Ewolucja człowiekowatych: 10 najważniejszych odkryć z 2012 roku
Różnorodność przodków człowieka
Rok 2012 był znakomitym rokiem dla badań nad ewolucją człowiekowatych, a odkrycia rzuciły światło na niezwykłą różnorodność i zdolność adaptacji naszych starożytnych krewnych. W ciągu ostatnich 12 miesięcy naukowcy znaleźli dowody na to, że przez większość z siedmiomilionowej historii człowiekowatych współistniało wiele gatunków o różnorodnych adaptacjach.
Wiele gatunków wczesnego Homo w Afryce
Jednym z najważniejszych odkryć tego roku jest potwierdzenie, że wiele gatunków Homo żyło w Afryce około dwóch milionów lat temu. To odkrycie podważa długo utrzymywane przekonanie, że w tym okresie istniał tylko jeden gatunek Homo, Homo habilis.
W sierpniu naukowcy pracujący w Kenii ogłosili, że znaleźli żuchwę, która pasuje do wcześniej znalezionej częściowej czaszki Homo rudolfensis. Nowa żuchwa nie pasuje do żuchw Homo habilis, co sugeruje, że dwa miliony lat temu w Afryce musiały istnieć co najmniej dwa gatunki Homo.
Nowy 11 500-letni gatunek Homo z Chin
Kolejnym ważnym odkryciem z 2012 roku jest identyfikacja nowego gatunku Homo, który żył w Chinach od 11 500 do 14 300 lat temu. Skamieniałości, które znaleziono w jaskini w południowych Chinach, mają mieszankę cech, których nie widać u współczesnych ludzi ani u innych znanych populacji Homo sapiens. To sugeruje, że skamieniałości mogą reprezentować nowo odkryty gatunek Homo, który żył obok ludzi w późnym plejstocenie.
Łopatki wskazują, że A. afarensis wspinał się na drzewa
Innym gorąco dyskutowanym pytaniem w ewolucji człowieka jest to, czy wczesne człowiekowate nadal wspinały się na drzewa, mimo że były zbudowane do chodzenia wyprostowanego po ziemi. Skamieniałe łopatki 3,3-milionowego dziecka A. afarensis sugerują, że odpowiedź brzmi: tak.
Naukowcy porównali ramiona dziecka z ramionami dorosłych okazów A. afarensis, a także z ramionami współczesnych ludzi i małp. Stwierdzili, że ramię A. afarensis przeszło zmiany rozwojowe w dzieciństwie, które przypominają te u szympansów, których wzrost ramion jest uwarunkowany wspinaniem się. Sugeruje to, że A. afarensis, przynajmniej młode osobniki, spędzały część swojego czasu na drzewach.
Najwcześniejsza broń miotająca odkryta
W 2012 roku archeolodzy dokonali dwóch znaczących odkryć związanych z technologią pocisków. W stanowisku Kathu Pan 1 w RPA archeolodzy odzyskali 500 000-letnie kamienne groty, których człowiekowate używały do produkcji najwcześniejszych znanych włóczni. Około 300 000 lat później ludzie zaczęli wytwarzać miotacze włóczni, a być może nawet łuki i strzały.
W innym południowoafrykańskim stanowisku zwanym Pinnacle Point naukowcy odkryli maleńkie kamienne groty datowane na 71 000 lat temu, które prawdopodobnie były używane do produkcji broni miotającej. Zapis geologiczny wskazuje, że wczesni ludzie wytwarzali te małe groty przez tysiące lat, co sugeruje, że mieli zdolności poznawcze i językowe, aby przekazywać instrukcje dotyczące wytwarzania złożonych narzędzi przez setki pokoleń.
Najstarszy dowód na współczesną kulturę
Czas i wzór pojawienia się współczesnej kultury ludzkiej to kolejny obszar intensywnej debaty w paleoantropologii. Niektórzy badacze uważają, że rozwój współczesnych zachowań był procesem stopniowym, podczas gdy inni uważają, że postępował skokowo.
W sierpniu archeolodzy dostarczyli nowych dowodów w tej debacie, odkrywając kolekcję 44 000-letnich artefaktów w jaskini Border w RPA. Artefakty, do których należą szydła kostne, koraliki, kije do kopania i żywica mocująca, przypominają narzędzia używane współcześnie przez kulturę San. Archeolodzy twierdzą, że jest to najstarszy znany przykład współczesnej kultury, ponieważ jest to najstarszy zestaw narzędzi, które odpowiadają tym używanym przez żyjących ludzi.
Najwcześniejszy przykład ognia rozniecanego przez człowiekowate
Badanie pochodzenia ognia jest trudnym zadaniem, ponieważ często trudno odróżnić naturalne pożary, które człowiekowate mogły wykorzystać, od pożarów, które nasi przodkowie faktycznie rozniecili. Jednak w kwietniu 2012 roku naukowcy ogłosili, że znaleźli najbardziej „pewny” dowód na to, że człowiekowate rozniecają ogień: milionletnie zwęglone kości i szczątki roślin z jaskini w Afryce Południowej. Ponieważ pożar miał miejsce w jaskini, naukowcy uważają, że człowiekowate były najprawdopodobniejszą przyczyną pożaru.
Datowanie krzyżowania się ludzi i neandertalczyków
Dobrze wiadomo, że neandertalczycy i Homo sapiens krzyżowali się ze sobą, ponieważ DNA neandertalczyków stanowi niewielką część ludzkiego genomu. W 2012 roku naukowcy oszacowali, kiedy miały miejsce te schadzki: między 47 000 a 65 000 lat temu. Ten czas zbiega się z okresem, w którym uważa się, że ludzie opuścili Afrykę i rozprzestrzenili się po Azji i Europie.
Australopithecus sediba żywił się drewnem
Cząstki jedzenia przyklejone do zębów skamieniałości Australopithecus sediba ujawniły, że blisko dwumilionowy człowiekowaty jadł drewno — czego nie znaleziono jeszcze u żadnego innego gatunku człowiekowatego. Australopithecus sediba został odkryty w RPA w 2010 roku i jest kandydatem na przodka rodzaju Homo.
Najwcześniejsze skamieniałości H. sapiens z Azji Południowo-Wschodniej
Naukowcy pracujący w jaskini w Laosie odkopali skamieniałości datowane na 46 000 do 63 000 lat temu. Kilka aspektów kości, w tym poszerzenie czaszki za oczami, wskazuje, że kości należały do Homo sapiens. Chociaż inne potencjalne skamieniałości współczesnych ludzi w Azji Południowo-Wschodniej są starsze od tego znaleziska, naukowcy twierdzą, że szczątki z Laosu są najbardziej przekonującym dowodem na wczesnych ludzi w tym regionie.
