Inteligencja zbiorowa

Tworzenie i struktura

Tratwy ognistych mrówek to fascynujące pływające maty, które powstają podczas burz i powodzi. Te tratwy składają się z tysięcy osobników, które trzymają się siebie nawzajem, używając wszystkich sześciu odnóży. Pojedyncza mrówka może mieć do 20 odnóży swoich towarzyszy chwytających jej ciało. Ta wzajemnie zazębiająca się sieć tworzy niezwykle mocną i odporną strukturę.

Pływalność i elastyczność

Tratwy mrówek posiadają wyjątkowe właściwości materiałowe, które pozwalają im unosić się na wodzie i wytrzymać działanie sił zewnętrznych. Nogi mrówek działają jak małe amortyzatory, dzięki czemu tratwa może pochłaniać działające na nią siły i zachowywać stabilność. Ponadto mrówki mogą aktywnie kontrolować kształt i gęstość swoich tratw, zginając lub rozciągając swoje nogi. Ta elastyczność pozwala tratwom dostosowywać się do zmieniających się warunków i utrzymywać swoją pływalność.

Aktywna kontrola

Ogniste mrówki nie po prostu układają się jedna na drugiej, aby utworzyć tratwy. Zamiast tego aktywnie kontrolują charakter swoich struktur. Zazwyczaj przyczepiają się do nóg i stóp swoich sąsiadów, a nie do ich ciał. To połączenie od nogi do nogi pozwala im zmieniać kształt swoich tratw i tworzyć kieszenie powietrzne, które utrzymują je na powierzchni wody.

Połączenia od nogi do nogi

Połączenia od nogi do nogi między mrówkami mają kluczowe znaczenie dla stabilności i funkcjonalności tratw. Tomografia komputerowa wykazała, że 99% nóg mrówek chwyta inną mrówkę, co wskazuje, że nie ma „pasażerów na gapę”, jeśli chodzi o przejażdżkę na tratwach. Ta wzajemnie zazębiająca się sieć równomiernie rozkłada ciężar i zapobiega zmyciu pojedynczych mrówek.

Złożoność i inteligencja

Chociaż budowa tratw ognistych mrówek nie wymaga świadomej inteligencji, natura tych struktur jest znacznie bardziej złożona, niż początkowo oczekiwali naukowcy. Mrówki aktywnie kontrolują kształt, gęstość i pływalność swoich tratw, demonstrując niezwykły poziom inteligencji zbiorowej.

Znaczenie kieszeni powietrznych

Kieszenie powietrzne odgrywają kluczową rolę w utrzymywaniu tratw ognistych mrówek na powierzchni wody. Mrówki aktywnie odpychają swoich sąsiadów, aby utworzyć te kieszenie, które zatrzymują powietrze i zmniejszają całkowitą gęstość tratwy. To pozwala tratwie unosić się na wodzie nawet w głębokiej wodzie.

Implikacje inżynieryjne

Tajniki architektoniczne tratw ognistych mrówek zainspirowały inżynierów do opracowywania nowych materiałów i struktur. Wzajemnie zazębiające się połączenia nóg oraz możliwość kontrolowania kształtu i gęstości tratw mają potencjalne zastosowania w takich dziedzinach, jak robotyka, miękkie materiały i usuwanie skutków katastrof.

Afrykańskie dzikie psy: Kichanie dla osiągnięcia konsensusu

Wprowadzenie

Afrykańskie dzikie psy, znane również jako psy malowane, są wysoce socjalnymi zwierzętami żyjącymi w watahach. Naukowcy odkryli fascynujący aspekt ich zachowania: używają kichania jako sposobu głosowania nad decyzjami grupowymi, takimi jak wyruszenie na polowanie.

Kichanie jako mechanizm głosowania

Przed wyruszeniem na polowanie afrykańskie dzikie psy angażują się w rytuał zwany „zgromadzeniem”. Podczas tego zgromadzenia psy merdają ogonami, dotykają się głowami i biegają. Naukowcy zaobserwowali, że gdy podczas zgromadzenia jest więcej kichania, psy są bardziej skłonne wyruszyć i rozpocząć polowanie.

To skojarzenie sugeruje, że kichanie pełni funkcję mechanizmu głosowania u afrykańskich dzikich psów. Gdy dominujący pies w stadzie rozpoczyna zgromadzenie, potrzeba tylko trzech kichnięć, aby stado ruszyło. Jednak gdy zgromadzenie rozpoczynają podrzędni członkowie stada, potrzeba co najmniej dziesięciu kichnięć, aby zagwarantować, że polowanie się odbędzie.

Struktura hierarchiczna i kichanie

Afrykańskie dzikie psy mają złożoną strukturę społeczną. Jeśli chodzi o rozmnażanie, stado jest głęboko hierarchiczne, a zazwyczaj rozmnaża się tylko dominująca para. Reszta stada łączy się, aby opiekować się szczeniętami.

Jednak w innych kwestiach, takich jak polowanie, afrykańskie dzikie psy nie są tak despotyczne. Kichnięcia dominujących psów mogą liczyć się bardziej, ale wydaje się, że reszta stada nadal ma głos. Sugeruje to, że afrykańskie dzikie psy mają stosunkowo egalitarny proces podejmowania decyzji, jeśli chodzi o polowanie.

Porównanie do innych zwierząt

Kichanie jako mechanizm głosowania nie jest unikalne dla afrykańskich dzikich psów. Inne zwierzęta również używają sygnałów, aby osiągnąć konsensus, kiedy przenieść się w inne miejsce. Na przykład surikaty wydają „wezwania do przeprowadzki”, małpy kapucynki ćwierkają, a pszczoły miodne emitują sygnał słuchowy zwany „sygnałem rurowym”, gdy są gotowe do przeniesienia się w inne miejsce.

U wielu gatunków wymagana jest pewna liczba sygnałów, zanim cała grupa się przemieści. Nazywa się to osiągnięciem „kworum” podczas podejmowania decyzji zbiorowych.

Implikacje dla zrozumienia struktury społecznej

Badanie zachowań związanych z kichaniem u afrykańskich dzikich psów ma duże znaczenie dla zrozumienia ich struktury społecznej. Sugeruje, że afrykańskie dzikie psy mają złożony i elastyczny proces podejmowania decyzji, na który wpływa zarówno hierarchia, jak i konsensus.

To badanie przyczynia się również do naszej wiedzy na temat komunikacji zwierząt i różnorodnych sposobów, w jakie zwierzęta wykorzystują sygnały do koordynowania swojego zachowania.

Dodatkowe spostrzeżenia

Afrykańskie dzikie psy są znane ze swoich charakterystycznych czarnych, białych i brązowych sierści.
Występują w Afryce Subsaharyjskiej i żyją w watahach liczących do 40 osobników.
Afrykańskie dzikie psy są wprawnymi myśliwymi i żywią się głównie gazeli, impalami i gnu.
Są zagrożone utratą siedlisk, polowaniami i chorobami, a ich populacja maleje.

Tratwy ognistych mrówek: cuda inżynierii