa moneta, która ma zastąpić jednodolarówkę Susan B. Anthony” — wyjaśniłem. „Jest na niej podobizna Sacagawei. Była przewodniczką wyprawy Lewisa i Clarka”.

Pomimo iż sklep ten najwyraźniej akceptował niezliczone fałszywe banknoty, ci dwaj pracownicy uparcie odmawiali przyjęcia „czegośtam Sacaga”. Ich zdumienie odzwierciedlało ten sam sceptycyzm, z jakim spotkałem się podczas poprzednich prób przywrócenia do obiegu dwudolarówki.

Waluta dla nieudaczników: dwudolarówka

W czasach studenckich wyruszyłem na donkiszoterię, by ratować dwudolarówkę przed zapomnieniem. Wypłacałem całe swoje miesięczne stypendium w dwudolarówkach, oczarowany ich eleganckim wzorem przedstawiającym Thomasa Jeffersona i podpisanie Deklaracji Niepodległości.

Jednak moje wysiłki spotkały się z pogardą lokalnych sprzedawców. Skarżyli się na brak specjalnego miejsca na dwudolarówki w ich kasach i podobieństwo tej monety do dwudziestodolarówki.

Moja fascynacja walutą dla nieudaczników miała swoje korzenie w dzieciństwie. Moja włoska matka obdarowywała mnie i moje rodzeństwo nowymi dwudolarówkami w Niedzielę Wielkanocną, a także chlebem w kształcie króliczka i gotowanym jajkiem — był to ceniony włoski zwyczaj.

Jedynym sprzedawcą, który zaakceptował moją niekonwencjonalną walutę, był Tony, ekscentryczny właściciel włoskiego sklepu, który czule nazywał mnie „Dwa”. Niestety, moja krucjata na rzecz popularyzacji dwudolarówki zakończyła się żałośnie.

Powrót do zagadki w sklepie

Wracając do impasu w sklepie, zdałem sobie sprawę, że płacenie kanadyjskimi pięciocentówkami przyniosłoby bardziej przychylną odpowiedź. Zdeterminowany, by uniknąć nadchodzącego czerstwienia mojego Tastykake, uciekłem się do powszechnie akceptowanej waluty — prostokątnego kawałka plastiku.

Z rozmachem podpisałem paragon za mój siedemdziesięciodziewięciocentowy zakup, wpisując imię „Sacagawea”. Ekspedientka, obojętna na mój gest, po prostu przetworzyła transakcję.

W ten sposób nauczyłem się cennej lekcji: świat walut jest pełen zawiłości i dziwactw. Niegdyś nieznana jednomoneta Sacagawea stała się symbolem wyzwań, przed którymi stoją niekonwencjonalne formy płatności, podczas gdy dwudolarówka pozostaje nieudacznikiem w królestwie amerykańskiej waluty.

Dodatkowe informacje dla dociekliwych:

Aby dowiedzieć się więcej o jednodolarowej monecie Sacagawea, odwiedź stronę internetową Mennicy Stanów Zjednoczonych: https://www.usmint.gov/coins/coin-programs/sacagawea-dollar
W celu uzyskania informacji na temat historii i użycia dwudolarówki, zapoznaj się ze stroną internetową Rezerwy Federalnej: https://www.federalreserve.gov/faqs/currency_12772.htm
Jeśli napotkasz opór próbując użyć nieznanej waluty, zachowaj uprzejmość i pokrótce wyjaśnij jej legalność. Cierpliwość i zrozumienie często mogą przezwyciężyć początkowy sceptycyzm.

Złota moneta upamiętniająca śmierć Juliusza Cezara powraca do Grecji

Rzadka złota moneta upamiętniająca śmierć Juliusza Cezara powróciła do Grecji