Historia prawa

Geneza klasyki

Dark 'n’ Stormy to klasyczny koktajl, którym delektowano się od ponad wieku. Przyrządza się go z ciemnego rumu, piwa imbirowego i limonki, a zwykle podaje w szklance typu highball. Mówi się, że koktajl ten powstał na Bermudach na początku XX wieku, kiedy brytyjscy marynarze przebywający na lądzie mieszali czarny rum Gosling’s Black Seal z domowym piwem imbirowym. Podobno nazwa „Dark 'n’ Stormy” pochodzi od brytyjskiego żołnierza, który zauważył, że mikstura przypomina „kolor chmury, pod którą tylko głupiec albo nieboszczyk odważyłby się żeglować”.

Znak towarowy Gosling’s

Gosling Brothers Limited, bermudzki dystrybutor rumu, posiada znaki towarowe dla Dark 'n’ Stormy od początku XX wieku. Znaki towarowe te określają, że koktajl musi być przyrządzany z ciemnego rumu Gosling’s Black Seal i piwa imbirowego. Firma Gosling’s zdecydowanie broni tych znaków towarowych, podejmując kroki prawne przeciwko firmom, które próbowały używać innych składników w koktajlu.

Spory prawne

W 2009 roku firma Gosling’s pozwała innego dystrybutora rumu za próbę oferowania jego rumu jako zamiennika dla Gosling’s Black Seal w Dark 'n’ Stormy. W 2012 roku blog o miksologii otrzymał od firmy Gosling’s wezwanie do zaprzestania i zaniechania po tym, jak zasugerował czytelnikom, że mogą użyć tańszego rumu w koktajlu.

Gosling’s twierdzi, że w tych sporach prawnych chodzi o coś więcej niż tylko o pieniądze. Firma uważa, że Dark 'n’ Stormy to wyjątkowy koktajl, który należy przyrządzać z określonych składników. Firma Gosling’s stworzyła również własną markę piwa imbirowego, Gosling’s Stormy Ginger Beer, aby jeszcze bardziej kontrolować jakość koktajlu.

Przygotowanie Dark 'n’ Stormy

Aby przygotować Dark 'n’ Stormy, będziesz potrzebować:

1,5 uncji ciemnego rumu Gosling’s Black Seal

4 uncje piwa imbirowego

ćwiartka limonki (opcjonalnie)

Instrukcje:

Napełnij szklankę typu highball lodem.

Dodaj rum i piwo imbirowe.

Delikatnie zamieszaj.

Udekoruj ćwiartką limonki, jeśli chcesz.

Wariacje

Istnieje wiele wariacji Dark 'n’ Stormy. Niektórzy barmani lubią dodawać do koktajlu odrobinę soku z limonki, podczas gdy inni wolą używać innego rodzaju rumu, takiego jak Mount Gay Black Barrel lub Appleton Estate Reserve. Możesz również eksperymentować z różnymi markami piwa imbirowego.

Oszustwo matrymonialne: jak kobiety obwiniano za zerwane zaręczyny

Prawo o naruszeniu obietnicy

Na początku XX wieku ustawa zwana „naruszeniem obietnicy” pozwalała ludziom pozywać swoich byłych narzeczonych, jeśli zerwali zaręczyny. Ustawa ta opierała się na założeniu, że zaręczyny były wiążącą umową i że zerwanie jej bez zgody drugiej osoby było bezprawiem.

Oszustwo matrymonialne

W miarę jak sensacyjne historie o kobietach pozywających mężczyzn za naruszenie obietnicy trafiały na pierwsze strony gazet, opinia publiczna stawała się coraz bardziej przekonana, że bezwzględne kobiety wykorzystują prawo do szantażowania bogatych mężczyzn. Kobiety te były określane jako „kopaczki złota”, „intrygantki” i „awanturnice”. Media odegrały główną rolę w podsycaniu tej paranoi, przedstawiając kobiety jako manipulatorki, a mężczyzn jako łatwowierne ofiary.

Zmieniająca się rola kobiet

W tamtym czasie małżeństwo było postrzegane jako sposób na uzyskanie przez kobiety bezpieczeństwa finansowego i statusu społecznego. Jednak w miarę jak role kobiet zaczęły się zmieniać i zyskały więcej możliwości edukacji i zatrudnienia, pomysł, że zerwane zaręczyny mogą zrujnować życie kobiety, stał się mniej wiarygodny.

Zniesienie prawa o oszustwie matrymonialnym

W latach trzydziestych XX wieku coraz więcej osób zaczęło kwestionować uczciwość przepisów dotyczących naruszenia obietnicy. Krytycy argumentowali, że były one przestarzałe i dyskryminowały kobiety, zakładając, że nie są one w stanie zadbać o siebie. W 1935 roku młoda ustawodawczyni stanowa Roberta West Nicholson przedstawiła projekt ustawy o zniesieniu tego prawa w Indianie. Inne stany szybko poszły w jej ślady i do 1945 roku 16 stanów zniosło prawo o naruszeniu obietnicy.

Dziedzictwo oszustwa matrymonialnego

Protest przeciwko oszustwu matrymonialnemu nie dotyczył tylko ochrony mężczyzn przed szantażem. Chodziło także o zmianę stosunku do kobiet i małżeństwa. Zniesienie prawa odzwierciedlało rosnące uznanie, że kobiety są zdolne do dokonywania własnych wyborów i nie potrzebują prawa, które by je chroniło.

Wpływ mediów

Media odegrały znaczącą rolę zarówno w podsycaniu, jak i kończeniu oszustwa matrymonialnego. Sensacyjne historie o kobietach pozywających mężczyzn za złamanie obietnicy stworzyły klimat strachu i nieufności. Jednak w miarę jak opinia publiczna zaczęła się zmieniać, media odegrały również rolę w podnoszeniu świadomości na temat niesprawiedliwości prawa i opowiadaniu się za jego zniesieniem.

Zmienny charakter małżeństwa

Oszustwo matrymonialne rzuciło również światło na zmieniający się charakter małżeństwa. Na początku XX wieku małżeństwo było postrzegane jako sposób na uzyskanie przez kobiety bezpieczeństwa finansowego i statusu społecznego. Jednak w miarę jak role kobiet zaczęły się zmieniać, małżeństwo stało się mniej związane z koniecznością ekonomiczną, a bardziej z towarzyskością i miłością. Ta zmiana postaw przyczyniła się do upadku prawa o naruszeniu obietnicy, ponieważ stało się mniej do przyjęcia pozywanie kogoś za zerwanie zaręczyn, które nie opierały się na względach finansowych.

Roberta West Nicholson: obrończyni praw kobiet

Roberta West Nicholson była pionierką w walce ze zniesieniem oszustwa matrymonialnego. Przedstawiła pierwszy projekt ustawy o zniesieniu prawa w Indianie w 1935 roku, a jej wysiłki pomogły utorować drogę do ostatecznego zniesienia prawa w większości stanów. Dziedzictwo Nicholson jako obrończyni praw kobiet nadal inspiruje aktywistów.

Dark 'n’ Stormy: Koktajl o zaskakującej historii prawnej

Dark 'n’ Stormy: koktajl o zaskakującej historii prawnej