Kot: Naukowy obiekt fascynacji z rodziny kocich
Czy ludzie potrafią rozpoznać koty po zapachu?
Badania opublikowane w czasopiśmie „Perception” sprawdzały, czy ludzie potrafią rozpoznać swoje koty jedynie po zapachu. Właścicielom kotów przedstawiono dwa koce, jeden nasączony zapachem nieznanego kota, a drugi zapachem ich własnego zwierzaka. Co zaskakujące, tylko około 50% właścicieli kotów potrafiło prawidłowo rozpoznać koc koców, co nie jest lepszym wynikiem niż zwykły przypadek. Jednakże, gdy podobny eksperyment przeprowadzono na właścicielach psów, blisko 90% rozpoznało swojego pupila po zapachu. Ta różnica może wynikać z faktu, że psy poświęcają mniej energii na pielęgnację i wydzielają silniejszy bukiet flory bakteryjnej.
Kot: Skuteczny łowca wampirów
Badania opublikowane w 1994 roku w „Applied Animal Behaviour Science” sugerują, że koty są wprawnymi łowcami nietoperzy wampirów. Naukowcy obserwowali koty żyjące na wolności w pobliżu zwierząt gospodarskich, które są częstą zdobyczą nietoperzy wampirów w Ameryce Łacińskiej. Stwierdzono, że obecność kota domowego zniechęca nietopery wampiry do żerowania na kozach, świniach, krowach, a nawet ludziach. Jednakże, koty czasami czekają z atakiem do momentu, aż nietoperze wysuszą swoją ofiarę, co z naszego punktu widzenia jest mniej korzystne.
Czy koty są otyłe? Ludzkie zaprzeczanie i rzeczywistość
Żywieniowcy specjalizujący się w żywieniu kotów zidentyfikowali wiele czynników przyczyniających się do powszechnej otyłości u kotów domowych, a jednym z największych wyzwań jest ludzkie zaprzeczanie. Badania opublikowane w 2006 roku w „Journal of Nutrition” objęły wywiad z 60 niemieckimi właścicielami kotów z nadwagą. Naukowcy odkryli uderzające różnice między tym, jak właściciele postrzegali swoje koty, a tym, jak widzieli je naukowcy. Tylko niewielki odsetek właścicieli chętnie przyznał, że ich kot ma nadwagę, podczas gdy większość używała eufemizmów lub całkowicie zaprzeczała problemowi. Właściciele grubych kotów rzadziej dostrzegali problemy z wagą swoich zwierząt niż właściciele psów z nadwagą, prawdopodobnie dlatego, że koty rzadziej pojawiają się w miejscach publicznych, gdzie inni mogliby je skrytykować.
Koty pod wpływem alkoholu: Skutki spożycia alkoholu
Badania opublikowane w 1946 roku w „Psychosomatic Medicine” badały wpływ alkoholu na zestresowane koty. Kotom podawano spodki z mlekiem zmieszanym z alkoholem i wszystkie uległy odurzeniu. Oszołomione kotki utraciły koordynację łapek i miały problemy z wykonywaniem niedawno wyuczonych zadań. W szczytowym momencie odurzenia nie mogły reagować na sygnały ani obsługiwać mechanizmów dostarczających pokarm. Niektóre z bardziej zestresowanych kotów wykształciły nawet upodobanie do napojów alkoholowych.
Królewski współautor: Kot, który pomógł opublikować artykuł z fizyki
W 1975 roku fizyk Jack H. Hetherington opublikował w czasopiśmie „Physical Review Letters” artykuł zatytułowany „Efekty wymiany dwóch, trzech i czterech atomów w bcc ³He”. Jednak artykuł napotkał nietypową przeszkodę: Hetherington napisał go, używając królewskiego zaimka „my”, co było sprzeczne z zasadami czasopisma. Zamiast przepisywać cały artykuł, Hetherington zwerbował brzmiącego dostojnie współautora: swojego kota syjamskiego, Chestera. Nazwisko Chestera zostało oficjalnie zmienione na F.D.C. Willard (F i D od Felis domesticus, C od Chestera, a Willard od ojca kota).
Kot-seryjny morderca: Niszczycielski wpływ kocich drapieżników
Badania opublikowane w 2007 roku w czasopiśmie „Seventeen Years of Predation by One Suburban Cat in New Zealand” udokumentowały szokujące krwawe ciągi jednego kociego drapieżnika. Koty domowe, o których mowa, były odpowiedzialne za całkowitą eksterminację królików na całym swoim podwórkowym terytorium. Autor badania ujawnił, że „przestępczym kotem” pod lupą był jego własny pupil, Peng You, który dostarczył wszystkich danych.
Kot i rekiny: Nieprawdopodobne połączenie
Badania opublikowane w 2003 roku w „Journal of Wildlife Diseases” sugerują, że koty mogą odgrywać rolę w śmierci wydr morskich z rąk wielkich białych rekinów. Naukowcy odkryli, że wydry zarażone Toxoplasma gondii, pasożytem powszechnie występującym w kocich odchodach, były bardziej narażone na zabicie przez wielkie białe rekiny. Zakażenie może powodować ospałość wydr, czyniąc je łatwym łupem. Koty mogą przenosić chorobę na wydry za pośrednictwem swoich odchodów, które mogą być spłukiwane do oceanu przez wody opadowe.
Kocie kawiarnie: Koci raj dla ludzi
Nowe zjawisko kocich kawiarni, w których ludzie płacą za towarzystwo kotów, stworzyło wyjątkową okazję do badań antropologicznych. Badania opublikowane w 2014 roku w „Japanese Studies” zaobserwowały ciekawe zachowania w kocich kawiarniach. Klienci gromadzili się, aby świętować urodziny kota, ubierając go w miniaturowe kimono i wręczając mu prezenty. W badaniu odnotowano również użycie terminu „fuwa fuwa” do opisywania puszystych kotów.
Kot i ptaki: Złożona relacja
Eksperyment opublikowany w 2012 roku w czasopiśmie „Behavioural Processes” badał reakcje kotów na nowy obiekt – pluszową sówkę z dużymi szklanymi oczami. Koty nieuchronnie groziły wypchanej sówce i atakowały ją. Jednak w eksperymencie opublikowanym w 2013 roku w „The Journal of Applied Ecology” sytuacja się odwróciła. Naukowcy umieścili wypchanego pręgowanego kota w pobliżu gniazd dzikich kosów i zarejestrowali agresywne reakcje ptaków. Kosy były tak zaniepokojone obecnością atrapy kota, że zbierały mniej pożywienia, zmniejszając szanse przeżycia swoich piskląt.
Kot bawiący się: Co robią dla zabawy?
Badania opublikowane w 2005 roku w czasopiśmie „Caregiver Perceptions of What Indoor Cats Do 'For Fun'” zbadały różne czynności, którym koty oddają się dla rozrywki. Badania wykazały, że koty lubią bawić się gąbkami, kręcić się, spać na tosterach, pomagać w gotowaniu i obserwować różne obiekty, w tym alpaki, parkingi, płatki śniegu, markizy okienne i słońce. Jednak jedną z najpopularniejszych czynności wśród kotów jest po prostu „wpatrywanie się w nic”.