Home Tags Posts tagged with "Zaginiona Sztuka"
Tag:

Zaginiona Sztuka

Historia sztuki

Galeria Zaginionej Sztuki: Wirtualne muzeum skradzionych i zniszczonych arcydzieł

by Jasmine
written by Jasmine

Skradziona i zaginiona sztuka: Wirtualne muzeum historii

Galeria Zaginionej Sztuki: Wirtualne muzeum skradzionych i zniszczonych arcydzieł

Londyńska Tate uruchomiła wystawę online poświęconą dziełom sztuki, które zostały skradzione, zaginęły, utracono lub zniszczone. Galeria Zaginionej Sztuki prezentuje wycinki z gazet, fotografie i ostatnie znane wizerunki tych utraconych skarbów.

Historia skradzionej i zaginionej sztuki

W ciągu całej historii niezliczone dzieła sztuki zostały skradzione, zaginęły lub zostały zniszczone w wyniku działań wojennych, katastrof naturalnych lub zaniedbania ze strony człowieka. Do najsłynniejszych przypadków należą kradzież Mony Lisy w 1911 roku i zniszczenie starożytnej Biblioteki Aleksandryjskiej.

Galeria Zaginionej Sztuki rzuca światło na te utracone arcydzieła i historie stojące za ich zniknięciem. Zwiedzający mogą dowiedzieć się więcej o obrazie Moneta, który zniknął z sejfu bankowego podczas nalotu Gestapo, portrecie autorstwa Luciena Freuda, który zaginął na ponad dekadę, oraz biblijnych obrazach J.M.W. Turnera, które zostały skradzione z muzeum we Frankfurcie.

Wyjątkowa wystawa Tate

Galeria Zaginionej Sztuki to wyjątkowa wystawa wirtualna, która pozwala zwiedzającym odkrywać utracone i skradzione dzieła sztuki, nie wychodząc z domu. Strona internetowa jest wizualnie podzielona na otwartą przestrzeń magazynową, a różne nagłówki z kredy pisanej określają temat każdego obszaru galerii: zniszczone, skradzione, odrzucone, odrzucone, wymazane lub ulotne.

Galeria została pierwotnie uruchomiona z dziełami 20 uznanych artystów, w tym Fridy Kahlo, Marcela Duchampa i Tracey Emin. Oczekuje się, że do końca 2012 r. liczba eksponatów w galerii wzrośnie o ponad 100%. Przez sześć miesięcy co tydzień do kolekcji będzie dodawane nowe dzieło.

Znaczenie straty w historii sztuki

Kuratorka Jennifer Mundy wyjaśnia, że Galeria Zaginionej Sztuki służy jako przypomnienie, że istnieją ważne dzieła sztuki, których nie oglądamy, ale które mają swoje miejsce w naszej historii. Historia sztuki zwykle koncentruje się na tym, co przetrwało, ale strata również ukształtowała nasze rozumienie sztuki w sposób, którego często nie jesteśmy świadomi.

Galeria Zaginionej Sztuki stanowi platformę do upamiętniania utraconych dzieł sztuki i ich znaczenia w historii sztuki. Poprzez prezentowanie tych utraconych skarbów Tate ma nadzieję zwiększyć świadomość na temat wpływu strat na nasze dziedzictwo kulturowe i zainspirować przyszłe pokolenia do doceniania kruchości i bezcenności sztuki.

Rodziny ponownie zjednoczone z utraconymi obrazami

Jednym z najbardziej wzruszających aspektów Galerii Zaginionej Sztuki jest możliwość ponownego spotkania rodzin z utraconymi obrazami. Tate współpracuje z Interpolem i innymi organizacjami w celu śledzenia skradzionych dzieł sztuki i zwrotu ich prawowitym właścicielom.

W jednym z takich przypadków obraz Moneta, który został skradziony francuskiej rodzinie podczas II wojny światowej, został odzyskany i zwrócony potomkom rodziny. Obraz był zaginiony przez ponad 70 lat, a jego powrót przyniósł rodzinie ogromną radość i zamknięcie.

Ulotna natura sztuki

Galeria Zaginionej Sztuki podkreśla również ulotną naturę sztuki. Wiele z dzieł prezentowanych na wystawie zostało zniszczonych lub utraconych na zawsze. Sama strona internetowa zniknie sześć miesięcy po jej ukończeniu, odzwierciedlając nietrwałość dzieł sztuki, które zachowuje.

Jednak dokumentując te utracone skarby Tate zapewnia, że ich pamięć będzie żywa. Galeria Zaginionej Sztuki służy jako świadectwo kruchości sztuki i znaczenia ochrony naszego dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
malarstwo

Zagubiony pejzaż van Gogha odnaleziony? Kontrowersyjne odkrycie wywołuje debatę

by Jasmine
written by Jasmine

Vincent van Gogh: Czy zaginiony pejzaż został odnaleziony?

Kontrowersje wokół autentyczności

Przez dziesięciolecia historycy sztuki debatowali na temat autentyczności wielu obrazów przypisywanych Vincentowi van Goghowi. Pod koniec lat 90. XX wieku i na początku XXI wieku wątpliwości nasiliły się, a niektórzy eksperci zasugerowali, że nawet 45 dzieł van Gogha znajdujących się w dużych muzeach może być fałszywych. Jednak ostatnie postępy w technikach uwierzytelniania doprowadziły do zmiany tego trendu.

Zaawansowane technologicznie narzędzia uwierzytelniające

Narzędzia zaawansowane technologicznie, takie jak analiza techniczna i identyfikacja pigmentów, umożliwiły badaczom ponowne ocenienie wcześniej kwestionowanych prac. W rezultacie kilka obrazów, które niegdyś odrzucano jako fałszywe, zostało uwierzytelnionych, w tym „Zachód słońca w Montmajour” i „Wazon z makami”.

Odkryty na nowo pejzaż

Ostatnio kontrowersyjny kolekcjoner sztuki Stuart Pivar odsłonił obraz pejzażu, który, jak sądzi, może być zaginionym dziełem Vincenta van Gogha. Obraz przedstawia pola pszenicy w Auvers we Francji, gdzie artysta spędził ostatnie miesiące swojego życia.

Kontrowersyjna przeszłość Pivara

Pivar jest postacią polaryzującą w świecie sztuki, znaną z zamiłowania do sporów sądowych i związków z uznanym przestępcą seksualnym Jeffreyem Epsteinem. Mimo to twierdzi, że nabył obraz legalnie na aukcji pod Paryżem.

Charakterystyka obrazu

Michael Mezzatesta, dyrektor emerytowany Duke University Museum of Art, zbadał obraz i zwrócił uwagę na jego nienaganny stan i zgodność z późnymi technikami van Gogha. Płótno jest wykonane ze szorstkiego płótna, a podpis „Vincent” widnieje z tyłu, wraz z tym, co wydaje się być datą „1890” napisaną ulotnym atramentem orzechowym.

Uczestnictwo Muzeum Van Gogha

Pivar skontaktował się z Amsterdamsko-bazowanym Muzeum Van Gogha w celu przeprowadzenia uwierzytelniania. Pomimo zamknięcia z powodu pandemii, muzeum zrobiło wyjątek dla prośby Pivara. Jeśli obraz zostanie uwierzytelniony, stanie się on największym z dzieł van Gogha i jedynym namalowanym na kwadratowym płótnie.

Znaczenie proweniencji

Etykieta obrazu wskazuje, że poprzednio należał on do Jonasa Nettera, wybitnego kolekcjonera, który promował Amedeo Modiglianiego i innych artystów z Montparnasse. Jednak dokładna proweniencja obrazu pozostaje owiana tajemnicą, a Pivar obiecuje anonimowość tym, którzy pierwotnie go posiadali.

Tocząca się debata

Uwierzytelnienie obrazu jest dalekie od pewności. Muzeum Van Gogha co roku otrzymuje liczne wnioski o uwierzytelnienie, a tylko niewielki procent z nich zasługuje na dalsze badania. Pozostaje do ustalenia, czy „Auvers, 1890” okaże się jednym z tych szczęśliwych.

Znaczenie odkrycia

Jeśli zostanie uwierzytelnione, odkrycie tego zaginionego pejzażu będzie ważnym wydarzeniem w świecie sztuki. Pozwoliłoby to na rozszerzenie znanego zbioru prac van Gogha i rzucenie nowego światła na jego ostatnie miesiące. Jednak kontrowersje wokół zaangażowania Pivara i kwestionowanych początków obrazu prawdopodobnie będą nadal podsycać debaty przez wiele lat.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historia sztuki

Zaginiony obraz Courbeta odnaleziony w piwnicy uniwersytetu

by Jasmine
written by Jasmine

Zaginiony obraz Courbeta odnaleziony w piwnicy uniwersytetu

W 2016 roku robotnicy natknęli się na ukryty skarb w piwnicy wydziału stomatologicznego Uniwersytetu Pensylwanii: zaginiony obraz znanego francuskiego artysty Gustave’a Courbeta. Odkrycie to wstrząsnęło światem sztuki, ponieważ obraz znany jako „Źródło Lisonu” był zaginiony od ponad wieku.

Szczęśliwy traf

Obraz został znaleziony w pudełku wraz z innymi wyrzuconymi przedmiotami. Był pokryty brudem i kurzem, co utrudniało jego identyfikację. Lynn Marsden-Atlass, kuratorka kolekcji sztuki uniwersytetu, została wezwana do jego zbadania.

„Obraz był w strasznym stanie” – wspomina Marsden-Atlass. „Ale zauważyłam trzy litery: G-C-O. Miałam przeczucie, że to może być Courbet”.

Konserwacja i autentykacja

Marsden-Atlass zainicjowała drobiazgowy proces konserwacji, aby przywrócić obraz do jego dawnej świetności. Po dokładnym oczyszczeniu i renowacji ujawniona została prawdziwa natura obrazu. Było to rzeczywiście „Źródło Lisonu”, arcydzieło pejzażu autorstwa Courbeta z około 1864 roku.

Aby potwierdzić autentyczność obrazu, Marsden-Atlass skonsultowała się z ekspertami w Institut Gustave Courbet we Francji. Po dokładnym zbadaniu instytut uznał obraz za oryginalny Courbet, ku wielkiej radości Marsden-Atlass i społeczności uniwersyteckiej.

Odkrywanie na nowo utraconego arcydzieła

„Źródło Lisonu” jest jednym z trzech znanych obrazów Courbeta przedstawiających rzekę Lison, temat, który fascynował artystę przez całą jego karierę. Obraz jest doskonałym przykładem stylu realistycznego Courbeta, który koncentrował się na scenach codziennych i zwykłych ludziach.

Odkrycie obrazu rzuca nowe światło na artystyczną podróż Courbeta i jego relacje z jego mecenasem, Thomasem W. Evansem, dentystą i dyplomatą, który posiadał obraz, zanim podarował go uniwersytetowi.

Wystawa i dziedzictwo

„Źródło Lisonu” jest obecnie wystawiane w Arthur Ross Gallery w Filadelfii w ramach wystawy zatytułowanej „U źródła: odkryty na nowo pejzaż Courbeta”. Wystawa prezentuje obraz obok innych dzieł Courbeta i bada życie i spuściznę artysty.

Odkrycie na nowo „Źródła Lisonu” jest świadectwem trwałej mocy sztuki i znaczenia zachowania naszego dziedzictwa kulturowego. Jest to przypomnienie, że nawet najbardziej zagubione i zapomniane skarby można przywrócić do życia, wzbogacając naszą wiedzę o przeszłości i inspirując przyszłe pokolenia.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Musical

Stephen Sondheim’s Lost College Musical 'Phinney’s Rainbow’ Rediscovered: A Journey Through His Early Work and Themes

by Zuzana
written by Zuzana

Odkryto zaginiony musical „Phinney’s Rainbow” z czasów studiów Stephena Sondheima

Odkrycie zaginionych nagrań

Sprzątając swoje biuro, dziennikarz Paul Salsini natknął się na płytę CD, która wypadła przez szparę w podłodze. Po jej odtworzeniu zdał sobie sprawę, że słucha właśnie nagrań na żywo zaginionego od dawna musicalu Stephena Sondheima z czasów studiów, „Phinney’s Rainbow”. Pełnych 19 utworów, trwających łącznie ponad godzinę, nigdy wcześniej nie wydano.

Wczesna twórczość Sondheima

Sondheim napisał muzykę do „Phinney’s Rainbow” w 1948 roku, jako 18-letni student drugiego roku w Williams College. Libretto i teksty napisał wspólnie z kolegą z roku, Josiahem T.S. Hortonem. Musical jest satyrą na życie studenckie w Swindlehurst Prep, fikcyjnej wersji Williams.

Tematy i motywy przewodnie

W „Phinney’s Rainbow” Sondheim eksploruje tematy, które staną się centralne dla jego późniejszej twórczości, takie jak tęsknota i miłość. Piosenka „How Do I Know?” jest prekursorem wielu piosenek Sondheima, które wyrażają tęsknotę za uczuciem i bliskością.

Młodzieńcze utwory Sondheima

Sondheim początkowo niechętnie udostępniał swoje wczesne prace, uważając, że nie są wystarczająco dobre. Jednak eksperci uważają, że utwory te, w tym „Phinney’s Rainbow”, dostarczają cennych informacji na temat jego rozwoju artystycznego.

Odkrycie i zachowanie

Odkrycie nagrań „Phinney’s Rainbow” wywołało duże poruszenie wśród badaczy i fanów Sondheima. Salsini planuje przekazać swoją kopię Kolekcji Badawczej Sondheim w Milwaukee w celu udostępnienia jej publiczności. Mogą też krążyć dodatkowe kopie.

Dziedzictwo Sondheima

Wpływ Sondheima na teatr muzyczny jest ogromny. Jego prace, w tym „West Side Story”, „Gypsy” i „Sweeney Todd”, na nowo zdefiniowały ten gatunek. Jego wczesne utwory, takie jak „Phinney’s Rainbow”, oferują wgląd w jego proces twórczy i tematy, które ukształtowały jego znakomitą karierę.

Wartość „młodzieńczych utworów”

Sondheim uważał, że ważne jest, aby publiczność miała wgląd we wczesne i niedoskonałe prace, aby zrozumieć rozwój artystów. Ponowne odkrycie „Phinney’s Rainbow” przypomina nam, że nawet najbardziej znani artyści mają swoje korzenie w skromnych początkach.

Dodatkowe szczegóły

  • „Phinney’s Rainbow” zostało zainspirowane przez „Finian’s Rainbow” i ówczesnego prezydenta Williamsa, Jamesa Phinneya Baxtera III.
  • Uwertura i piosenka „How Do I Know?” znalazły się w różnych antologiach i albumach.
  • Mark Eden Horowitz, starszy specjalista ds. muzyki w Bibliotece Kongresu, pomógł w odnalezieniu drugiej kopii nagrań.
  • Kolekcja Badawcza Sondheim jest cennym źródłem dla badaczy i miłośników twórczości Sondheima.

Znaczenie odkrycia

Ponowne odkrycie „Phinney’s Rainbow” nie tylko wzbogaca dorobek Sondheima, ale także daje wyjątkową okazję do zbadania źródeł jego geniuszu. Jest to dowód na trwałą moc muzyki i znaczenie zachowania dziedzictwa artystycznego.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail