Home Tags Posts tagged with "Zachowanie dziedzictwa kulturowego"
Tag:

Zachowanie dziedzictwa kulturowego

Nauki o życiu

Archiwum Uzdrowienia: strażnik rdzennej medycyny ludowej

by Jasmine
written by Jasmine

Archiwum Uzdrowienia: Ochrona i zachowanie rdzennej medycyny ludowej

Skarbnica tradycyjnej wiedzy leczniczej

Archiwum Uzdrowienia Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles to pionierska platforma internetowa, która zawiera setki tysięcy wpisów szczegółowo opisujących tradycyjne praktyki lecznicze z całego świata. Obejmujące siedem kontynentów i 200 lat archiwum czerpie z szerokiej gamy źródeł, w tym notatek terenowych antropologów, czasopism naukowych, historii ustnych i opowieści ludowych.

Ta kompleksowa baza danych jest jednym z najbardziej wszechstronnych katalogów folkloru medycznego, jakie istnieją. Jej głównym celem jest zachowanie rdzennych metod leczenia, jednocześnie zapewniając, że wiedza ta będzie chroniona przed wykorzystaniem przez firmy farmaceutyczne, które chcą na niej zarobić.

Historyczna marginalizacja ziołolecznictwa ludowego

Medycyna zachodnia historycznie pomijała ziołowe środki lecznicze stosowane przez kobiety i rdzenne ludy. Ziołoleczniczka ludowa Sade Musa wyjaśnia, że wiele tradycyjnych metod leczenia przekazywano ustnie, a zatem pomijano je na rzecz pisemnej dokumentacji.

Co więcej, kolonializm odegrał rolę w tłumieniu praktyk kulturowych związanych z uzdrawianiem. „Kolonializm zbudował kompleks medyczno-przemysłowy za pomocą często brutalnych środków kulturowej represji, wymazywania i wyzysku” – zauważa Healthline. „Wzrost patriarchatu upoważnił również wyłącznie białych mężczyzn lekarzy do wykonywania zawodu lekarza i definiowania medycyny dla świata”.

Ożywienie i rozwój archiwum

Były pracownik wydziału UCLA, Wayland Hand, uruchomił bazę danych ponad 40 lat temu. W 1996 roku folklorysta Michael Owen Jones zainicjował digitalizację kolekcji, która wówczas zawierała ponad milion fiszek.

Po przejściu Jonesa na emeryturę baza danych popadła w zaniedbanie do 2012 roku, kiedy bibliotekarz uniwersytecki zwrócił na nią uwagę Davida Shortera, antropologa, który dokumentował języki i społeczności rdzenne.

Shorter dostrzegł ogromną wartość kolekcji i postanowił ją odnowić z pomocą programisty Michaela Lyncha i studentów zapisanych na nowe interdyscyplinarne zajęcia na temat uzdrawiania. Zespół ponownie zakodował dane i stworzył przyjazny dla użytkownika interfejs internetowy.

Wzmocnienie użytkowników dzięki spersonalizowanym wynikom

Po zarejestrowaniu się w serwisie użytkownicy mogą wyszukiwać lekarstwa na powszechne dolegliwości, takie jak przeziębienia, użądlenia pszczół i oparzenia. Wyniki można doprecyzować na podstawie rodzaju leczenia, od środków roślinnych po leki, które są noszone, spożywane lub wykonywane.

Archiwum zapewnia również spersonalizowane wyniki na podstawie statusu użytkownika jako pracownika służby zdrowia, badacza lub zwykłego użytkownika. Zapewnia to użytkownikom otrzymywanie odpowiednich i dostosowanych informacji.

Zwalczanie dezinformacji i wspieranie współpracy

W obliczu proliferacji dezinformacji medycznej podczas pandemii COVID-19 zespół Archive of Healing podkreśla, że listy przedstawione w archiwum nie zastępują porad ekspertów medycznych.

Shorter i jego uczniowie usunęli z oryginalnej kolekcji około 200 000 potencjalnie wprowadzających w błąd wpisów.

Archiwum planuje również przyjmować nowe materiały od użytkowników w najbliższej przyszłości, umożliwiając im dzielenie się informacjami i sugestiami. To podejście oparte na współpracy zachęca do tworzenia i wymiany wiedzy.

Wspólny proces uzdrawiania i inspiracji

David Shorter uważa, że wiedza powinna być demokratyzowana i dzielona między kulturami. „Moim impulsem było znalezienie sposobów, dzięki którym możemy wspólnie tworzyć wiedzę w ramach wspólnego procesu kreatywności, wyzwań i inspiracji” – mówi.

Archiwum Uzdrowienia ucieleśnia tę wizję, zachowując i chroniąc rdzenne metody leczenia, jednocześnie udostępniając je globalnej publiczności. Stanowi cenny zasób dla badaczy, pracowników służby zdrowia i wszystkich zainteresowanych bogatymi tradycjami praktyk leczniczych na całym świecie.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Indiańscy wodzowie na paradzie inauguracyjnej Roosevelta: asymilacja, kultura i walka o ziemię

by Peter
written by Peter

Indiańscy wodzowie na paradzie inauguracyjnym Roosevelta

Zaproszenie

Na prośbę prezydenta Theodore’a Roosevelta sześciu wybitnych wodzów indiańskich zaszczyciło paradę inauguracyjną w 1905 roku. Wodzowie ci reprezentowali swoje plemiona i uosabiali złożoną historię i zmagania rdzennych Amerykanów w tamtej epoce.

Uczestnicy

Sześciu wodzów, którzy wzięli udział w paradzie, to:

  • Quanah Parker (Komancze)
  • Buckskin Charlie (Ute)
  • American Horse (Oglala Sioux)
  • Little Plume (Czarne Stopy)
  • Hollow Horn Bear (Brule Sioux)
  • Geronimo (Chiricahua Apache)

Kontrowersje i znaczenie

Udział wodzów indiańskich w paradzie wywołał kontrowersje. Niektórzy, jak członek komitetu inauguracyjnego Woodworth Clum, kwestionowali mądrość udziału Geronimo, biorąc pod uwagę jego reputację „jednoosobowego mordercy”. Roosevelt jednak wierzył, że ich obecność pokaże różnorodność amerykańskiego społeczeństwa.

Asymilacja i zachowanie kultury

Udział wodzów zwrócił również uwagę na trwającą debatę na temat asymilacji rdzennych Amerykanów. Carlisle Indian Industrial School, reprezentowana przez 350 kadetów na paradzie, próbowała „amerykanizować” indiańskie dzieci, pozbawiając je ich tożsamości kulturowej. Jednak obecność wodzów pokazała ich determinację w utrzymaniu swoich tradycji kulturowych pomimo presji asymilacji.

Utrata ziemi i ustawa Dawes’a

Głównym problemem, z jakim borykali się wówczas rdzenni Amerykanie, była utrata ich tradycyjnych ziem. Ustawa Dawes’a z 1887 r. zezwalała na podział ziem rezerwowych między poszczególnych członków plemion, co często prowadziło do utraty ogromnych obszarów ziemi. Ustawa ta stworzyła precedens dla ciągłej erozji terytoriów plemiennych.

Apel Geronimo

Geronimo, znany wódz Apaczów, był więziony jako jeniec wojenny od 1886 roku. Wykorzystał okazję parady, aby złożyć petycję do prezydenta Roosevelta o swoje uwolnienie i powrót do ojczyzny. Pomimo elokwencji Geronimo, Roosevelt odrzucił jego prośbę, powołując się na obawy dotyczące potencjalnych konfliktów z osadnikami niebędącymi Indianami.

Dziedzictwo i wpływ

Udział wodzów indiańskich w paradzie inauguracyjnej Roosevelta był przełomowym momentem w historii Ameryki. Symbolizował zarówno wyzwania, jak i odporność rdzennych Amerykanów w obliczu asymilacji i utraty ziemi. Dzisiaj ich obecność służy jako przypomnienie złożonych relacji między rdzennymi Amerykanami a rządem Stanów Zjednoczonych, a także trwałej mocy tożsamości kulturowej.

Narodowe Muzeum Indian Amerykańskich

Narodowe Muzeum Indian Amerykańskich organizuje wystawę upamiętniającą życie sześciu wodzów i ich udział w paradzie inauguracyjnej w 1905 roku. Wystawa ta daje wgląd w ich osobiste historie, kontekst historyczny parady i trwające dziedzictwo historii rdzennych Amerykanów.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kultura rdzennych Amerykanów

Zwrot artefaktów z Wounded Knee plemionom Lakota Sioux

by Peter
written by Peter

Artefakty z Wounded Knee zwrócone plemionom Lakota Sioux

Ceremonia repatriacji zwieńczeniem trwającego dziesięciolecia procesu

W sobotę Founders Museum w Barre w stanie Massachusetts zwróciło plemionom Lakota Sioux około 150 artefaktów rdzennych Amerykanów. Te święte przedmioty, z których niektóre są związane z niesławnym masakrą w Wounded Knee w 1890 roku, znajdowały się w zbiorach muzeum od ponad wieku.

Ceremonia repatriacji oznaczała oficjalne zakończenie długiego i złożonego procesu. Członkowie plemion Cheyenne River Sioux i Oglala Sioux przybyli do Barre, aby wziąć udział w ceremonii, podczas gdy formalne przekazanie artefaktów odbędzie się prywatnie w późniejszym terminie.

Kontekst historyczny i znaczenie

Masakra w Wounded Knee była tragicznym wydarzeniem, podczas którego żołnierze armii Stanów Zjednoczonych zamordowali około 300 rdzennych Amerykanów, w tym mężczyzn, kobiety i dzieci, nad potokiem Wounded Knee w Dakocie Południowej. Masakra pozostawiła po sobie trwałe dziedzictwo traumy i bólu dla ludu Lakota Sioux.

W 1990 roku Kongres oficjalnie przeprosił za masakrę, a uchwalono ustawę o ochronie grobów i repatriacji rdzennych Amerykanów (NAGPRA). NAGPRA nakłada przepisy dotyczące repatriacji na instytucje otrzymujące fundusze federalne, wymagając od nich zwrotu niektórych artefaktów kulturowych plemionom rdzennych Amerykanów.

Rola Founders Museum

Founders Museum, prywatna instytucja, która nie otrzymuje funduszy federalnych, nie podlega NAGPRA. Jednak muzeum dobrowolnie podjęło kroki w celu zwrotu artefaktów kulturowych ich prawowitym właścicielom.

Muzeum nabyło artefakty z Wounded Knee od XIX-wiecznego wędrownego pokazu. Kolekcja zawiera mokasyn, naszyjniki, ubrania, fajki ceremonialne, narzędzia i inne przedmioty.

Wyzwania i uwagi

Procesy repatriacji mogą być złożone i czasochłonne. W tym przypadku muzeum stanęło przed wyzwaniem ustalenia, które przedmioty rzeczywiście pochodzą z Wounded Knee. Każdy przedmiot musiał zostać również zidentyfikowany, sfotografowany i skatalogowany przed jego zwrotem.

Pomimo wyzwań muzeum pozostało zaangażowane w proces repatriacji. „Zawsze było dla mnie ważne, aby je oddać” – powiedziała Ann Meilus, prezes Barre Museum Association. „Myślę, że muzeum zostanie zapamiętane za to, że stanęło po właściwej stronie historii, zwracając te przedmioty”.

Emocjonalny wpływ na Lakota Sioux

Zwrot artefaktów z Wounded Knee ma głębokie znaczenie emocjonalne dla ludu Lakota Sioux. „Od czasu masakry w Wounded Knee ludobójstwo zostało wszczepione w naszą krew” – powiedział Surrounded Bear, członek plemienia Oglala Sioux, który uczestniczył w ceremonii. „A dla nas sprowadzenie z powrotem tych artefaktów jest krokiem w kierunku uzdrowienia. To krok we właściwym kierunku”.

Leola One Feather, kolejny członek plemienia Oglala Sioux, wyraziła podobne odczucia. „Dla nich może być smutne utracić te przedmioty, ale dla nas jest to jeszcze bardziej smutne, ponieważ szukaliśmy ich tak długo”.

Trwające pojednanie i uzdrowienie

Repatriacja artefaktów kulturowych jest ważnym krokiem w trwającym procesie pojednania i uzdrowienia społeczności rdzennych Amerykanów. Zwracając te święte przedmioty, muzea mogą przyczynić się do zachowania historii i kultury rdzennych Amerykanów, a jednocześnie promować większe zrozumienie i szacunek między różnymi społecznościami.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kultura i Tradycja

Francuska bagietka uznana przez UNESCO za niematerialne dziedzictwo kulturowe

by Kim
written by Kim

UNESCO uznaje francuską bagietkę za niematerialne dziedzictwo kulturowe

Kulturowe znaczenie francuskiej bagietki

Francuska bagietka, symbol francuskiej kultury i tradycji kulinarnej, została oficjalnie uznana przez UNESCO za „niematerialne dziedzictwo kulturowe”. To prestiżowe wyróżnienie jest wyrazem uznania dla wyjątkowej wiedzy rzemieślniczej i praktyk kulturowych, które ukształtowały trwałą popularność bagietki.

Uznanie UNESCO

W środę UNESCO dodało „tradycyjną wiedzę i kulturę wypieku bagietki” do swojej listy „niematerialnego dziedzictwa kulturowego”. To wyróżnienie podkreśla głębokie znaczenie kulturowe bagietki i potrzebę jej ochrony dla przyszłych pokoleń.

Lista światowego dziedzictwa UNESCO

Niematerialne dziedzictwo kulturowe, zgodnie z definicją UNESCO, obejmuje tradycje, praktyki i formy wyrazu, które są dziedziczone i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Praktyki te przyczyniają się do tożsamości i poczucia przynależności danej społeczności. Bagietka, o swoim wyjątkowym kształcie, chrupiącej skórce i przewiewnym wnętrzu, jest cenionym symbolem francuskiej kultury.

Rola piekarzy rzemieślniczych

Wyjątkowa jakość bagietki świadczy o umiejętnościach i poświęceniu piekarzy rzemieślniczych. Tradycyjni francuscy piekarze stosują sprawdzone techniki, używając tylko czterech prostych składników: mąki, wody, drożdży i soli. Procesy wyrabiania, formowania i pieczenia wymagają skrupulatnej uwagi na szczegóły, czego efektem jest chleb, który jest jednocześnie smaczny i pożywny.

Wyzwania stojące przed tradycyjnymi piekarniami

Pomimo swojego znaczenia kulturowego tradycyjna francuska piekarnia stoi w obliczu licznych wyzwań. Powstanie dużych supermarketów i sieci sklepów doprowadziło do zamknięcia wielu małych, rodzinnych piekarni. Ponadto rosnące koszty mąki i innych składników spowodowane globalnymi czynnikami ekonomicznymi zmusiły wiele piekarni do podniesienia cen.

Wpływ uznania UNESCO

Uznanie bagietki przez UNESCO jest nie tylko gestem symbolicznym, ale może również mieć pozytywny wpływ na przetrwanie tradycyjnych piekarni. To wyróżnienie zwiększa świadomość na temat znaczenia tych małych przedsiębiorstw i ich roli w zachowaniu francuskiego dziedzictwa kulinarnego. Może również prowadzić do zwiększonego wsparcia dla lokalnych piekarni, pomagając im przezwyciężyć wyzwania ekonomiczne, przed którymi stoją.

Inne praktyki kulturowe dodane do listy UNESCO

Bagietka nie jest jedyną praktyką kulturową, która otrzymała uznanie UNESCO. Inne niedawne wpisy na listę niematerialnego dziedzictwa to ręczne dzwonienie w Hiszpanii, pszczelarstwo w Słowenii i kun lbokator, tradycyjna sztuka walki z Kambodży. Wyróżnienia te podkreślają różnorodność form wyrazu kulturowego na całym świecie i znaczenie ich ochrony dla przyszłych pokoleń.

Zaangażowanie UNESCO w ochronę kultury

Poprzez swoją listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO odgrywa zasadniczą rolę w ochronie i promowaniu tradycji kulturowych i praktyk, które są niezbędne dla tożsamości społeczności na całym świecie. Uznanie francuskiej bagietki świadczy o zaangażowaniu UNESCO w ochronę bogatego dziedzictwa kulturowego świata i zapewnieniu, że będzie ono nadal rozwijać się dla przyszłych pokoleń.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kultura

Opowieści rdzennych mieszkańców Alaski w erze cyfrowej: gra wideo „Never Alone” zachowuje kulturę

by Kim
written by Kim

Opowieści rdzennych mieszkańców Alaski w erze cyfrowej: gra wideo „Never Alone” zachowuje kulturę

Zachowanie kultury we współczesnym świecie

We współczesnym, połączonym świecie zachowanie tradycji kulturowych i stylów życia staje się coraz trudniejsze. Dzięki dostępowi do zglobalizowanej puli sztuki, rozrywki i technologii przywódcy kultury szukają innowacyjnych sposobów na zabezpieczenie swojej historii i języka.

Jedną z takich inicjatyw jest tworzenie gier wideo, które zanurzają graczy w wyjątkowe doświadczenia rdzennych kultur. Gry wideo, dzięki swojej zdolności do łączenia opowiadania historii, wizualnych podróży i interaktywnej rozgrywki, oferują potężną platformę do zachowania i wymiany kulturowej.

„Never Alone”: gra zakorzeniona w kulturze Inuitów

Cook Inlet Tribal Council of Alaska poczynił śmiały krok w kierunku zachowania swojej kultury poprzez opracowanie „Never Alone”, gry wideo, która w dużej mierze opiera się na sztuce, historiach i tradycjach Inuitów z Alaski.

W „Never Alone” gracze wyruszają w epicką podróż jako Nuna, młoda dziewczyna Iñupiaq i jej wierny towarzysz, lis polarny. Razem przemierzają zdradziecką zamiecię, aby uratować rodzinną ziemię Nuny. Po drodze gracze napotykają tradycyjne opowieści ludowe Inuitów, są świadkami zapierających dech w piersiach krajobrazów Alaski i poznają odporność i mądrość ludu Inuitów.

Gry wideo jako wciągające narzędzia do opowiadania historii

Gry wideo oferują wyjątkową mieszankę elementów narracyjnych i interaktywnych, które sprawiają, że są szczególnie odpowiednie do opowiadania historii kulturowych. W przeciwieństwie do książek czy filmów, które prezentują bierne doświadczenie, gry wideo pozwalają graczom aktywnie uczestniczyć w historii, uosabiać postaci i osobiście eksplorować świat.

Poprzez rozgrywkę gracze doświadczają wyzwań i triumfów Nuny i jej towarzysza lisa polarnego, zyskując głębsze zrozumienie kultury i światopoglądu Inuitów. Są świadkami piękna dzikiej przyrody Alaski, poznają tradycyjne wierzenia i zwyczaje Inuitów i łączą się z duchem ludu Inuitów.

Wymiana międzykulturowa i zrozumienie

„Never Alone” to nie tylko celebracja kultury Inuitów, ale także pomost między różnymi kulturami. Udostępniając grę globalnej publiczności, Cook Inlet Tribal Council ma nadzieję wspierać międzykulturowe zrozumienie i docenienie.

Gracze z całego świata mogą doświadczyć wyjątkowych perspektyw i tradycji ludu Inuitów, poszerzając swoje horyzonty i kwestionując stereotypy. Ta międzykulturowa wymiana promuje empatię, tolerancję i większy szacunek dla różnorodności ludzkich doświadczeń.

Wpływ na kultury rdzennych mieszkańców

Rozwój gier wideo takich jak „Never Alone” ma znaczący wpływ na kultury rdzennych mieszkańców. Zapewniając platformę do opowiadania historii i wyrażania się kulturowego, gry wideo dają rdzennym ludom możliwość dzielenia się swoimi głosami i perspektywami ze światem.

Co więcej, gry wideo mogą przyczyniać się do wysiłków na rzecz ożywienia języków poprzez włączanie języków rdzennych do rozgrywki i dialogów. Pomaga to zachować i promować języki zagrożone wyginięciem, zapewniając ich przetrwanie dla przyszłych pokoleń.

Wniosek

„Never Alone” jest świadectwem mocy gier wideo jako narzędzia do zachowania kultury i wymiany międzykulturowej. Zanurzając graczy w żywym świecie Inuitów z Alaski, gra celebruje kulturę rdzennych mieszkańców, wspiera zrozumienie i przyczynia się do zachowania wyjątkowego i wartościowego dziedzictwa.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Biologia ochrony przyrody

Arctic World Archive: Przechowywanie dóbr kultury dla przyszłych pokoleń

by Rosa
written by Rosa

Arctic World Archive: Przechowywanie dóbr kultury dla przyszłych pokoleń

Cyfrowa konserwacja w Arktyce

Norweskie Muzeum Narodowe podjęło przełomowy krok w celu ochrony swojego dziedzictwa kulturowego, umieszczając cyfrową kopię ikonicznego arcydzieła Edvarda Muncha „Krzyk” w Arctic World Archive (AWA). To „przyszłościowe” archiwum, znajdujące się głęboko w kopalni węgla na odległej wyspie Spitsbergen, zostało zaprojektowane w celu zachowania cyfrowej sztuki i artefaktów z całego świata przez ponad tysiąclecie.

AWA zostało założone w 2017 roku przez Piql, firmę technologiczną zajmującą się przechowywaniem informacji cyfrowych. Wyjątkowa konstrukcja i lokalizacja archiwum czynią je idealnym miejscem do przechowywania dóbr kultury. Suche, zimne i ubogie w tlen powietrze w kopalni pomaga zachować plastikowe rolki filmowe, na których przechowywane są obrazy cyfrowe, podczas gdy odległe położenie chroni je przed cyberatakami i klęskami żywiołowymi.

Zdigitalizowane skarby z całego świata

Oprócz „Krzyku” AWA przechowuje cyfrowe repliki ponad 400 000 obiektów z ponad 15 krajów. Są to między innymi dzieła sztuki, architektury, artefakty, a nawet suknia balowa, która należała do królowej Maud z Norwegii.

Wśród uczestniczących organizacji znajdują się Archiwum Narodowe Meksyku, Biblioteka Watykańska, Europejska Agencja Kosmiczna i Muzeum Człowieka w Brazylii. AWA przechowuje również dokumenty korporacyjne, uznając znaczenie ochrony nie tylko dziedzictwa kulturowego, ale także danych historycznych i biznesowych.

Przyszłościowe archiwum

Projektanci AWA wzięli pod uwagę potencjalne zagrożenia dla archiwum, w tym wojny, klęski żywiołowe i zmiany technologiczne. „Przyszłościowa i niezależna od technologii” technika archiwizacji została zaprojektowana tak, aby wytrzymać silną energię elektromagnetyczną, zapewniając, że obrazy cyfrowe pozostaną czytelne nawet wraz z rozwojem technologii.

Archiwum znajduje się głęboko pod ziemią, pod warstwami wiecznej zmarzliny, ale daleko ponad poziomem morza, zapewniając ochronę przed ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi i podnoszącym się poziomem morza. Archipelag Svalbard jest również trudno dostępny i słabo zaludniony, co dodatkowo zmniejsza ryzyko uszkodzenia lub zniszczenia.

Dziedzictwo dla przyszłości

Przechowując cyfrową kopię całej swojej kolekcji w AWA, Muzeum Narodowe Norwegii zapewnia, że jego skarby kultury będą bezpieczne dla przyszłych pokoleń. Archiwum jest świadectwem znaczenia ochrony naszego wspólnego dziedzictwa i zapewnienia, że przyszłe pokolenia będą mogły doświadczyć i docenić dzieła sztuki i artefakty, które definiują naszą przeszłość.

Model ochrony kultury

AWA nie jest jedynym projektem poświęconym ochronie dziedzictwa kulturowego w Arktyce. Znajdujący się w pobliżu Globalny Bank Genów Svalbard przechowuje próbki różnorodnych upraw świata, zapewniając kopię zapasową w przypadku globalnych sytuacji awaryjnych. Oba archiwa znajdują się w dawnych kopalniach głęboko pod ziemią, co pokazuje potencjał tych odległych i niegościnnych środowisk do długotrwałej ochrony.

AWA i Globalny Bank Genów Svalbard są symbolami naszego zaangażowania w ochronę naszego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego dla przyszłych pokoleń. Chroniąc te cenne zasoby, zapewniamy, że nasze dziedzictwo będzie nadal inspirować i wzbogacać życie tych, którzy przyjdą po nas.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail