Home Tags Posts tagged with "Historia rdzennych Amerykanów"
Tag:

Historia rdzennych Amerykanów

Nieskategoryzowane

Indiańscy wodzowie na paradzie inauguracyjnej Roosevelta: asymilacja, kultura i walka o ziemię

by Peter
written by Peter

Indiańscy wodzowie na paradzie inauguracyjnym Roosevelta

Zaproszenie

Na prośbę prezydenta Theodore’a Roosevelta sześciu wybitnych wodzów indiańskich zaszczyciło paradę inauguracyjną w 1905 roku. Wodzowie ci reprezentowali swoje plemiona i uosabiali złożoną historię i zmagania rdzennych Amerykanów w tamtej epoce.

Uczestnicy

Sześciu wodzów, którzy wzięli udział w paradzie, to:

  • Quanah Parker (Komancze)
  • Buckskin Charlie (Ute)
  • American Horse (Oglala Sioux)
  • Little Plume (Czarne Stopy)
  • Hollow Horn Bear (Brule Sioux)
  • Geronimo (Chiricahua Apache)

Kontrowersje i znaczenie

Udział wodzów indiańskich w paradzie wywołał kontrowersje. Niektórzy, jak członek komitetu inauguracyjnego Woodworth Clum, kwestionowali mądrość udziału Geronimo, biorąc pod uwagę jego reputację „jednoosobowego mordercy”. Roosevelt jednak wierzył, że ich obecność pokaże różnorodność amerykańskiego społeczeństwa.

Asymilacja i zachowanie kultury

Udział wodzów zwrócił również uwagę na trwającą debatę na temat asymilacji rdzennych Amerykanów. Carlisle Indian Industrial School, reprezentowana przez 350 kadetów na paradzie, próbowała „amerykanizować” indiańskie dzieci, pozbawiając je ich tożsamości kulturowej. Jednak obecność wodzów pokazała ich determinację w utrzymaniu swoich tradycji kulturowych pomimo presji asymilacji.

Utrata ziemi i ustawa Dawes’a

Głównym problemem, z jakim borykali się wówczas rdzenni Amerykanie, była utrata ich tradycyjnych ziem. Ustawa Dawes’a z 1887 r. zezwalała na podział ziem rezerwowych między poszczególnych członków plemion, co często prowadziło do utraty ogromnych obszarów ziemi. Ustawa ta stworzyła precedens dla ciągłej erozji terytoriów plemiennych.

Apel Geronimo

Geronimo, znany wódz Apaczów, był więziony jako jeniec wojenny od 1886 roku. Wykorzystał okazję parady, aby złożyć petycję do prezydenta Roosevelta o swoje uwolnienie i powrót do ojczyzny. Pomimo elokwencji Geronimo, Roosevelt odrzucił jego prośbę, powołując się na obawy dotyczące potencjalnych konfliktów z osadnikami niebędącymi Indianami.

Dziedzictwo i wpływ

Udział wodzów indiańskich w paradzie inauguracyjnej Roosevelta był przełomowym momentem w historii Ameryki. Symbolizował zarówno wyzwania, jak i odporność rdzennych Amerykanów w obliczu asymilacji i utraty ziemi. Dzisiaj ich obecność służy jako przypomnienie złożonych relacji między rdzennymi Amerykanami a rządem Stanów Zjednoczonych, a także trwałej mocy tożsamości kulturowej.

Narodowe Muzeum Indian Amerykańskich

Narodowe Muzeum Indian Amerykańskich organizuje wystawę upamiętniającą życie sześciu wodzów i ich udział w paradzie inauguracyjnej w 1905 roku. Wystawa ta daje wgląd w ich osobiste historie, kontekst historyczny parady i trwające dziedzictwo historii rdzennych Amerykanów.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historia

Park Narodowy Yellowstone: dziedzictwo praw do ziemi rdzennych mieszkańców i ochrony przyrody

by Kim
written by Kim

Park Narodowy Yellowstone: Dziedzictwo Praw Ziemi i Ochrony Rdzennych Amerykanów

Historia Parku Narodowego Yellowstone

Park Narodowy Yellowstone, założony w 1872 roku, słynie z geotermalnych cudów natury, dzikiej przyrody i malowniczych krajobrazów. Jednakże jego powstanie było ściśle związane z walką o prawa do ziemi rdzennych mieszkańców, szczególnie ludu Lakota.

Siedzący Byk i walka o prawa do ziemi Lakotów

Siedzący Byk, wybitny przywódca Lakotów, odegrał kluczową rolę w kształtowaniu historii Yellowstone. Na początku lat 60. XIX wieku ziemie Lakotów były coraz bardziej zagrożone przez białych osadników, górników i mierniczych kolei. Siedzący Byk poprowadził opór Lakotów wobec tych najazdów, broniąc ich tradycyjnych terenów łowieckich i potwierdzając ich suwerenność.

Ustawa o Yellowstone z 1872 r. i roszczenia do ziemi rdzennych mieszkańców

Ustawa o Yellowstone z 1872 r., która powołała do życia Park Narodowy Yellowstone, wywołała kontrowersje z powodu jej potencjalnego wpływu na prawa do ziemi Lakotów. Pomimo sprzeciwu Lakotów, Kongres przyjął ustawę, lekceważąc roszczenia rdzennych mieszkańców do ziemi. Ustawa ta była przykładem polityki rządu federalnego polegającej na pozbawianiu rdzennych mieszkańców ich ziem.

Wpływ Lakotów na eksplorację i ochronę Yellowstone

Roszczenia Lakotów do suwerenności wpłynęły na eksplorację i ochronę Yellowstone. Ferdynand Hayden, geolog, który prowadził wyprawy naukowe do tego regionu, był zmuszony zmienić swoje plany z powodu oporu Lakotów. Obawy Lakotów opóźniły również budowę Kolei Północnopacyficznej przez ich terytorium.

Kolej Północnopacyficzna i roszczenia do ziemi Lakotów

Kolej Północnopacyficzna stanowiła poważne zagrożenie dla terenów łowieckich i stad bizonów Lakotów. Przywódcy Lakotów głośno sprzeciwiali się budowie kolei, zdając sobie sprawę z jej potencjału do zakłócenia ich sposobu życia.

Ustawa o Alokacjach dla Indian i Ustawa o Podziale

W 1871 r. Kongres zakazał zawierania w przyszłości traktatów z narodami rdzennych Amerykanów, eskalując działania wojskowe mające na celu zmuszenie ich do osiedlenia się w rezerwatach. Ustawa o Podziale z 1887 r. zaostrzyła tę politykę, pozwalając rządowi zabierać ziemie rdzennych mieszkańców i sprzedawać je białym osadnikom.

Opor rdzennych mieszkańców i walka o suwerenność

Pomimo przytłaczającej presji, wojownicy Lakotów nadal stawiali opór białej agresji. Siedzący Byk poprowadził ich do zwycięstwa nad generałem George’em Armstrongiem Custerem w bitwie pod Little Bighorn w 1876 r. Jednak armia amerykańska odpowiedziała karnymi wyprawami, zmuszając Siedzącego Byka i jego oddział do ucieczki do Kanady.

Ochrona przyrody i wywłaszczenie ziemi rdzennych Amerykanów

Utworzenie Parku Narodowego Yellowstone było częścią większego ruchu na rzecz ochrony amerykańskiej przyrody. Jednakże te wysiłki na rzecz ochrony przyrody często odbywały się kosztem praw do ziemi rdzennych Amerykanów. Wczesne oznakowania i wystawy w parku w dużej mierze ignorowały 11 000 lat użytkowania ziemi przez rdzennych mieszkańców.

Rozliczanie się z przeszłością i honorowanie dziedzictwa rdzennych mieszkańców

W ostatnich latach wzrosła świadomość roli rdzennych mieszkańców w historii Yellowstone. Przedstawiciele Parku Narodowego Yellowstone zobowiązali się do współpracy z plemionami związanymi z tym obszarem oraz do honorowania ich kultur i dziedzictwa. Celem tych działań jest ujawnienie ukrytej historii wywłaszczenia ziemi rdzennych mieszkańców i ich oporu.

Przyszłość Yellowstone i relacje z rdzennymi mieszkańcami

  1. rocznica Parku Narodowego Yellowstone w 2022 r. stanowi kluczową okazję do uznania złożonej historii parku i jego relacji z rdzennymi mieszkańcami. Wydarzenia i inicjatywy zaplanowane na rocznicę mają na celu promowanie dialogu między plemionami i przedstawicielami parku, pogłębianie zrozumienia i doceniania kultur rdzennych mieszkańców oraz ich trwałego dziedzictwa na północnym zachodzie.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Eksploracja i przygoda

Jean Baptiste Charbonneau: syn Sacajawea, który pomógł odkryć amerykański Zachód

by Peter
written by Peter

Syn Sacajawea: Jean Baptiste Charbonneau

Narodziny i wczesne dzieciństwo

Sacajawea, kobieta z plemienia Szoszonów, która służyła jako przewodniczka i tłumaczka podczas wyprawy Lewisa i Clarka, urodziła syna o imieniu Jean Baptiste Charbonneau w lutym 1805 roku w Fort Mandan. Poród był wyjątkowo trudny, a mąż Sacajawea, Toussaint Charbonneau, podał jej niewielką ilość grzechotki grzechotnika jako tradycyjne lekarstwo przyspieszające poród.

Wyprawa Lewisa i Clarka

Jean Baptiste Charbonneau towarzyszył swojej matce podczas wyprawy Lewisa i Clarka, której celem było zbadanie Zakupu Luizjany i znalezienie drogi wodnej do Oceanu Spokojnego. William Clark, współlider wyprawy, szczególnie upodobał sobie chłopca i później został jego opiekunem.

Spotkanie z Siuksami

W lutym 1805 roku grupa wojowników siukskich ukradła dwa konie z wyprawy. Kapitan Lewis i oddział żołnierzy ścigali Siuksów, ale nie udało im się odzyskać koni. Siuksowie zagrozili również zabiciem każdego członka wyprawy, którego spotkają w przyszłości.

Późniejsze życie Jeana Baptiste’a

Po zakończeniu wyprawy Jean Baptiste Charbonneau mieszkał ze swoją matką i ojczymem w St. Louis. W 1823 roku poznał księcia Paula Wilhelma Friedricha Herzoga z Wirtembergii w Niemczech, który zaprosił go do podróży do Europy. Charbonneau spędził sześć lat w Europie, gdzie nauczył się języka niemieckiego i dużo podróżował.

Powrót do Stanów Zjednoczonych

Charbonneau powrócił do Stanów Zjednoczonych w 1829 roku i pracował jako przewodnik i tłumacz na zachodnich terytoriach. Pracował również jako traper z Jimem Bridgerem i Kitem Carsonem.

Kalifornia i gorączka złota

Charbonneau ostatecznie osiadł w Kalifornii, gdzie pełnił funkcję alkadego, czyli sędziego, w misji San Luis Rey. W 1866 roku dołączył do poszukiwaczy złota udających się na Terytorium Montany.

Śmierć i spuścizna

Charbonneau zmarł na zapalenie płuc w Oregonie, w pobliżu granicy z Idaho, w 1866 roku w wieku 61 lat. Był ostatnim żyjącym członkiem wyprawy Lewisa i Clarka, oprócz sierżanta Patricka Gassa.

Znaczenie historyczne

Jean Baptiste Charbonneau był znaczącą postacią w historii amerykańskiego Zachodu. Jako syn Sacajawea odegrał rolę w eksploracji Zakupu Luizjany i ekspansji Stanów Zjednoczonych na zachód. Jego własne życie i kariera jako przewodnika, trapera i sędziego dodatkowo przyczyniły się do rozwoju Zachodu.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historia i kultura

Najlepsze artykuły Smithsonian z 2018 r.

by Kim
written by Kim

Najlepsze artykuły Smithsonian z 2018 r.

Odkrywanie przeszłości: Najbardziej fascynujące opowieści z historii

  • Nierozwiązana zagadka Chappaquiddick: Zanurz się w mroczne głębiny incydentu z Chappaquiddick z 1969 r., kiedy to polityczny skandal pozostawił po sobie szereg pytań bez odpowiedzi, które wciąż nie dają spokoju niemal 50 lat później.
  • Nowe skarby domeny publicznej: Miłośnicy literatury, radujcie się! 1 stycznia 2019 r. zbiór chronionych prawem autorskim dzieł z 1923 r. wejdzie do domeny publicznej, wzbogacając nasze dziedzictwo kulturowe.
  • Poza genami: Epigenetyczne dziedzictwo ojców: Odkryj przełomowe badania ujawniające, w jaki sposób ojcowie przekazują kluczowe informacje genetyczne, które kształtują rozwój ich potomstwa.
  • Średniowieczna tajemnica: Zagadkowy poród w trumnie: Wyrusz w archeologiczną podróż, aby odkryć tajemnice średniowiecznego grobu, w którym płód pojawił się na świat w niezwykłych okolicznościach.

Eksploracja teraźniejszości: Nauka, kultura i społeczeństwo

  • Slab City: Przystań dla outsiderów: Odwiedź wyjątkowy świat Slab City w Kalifornii, gdzie osadnicy stworzyli samowystarczalną społeczność pośród pustynnego krajobrazu.
  • Zgon Hitlera: Zęby potwierdzają śmierć w 1945 r.: Połóż kres teoriom spiskowym otaczającym los Adolfa Hitlera. Nowa analiza jego zachowanych zębów dostarcza niezbitych dowodów na jego śmierć w 1945 r.
  • Topniejące lodowce odsłaniają starożytne skarby: W miarę jak lodowce cofają się w wyniku zmian klimatycznych, odsłaniają bogactwo artefaktów kulturowych, oferując wgląd w historię Skandynawii.
  • Sztuka jako lekarstwo: Przepisywanie kreatywności w Wielkiej Brytanii: Brytyjscy lekarze przyjmują rewolucyjne podejście do opieki zdrowotnej, przepisując terapie alternatywne, takie jak sztuka, muzyka i taniec, w celu poprawy samopoczucia pacjentów.
  • Odsłanianie złożonej przeszłości: Rdzenni Amerykanie posiadający niewolników i Szlak Łez: Przeanalizuj na nowo narrację związaną ze Szlakiem Łez przez pryzmat nowej wystawy, która rzuca światło na zawiłe relacje między społecznościami rdzennych Amerykanów i Afroamerykanów.

Stawianie czoła wyzwaniom: Zdrowie, środowisko i problemy społeczne

  • Tworzenie rozwiązania problemu komarów: Naukowcy wykorzystują genetycznie zmodyfikowane komary do walki z populacjami przenoszącymi choroby, mając na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się takich chorób jak malaria i Zika.
  • Ciężar Konfederacji: Raport śledczy Smithsonian ujawnia oszałamiające koszty pomników Konfederacji, które utrwalają zniekształcony obraz historii i gloryfikują niewolnictwo.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Charles Curtis: Pierwszy wiceprezydent o innym kolorze skóry i jego skomplikowana spuścizna

by Peter
written by Peter

Charles Curtis: Pierwszy wiceprezydent o innym kolorze skóry i jego skomplikowana spuścizna

Wczesne życie i kariera polityczna

Charles Curtis, urodzony w 1860 roku, był członkiem plemienia Kaw i został pierwszym indiańskim wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych, służąc pod prezydentem Herbertem Hooverem w latach 1929-1933. Pomimo szeroko rozpowszechnionych wówczas uprzedzeń wobec Indian, umiejętności polityczne i charyzma Curtisa pozwoliły mu poruszać się po systemie.

Polityka asymilacji i spuścizna rdzennych Amerykanów

Jako senator i kongresman Curtis opowiadał się za polityką, którą wielu rdzennych Amerykanów uważa dziś za szkodliwą dla ich narodów. Wspierał ustawę Dawesa, która dzieliła ziemie plemienne na indywidualne działki, co prowadziło do utraty ziemi. Opracował również ustawę Curtisa, która rozszerzyła te przepisy na „Pięć cywilizowanych plemion” w Oklahomie, torując drogę do uzyskania przez Oklahomę statusu stanu.

Curtis wspierał także szkoły z internatem dla rdzennych Amerykanów, w których dzieci były zabierane rodzinom i pozbawiane swoich języków i kultur. Polityka ta przyczyniła się do spadku populacji rdzennych Amerykanów.

Chociaż poglądy asymilacyjne Curtisa nie były wówczas wyjątkowe wśród rdzennych Amerykanów, niektórzy sprzeciwiali się podziałowi ziemi i innym politykom federalnym. Wierzyli, że plemiona powinny zachować swoją suwerenność i tradycje.

Wiceprezydentura i kontrowersyjne relacje

Pomimo jego kontrowersyjnej spuścizny w kwestiach rdzennych Amerykanów, polityczna przenikliwość Curtisa doprowadziła go do objęcia stanowiska wiceprezydenta w 1928 roku. Jednak jego relacje z Hooverem były napięte z powodu jego wcześniejszego sprzeciwu wobec mianowania Hoovera na stanowisko w gabinecie.

Hoover trzymał Curtisa z dala od decyzji politycznych, spychając go do roli ceremonialnej. Jedynym istotnym wkładem Curtisa był spór o protokół społeczny dotyczący jego siostry i córki Theodore’a Roosevelta.

Tożsamość osobista i duma kulturowa

Pomimo swojej polityki asymilacyjnej Curtis zachował swoje dziedzictwo Kaw. Włączył elementy indiańskie do urzędu wiceprezydenta i uhonorował swoje korzenie podczas inauguracji. Jednak wielu rdzennych Amerykanów krytykowało jego politykę, która ich zdaniem zdradzała ich społeczności.

Późniejsze życie i spuścizna

Po przegranych wyborach w 1932 roku Curtis pozostał w Waszyngtonie jako prawnik. Jego spuścizna jest złożona, naznaczona zarówno osiągnięciami politycznymi, jak i konsekwencjami jego polityki asymilacyjnej.

Historia Curtisa podkreśla wyzwania, z jakimi musieli się zmierzyć rdzenni Amerykanie w społeczeństwie, które ich zarówno marginalizowało, jak i starało się zasymilować. Podnosi również kwestie dotyczące roli rasy i tożsamości w polityce oraz trwającej walki o suwerenność rdzennych Amerykanów.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail