Home Tags Posts tagged with "Archeologia"
Tag:

Archeologia

Archeologia i historia

Królewska purpura z czasów biblijnych odkryta w Izraelu: nowe spojrzenie na starożytny świat

by Rosa
written by Rosa

W Izraelu znaleziono królewską purpurę pochodzącą z czasów biblijnych

Odkrycie rzuca światło na starożytny barwnik i status społeczny

Archeolodzy w Izraelu dokonali niezwykłego odkrycia: fragmenty purpurowej tkaniny datowane na około 1000 rok p.n.e., czyli czasy domniemanych rządów króla Dawida i króla Salomona. Znalezisko dostarcza nowych informacji na temat najcenniejszego barwnika starożytnego świata i znaczenia społecznego purpurowych szat.

Znaczenie purpury

W starożytności purpura była bardzo pożądanym kolorem, kojarzonym z królewskością, szlachtą i kapłaństwem. Barwnik pozyskiwano z gruczołów trzech gatunków mięczaków, a proces ekstrakcji i produkcji barwnika był niezwykle pracochłonny i czasochłonny. W rezultacie purpurowe tkaniny były niesamowicie drogie, często kosztując więcej niż złoto.

Odkrycie w Dolinie Timna

Fragmenty purpurowej tkaniny odkryto w miejscu znanym jako Wzgórze Niewolników w Dolinie Timna. Datowanie radiowęglowe wskazuje, że tkanina powstała około 1000 roku p.n.e., co pokrywa się z biblijnymi opisami panowania króla Dawida i króla Salomona.

Analiza chemiczna ujawnia unikalny barwnik

Analiza purpurowego barwnika wykazała, że zawiera on unikalne cząsteczki, które znajdują się wyłącznie w gruczołach trzech gatunków mięczaków wykorzystywanych do produkcji barwnika. W porównaniu z barwnikami roślinnymi, zwierzęcy barwnik purpurowy był znacznie trudniejszy do ekstrakcji i wytworzenia.

Fragment tkaniny zdobiony purpurowymi nićmi

Naukowcy odkryli również fragment wełnianej tkaniny ozdobiony purpurowymi nićmi. Skomplikowany splot i użycie purpurowych nici sugerują, że tkaninę prawdopodobnie nosiła osoba o wysokim statusie społecznym, być może nawet osoba królewska.

Implikacje dla poszukiwań panowania króla Dawida

Odkrycie purpurowej tkaniny z czasów króla Dawida i króla Salomona ma implikacje dla trwających poszukiwań archeologicznych dowodów ich panowania. Chociaż znaleziono niewiele dowodów archeologicznych związanych z biblijnymi opisami tamtych czasów, purpurowa tkanina sugeruje, że starożytne królestwo było bardziej wyrafinowane i zróżnicowane społecznie, niż wcześniej sądzono.

Koczownicze pochodzenie i złożona struktura społeczna

Odkrycie purpurowej tkaniny w Timna, miejscu związanym z wydobyciem miedzi i biblijnym królestwem Edomu, rzuca również światło na koczownicze pochodzenie starożytnych Izraelitów. Pomimo koczowniczego stylu życia Edomici rozwinęli złożoną strukturę społeczno-polityczną, czego dowodem jest używanie purpurowych tkanin przez elitę.

Trwające badania archeologiczne

Archeolodzy nadal poszukują dalszych dowodów panowania króla Dawida i Zjednoczonej Monarchii. Odkrycie purpurowej tkaniny stanowi cenny element układanki, pomagając w rekonstrukcji społecznego i gospodarczego krajobrazu starożytnego Izraela.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historia

Nowo odkryty szwajcarski amfiteatr może być ostatnią areną gladiatorów

by Zuzana
written by Zuzana

Nowo odkryty szwajcarski amfiteatr może być ostatnią wybudowaną areną gladiatorów

Odkrycie i znaczenie

Archeolodzy odkryli pozostałości starożytnego rzymskiego amfiteatru na brzegu Renu w Szwajcarii. Uważa się, że amfiteatr ten pochodzi z IV wieku naszej ery i jest to ważne odkrycie, ponieważ może być ostatnią areną gladiatorów zbudowaną przez Rzymian.

Owalna struktura została znaleziona podczas budowy nowej przystani dla wioślarskiego klubu w Bazylei. Archeolodzy przypuszczają, że arena mogła być jedną z ostatnich zbudowanych przed upadkiem Cesarstwa Rzymskiego, który rozpoczął się w 395 roku naszej ery.

Dowody i wskazówki

Kilka wskazówek pomogło archeologom ustalić datę powstania amfiteatru na czwarty wiek. Należą do nich:

  • Moneta wybita między 337 a 341 rokiem naszej ery
  • Bloki kamienne i zaprawa podobne do tych używanych w późnoantycznych murach obronnych
  • Dwie duże bramy z progami wykonanymi z dużych bloków piaskowca
  • Otynkowane ściany wewnętrzne ze śladami drewnianych trybun
  • Dowód na drewniany słup na siedzisko, które zajmowałby trybun lub rzymski urzędnik

Kontekst historyczny

Amfiteatr znajduje się w Kaiseraugst, gminie nazwanej na cześć starożytnego rzymskiego miasta Augusta Raurica. Ten region był kiedyś częścią północnej granicy Cesarstwa Rzymskiego w 300 roku naszej ery. Odkrycie amfiteatru podkreśla znaczenie Castrum Rauracense, rzymskiego fortu położonego w pobliżu.

Fort był ważną osadą o funkcji wojskowej, ale także ośrodkiem administracyjnym. Obecność amfiteatru sugeruje, że region ten był w czwartym wieku prężnym ośrodkiem rzymskiej działalności.

Porównanie do Koloseum

Chociaż szwajcarski amfiteatr jest znacznie mniejszy niż ikoniczne Koloseum w Rzymie, to i tak dostarcza cennych informacji na temat rzymskiej rozrywki i architektury. Koloseum, zbudowane około 70 roku naszej ery, mogło pomieścić ponad 50 000 widzów i było miejscem wielu spektakli, w tym walk gladiatorów, walk zwierząt i bitew morskich.

Z drugiej strony szacuje się, że szwajcarski amfiteatr miał wymiary około 164 na 131 stóp. Prawdopodobnie odbywały się w nim podobne wydarzenia, choć na mniejszą skalę.

Rozrywka i widowiska

Rzymskie amfiteatry były wielofunkcyjnymi miejscami, w których odbywały się różnorodne spektakle i rozrywki. Publiczność zwykle gromadziła się na tych arenach, aby zobaczyć:

  • Walki gladiatorów
  • Wyścigi rydwanów
  • Walki zwierząt
  • Egzekucje

Wydarzenia te były popularną formą rozrywki dla rzymskiej ludności, zapewniając mieszankę emocji, przemocy i widowiskowości.

Inne odkrycia

Odkrycie szwajcarskiego amfiteatru powiększa liczbę rzymskich amfiteatrów znalezionych w Szwajcarii. Do tej pory zidentyfikowano ich łącznie osiem, z których każdy daje wgląd w architektoniczne dziedzictwo i praktyki kulturowe Cesarstwa Rzymskiego.

Tej wiosny archeolodzy w Turcji odkryli również stadion, który mógł pomieścić 20 000 widzów. Odkrycie to podkreśla powszechną popularność amfiteatrów w całym Cesarstwie Rzymskim.

Dziedzictwo Cesarstwa Rzymskiego

Odkrycie tego czwartego wieku amfiteatru w Szwajcarii rzuca światło na ostatnie dni Cesarstwa Rzymskiego. Gdy imperium zaczęło się rozpadać, jego obywatele nadal budowali i cieszyli się tymi arenami, które służyły jako symbole ich dziedzictwa kulturowego i tradycji rozrywkowych.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Nowo odkryta forteca Wikingów: możliwa baza wypadowa dla inwazji

by Peter
written by Peter

Nowo odkryta forteca Wikingów: możliwa baza wypadowa dla inwazji

Odkrycie i znaczenie

Przełomowe odkrycie na wyspie Zelandia w Danii ujawniło nowo odkrytą fortecę Wikingów. Ten pierścieniowy kompleks, piąty tego typu znaleziony w Danii, jest największym odkrytym w ciągu ostatnich 60 lat. Jego strategiczne położenie i imponujące rozmiary sugerują, że mógł on odegrać kluczową rolę w atakach Wikingów na Anglię.

Budowa i projekt

Forteca, o średnicy 475 stóp, prawdopodobnie pochodzi z X wieku. Jej budowa, być może zlecona przez Haralda Sinozębego lub jego syna Swena Widłobrodego, pokazuje niezwykłe możliwości architektoniczne Wikingów. Kolisty kształt, chroniony przez masywne drewniane drzwi, zapewniał potężną barierę obronną.

Eksploracja i analiza

Archeolodzy zastosowali gradiometrię, technikę mierzącą zmiany w ziemskim polu magnetycznym, aby odkryć ukryty układ fortecy. Ta nieinwazyjna metoda ujawniła dowody na wcześniejsze ludzkie działania, sugerując znaczenie fortecy. Trwające wykopaliska mają na celu wyjaśnienie dokładnej daty budowy i pełnego zasięgu jej struktur.

Możliwa rola w inwazjach angielskich

Położenie i konstrukcja fortecy sugerują, że mogła służyć jako baza wypadowa dla wikińskich najazdów na Anglię. Swen Widłobrody, pierwszy duński król Anglii, mógł wykorzystywać fortecę jako teren szkoleniowy lub miejsce postoju dla swoich wojsk. Pozostałości zwęglonych drewnianych drzwi wskazują, że forteca mogła zostać zaatakowana i spalona podczas próby inwazji.

Wikingowie: więcej niż berserkerzy i piraci

Odkrycie tej fortecy kwestionuje powszechne postrzeganie Wikingów jako zwykłych berserkerów i piratów. Ich zdolność do budowania wspaniałych fortyfikacji świadczy o ich strategicznym planowaniu i architektonicznym kunszcie. Forteca jest świadectwem wieloaspektowej natury Wikingów, ukazując ich wojenne mistrzostwo obok ich osiągnięć kulturalnych.

Trwające badania i przyszłe spostrzeżenia

Wykopaliska i trwające badania obiecują odkryć więcej szczegółów na temat historii i przeznaczenia fortecy. Badania laboratoryjne pomogą zawęzić datę budowy i zidentyfikować konkretnego władcę odpowiedzialnego za jej wzniesienie. Przyszłe odkrycia mogą rzucić światło na codzienne życie Wikingów zamieszkujących fortecę i szerszą rolę, jaką odegrała w historii Wikingów.

Ta nowo odkryta forteca Wikingów oferuje wgląd w strategiczne i architektoniczne możliwości tej zagadkowej kultury wojowników. Jej możliwa rola w inwazjach angielskich i wyzwanie dla naszego rozumienia społeczeństwa Wikingów czynią ją ekscytującym i znaczącym odkryciem archeologicznym.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Archeologia

Łucznictwo na Sri Lance 48 tys. lat temu: dowód na wczesną innowacyjność człowieka

by Rosa
written by Rosa

Łowiectwo łukiem i strzałami na Sri Lance: dowód na wczesną innowacyjność człowieka

Odkrycie grotów strzał z kości

Archeolodzy prowadzący wykopaliska w jaskini na Sri Lance dokonali niezwykłego odkrycia: 48 000-letnich grotów strzał wykonanych z kości zwierzęcych. Jeśli to odkrycie zostanie potwierdzone, będzie to najstarszy znany przypadek polowania z łukiem i strzałami poza Afryką.

Wcześniej najwcześniejsze dowody na polowanie z łukiem w Azji Południowo-Wschodniej sięgały zaledwie 32 000 lat wstecz. Jednak znalezisko ze Sri Lanki przesuwa tę oś czasu o zdumiewające 16 000 lat.

Dowody na starożytną technologię

Grot strzał z kości zostały odkryte obok innych narzędzi z kości zwierzęcych, co sugeruje, że mieszkańcy jaskini posiadali zaawansowane umiejętności wytwarzania narzędzi. Analizy mikroskopowe ujawniły pęknięcia i uszkodzenia zgodne z użyciem ich jako高速 pocisków. Ponadto wiele grotów miało nacięcia i ślady zużycia wskazujące na to, że były przymocowane do cienkich trzonków.

Łowiectwo i adaptacja

Naukowcy uważają, że starożytni ludzie zamieszkujący jaskinię aktywnie polowali na naczelne, ponieważ wiele narzędzi wykonano z kości małp. Polowanie z łukiem i strzałami byłoby kluczową adaptacją dla tych ludzi, pozwalającą im skutecznie celować w zwinną zwierzynę w środowisku lasu deszczowego.

Odzież i innowacje

Oprócz narzędzi myśliwskich naukowcy znaleźli również dowody na to, że mieszkańcy jaskini mogli wytwarzać i nosić odzież. Ta innowacja, zwykle kojarzona z ludźmi żyjącymi w chłodniejszych klimatach, zapewniałaby ochronę przed komarami i innymi owadami kąsającymi występującymi w lesie deszczowym.

Migracje ludzkie i wymiana kulturowa

Odkrycie wczesnego łowiectwa z łukiem i strzałami na Sri Lance rzuca światło na wzorce migracji i wymiany kulturowej starożytnych ludzi. Największa migracja ludzi z Afryki miała miejsce około 60 000 lat temu, ale mniejsze grupy dotarły do Azji Południowo-Wschodniej około 70 000 lat temu.

Obecność technologii łuku i strzał na Sri Lance sugeruje, że ci wczesni migranci przynieśli ze sobą swoje praktyki kulturowe i innowacje technologiczne.

Niewyjaśnione pytania

Chociaż odkrycie grotów strzał z kości dostarcza silnych dowodów na wczesne polowanie z łukiem i strzałami na Sri Lance, pozostaje kilka niewyjaśnionych pytań. Naukowcy nie znaleźli jeszcze szczątków człowiekowatych w jaskini i możliwe, że groty z kości zostały wykonane przez gatunki ludzkie inne niż współcześni ludzie, takie jak neandertalczycy lub denisowianie.

Konieczne są dalsze badania, w tym skany TK o wysokiej rozdzielczości i analizy genetyczne, aby określić dokładną naturę tych artefaktów i ich miejsce w ewolucyjnej historii człowieka.

Znaczenie odkrycia

Odkrycie wczesnego łowiectwa z łukiem i strzałami na Sri Lance jest znaczącym znaleziskiem archeologicznym, które poszerza naszą wiedzę na temat innowacji technologicznych i adaptacji człowieka. Pokazuje pomysłowość i zdolność adaptacji starożytnych ludzi, gdy rozprzestrzeniali się po całym świecie i napotykali różne wyzwania środowiskowe.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nauki o Ziemi

Obama tworzy największy pomnik narodowy w USA: Organ Mountains-Desert Peaks

by Rosa
written by Rosa

Obama tworzy największy pomnik narodowy: Organ Mountains-Desert Peaks

Przegląd

Prezydent Obama ogłosił region Organ Mountains-Desert Peaks w południowym Nowym Meksyku najnowszym pomnikiem narodowym. Zajmując powierzchnię 500 000 akrów, jest to największy pomnik narodowy utworzony przez któregokolwiek prezydenta. Na terenie pomnika znajdują się wspaniałe krajobrazy, w tym pustynne prerie, kaniony i góry. Znajdują się tam również setki stanowisk archeologicznych, Jaskinia Geronimo i miejsca szkolenia astronautów z programu Apollo.

Kontrowersja

Ustanowienie pomnika narodowego Organ Mountains-Desert Peaks wzbudziło pewne kontrowersje. Niektórzy lokalni przywódcy i organizacje popierali prezydencką ochronę tego obszaru, powołując się na jego znaczenie archeologiczne i wartość środowiskową. Jednak hodowcy i przedstawiciel Steven Pearce (R-N.M.) sprzeciwili się temu, twierdząc, że jest zbyt daleko idące i stanowi nadużycie ze strony administracji.

Znaczenie archeologiczne i historyczne

Pomnik Narodowy Organ Mountains-Desert Peaks jest bogaty w zasoby archeologiczne i historyczne. Znajdują się tam petroglify z trzech indiańskich społeczności, a także skamieniały las i setki innych stanowisk archeologicznych. W pomniku znajduje się również Jaskinia Geronimo, w której przywódca Apaczów Geronimo i jego zwolennicy schronili się podczas wojen apackich.

Powiązanie z NASA

Pomnik Narodowy Organ Mountains-Desert Peaks ma wyjątkowy związek z eksploracją kosmosu. Podczas programu Apollo NASA wykorzystywała ten obszar do szkolenia astronautów. Astronauci trenowali w trudnym terenie i symulowali lądowania na Księżycu w kanionach pomnika.

Krajobraz i rekreacja

Oprócz swojego znaczenia archeologicznego i historycznego, Pomnik Narodowy Organ Mountains-Desert Peaks jest również miejscem o wielkim pięknie. Pomnik oferuje wspaniałe widoki na góry Organ, pustynne prerie i poligon rakietowy White Sands. Odwiedzający mogą cieszyć się wędrówkami, obozowaniem i obserwacją dzikiej przyrody na terenie pomnika.

Porównanie z innymi pomnikami narodowymi

Pomnik Narodowy Organ Mountains-Desert Peaks jest największym pomnikiem narodowym utworzonym przez prezydenta Obamę. Jest ponad dwukrotnie większy od drugiego co do wielkości pomnika narodowego, pomnika Rio del Norte, który został ogłoszony w zeszłym roku. Pomnik Narodowy Organ Mountains-Desert Peaks jest również większy niż jakikolwiek pomnik narodowy utworzony przez prezydenta George’a W. Busha.

Przyszłość pomnika

Przyszłość Pomnika Narodowego Organ Mountains-Desert Peaks jest niepewna. Administracja Trumpa zaproponowała zmniejszenie powierzchni pomnika i nie jest jasne, czy pomnik zachowa swoje obecne granice. Niemniej jednak pomnik jest cennym zasobem, który chroni ważne zasoby archeologiczne, historyczne i naturalne. Miejmy nadzieję, że pomnik nadal będzie chroniony i będzie się nim cieszyć przyszłe pokolenia.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Skarb klejnotów z epoki wikingów odkryty w Szwecji

by Peter
written by Peter

Odkryto skarb klejnotów z epoki wikingów w Szwecji

Odkrycie

Archeolodzy w Szwecji dokonali niezwykłego odkrycia: skarbu klejnotów z epoki wikingów, datowanego na około 1000 lat. Biżuteria, w skład której wchodzą naszyjniki, pierścienie, perły i monety, została znaleziona w prawie nienaruszonym stanie w osadzie z epoki wikingów w Viggbyholm, na północ od Sztokholmu.

Artefakty

Biżuteria została odkryta w małym ceramicznym garnku zakopanym pod pozostałościami drewnianej podłogi budynku. Wśród artefaktów znajduje się osiem naszyjników w stylu momentu obrotowego, jeden pierścień, dwie perły, dwie bransolety i 12 zawieszek na monety. Monety, które pochodzą z różnych regionów Europy i Bliskiego Wschodu, sugerują, że ludzie żyjący w Skandynawii w epoce wikingów uczestniczyli w rozległym handlu i nawiązali daleko idące połączenia.

Konserwacja i znaczenie

Biżuteria jest wyjątkowo dobrze zachowana, a wiele elementów wygląda niemal jak nowe. Archeolodzy przypisują ten niezwykły stan ochronnemu środowisku, w którym została zakopana. Odkrycie to dostarcza cennych informacji na temat rzemiosła i estetyki epoki wikingów, a także rzuca światło na praktyki kulturowe i wierzenia ludzi żyjących w tamtym czasie.

Kontekst historyczny

Epoka wikingów, która trwała od 800 do 1050 roku n.e., była okresem wielkiej ekspansji i eksploracji dla wikingów. Dokonywali oni napadów i handlowali w całej Europie, zakładając osady i pozostawiając trwałe dziedzictwo kulturowe. Skarb klejnotów odkryty w Szwecji stanowi namacalny dowód na tę pełną życia epokę i przyczynia się do naszego zrozumienia społeczeństwa epoki wikingów.

Wykopaliska i analiza

Biżuteria została ostrożnie wydobyta i wysłana do firmy konserwatorskiej w Sztokholmie w celu oczyszczenia i konserwacji. Naukowcy obecnie badają artefakty, aby określić ich dokładny wiek, pochodzenie i znaczenie. Dalsza analiza skupi się na monetach, które dostarczają wskazówek na temat sieci handlowych i połączeń ludzi z epoki wikingów.

Tajemnica pochówku

Powód, dla którego biżuteria została pochowana, pozostaje tajemnicą. Archeolodzy spekulują, że mogła zostać ukryta w okresie zamieszek lub konfliktów lub jako forma rytualnej ofiary. Konieczne są dodatkowe badania, aby odkryć okoliczności związane z pochówkiem i rzucić światło na motywy osób, które ją ukryły.

Trwające badania

Odkrycie skarbu klejnotów z epoki wikingów wywołało duże poruszenie wśród archeologów i historyków. Artefakty będą nadal badane i analizowane w celu odkrycia tajemnic, które skrywają. Trwające badania skupią się na ustaleniu dokładnego wieku i pochodzenia biżuterii, a także przyczyn jej pochówku. Wyniki tych badań przyczynią się do naszej wiedzy na temat epoki wikingów i zapewnią cenne informacje na temat życia i przekonań ludzi żyjących w tamtym czasie.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Pałac Królewski w Aigai: na nowo otwarte okno na starożytną Macedonię

by Peter
written by Peter

Pałac Królewski w Aigai: dziedzictwo Aleksandra Wielkiego

Ponowne otwarcie historycznego cudu

Po 16-letniej, skrupulatnej renowacji Pałac Królewski w Aigai, największy budynek w starożytnej Grecji, został w końcu otwarty dla zwiedzających. Ten starożytny pałac, w którym Aleksander Wielki został koronowany na króla Macedonii, jest świadectwem architektonicznego geniuszu i historycznego znaczenia starożytnej Grecji.

Monumentalna budowla

Pałac w Aigai, zbudowany w IV wieku p.n.e. przez ojca Aleksandra, Filipa II, zajmował imponującą powierzchnię 160 000 stóp kwadratowych. Służył jako siedziba dynastii argeadzkiej, rodziny panującej w starożytnej Macedonii. Z potężnymi marmurowymi kolumnami, delikatnymi mozaikami i teksturowaną podłogą pałac był arcydziełem wzornictwa i kunsztu.

Wykopaliska i renowacja

Renowacja Pałacu w Aigai była złożonym i wymagającym przedsięwzięciem. Archeolodzy ostrożnie łączyli kamienie z ruin budowli z replikami, aby odtworzyć oryginalne struktury. Projekt wymagał ponad 20 milionów euro (22 miliony dolarów) finansowania i zaangażował zespół oddanych ekspertów.

Praca z miłości

Archeolog Angeliki Kottaridi odegrała kluczową rolę w pracach renowacyjnych. Zaczynając jako studentka uniwersytetu, przez wiele lat nadzorowała postępy projektu i wniosła znaczący wkład w jego wykopaliska i rekonstrukcję. Kottaridi opisała radość płynącą z łączenia rozproszonych fragmentów historii, nazywając to „prawdziwą radością badacza”.

Obiekt światowego dziedzictwa UNESCO

Pałac w Aigai i sąsiadujące z nim grobowce zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. UNESCO uznaje pałac za „wyjątkowe świadectwo znaczącego rozwoju cywilizacji europejskiej” i kluczowe okno na kulturę macedońską.

Dziedzictwo Aleksandra

Jako miejsce pierwszej stolicy starożytnego królestwa Macedonii, Pałac w Aigai oznacza początek rządów Aleksandra, które rozciągnęły się od Azji po Bliski Wschód. Pałac dostarcza cennych informacji o życiu i czasach jednego z największych zdobywców w historii.

Żywe dziedzictwo

Dziś Pałac w Aigai jest żywym dziedzictwem Aleksandra Wielkiego i starożytnych Greków. Jego ponowne otwarcie daje zwiedzającym wyjątkową okazję do doświadczenia wspaniałości i znaczenia tego historycznego cudu. Rząd Grecji jest zaangażowany w ochronę i promowanie tego cennego dziedzictwa kulturowego, zapewniając, że przyszłe pokolenia będą mogły docenić jego ponadczasowe piękno i historyczne znaczenie.

Zwiedzanie pałacu

Zwiedzający Pałac w Aigai mogą odkrywać jego wiele fascynujących elementów, w tym:

  • Intrygująco wzorzyste marmurowe podłogi
  • Potężne marmurowe kolumny
  • Delikatne mozaiki
  • Rozległe sale bankietowe
  • Dziedzińce otoczone kolumnami
  • Miejsca kultu

Podróż w czasie

Wizyta w Pałacu w Aigai to podróż w czasie, oferująca wgląd w świat Aleksandra Wielkiego i starożytnych Macedończyków. To miejsce, w którym historia ożywa, inspirując podziw i zdumienie u wszystkich, którzy oglądają jego splendor.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Klasyczna sztuka

Odkryto starożytną świątynię Afrodyty w Turcji

by Zuzana
written by Zuzana

Archeolodzy odkryli starożytną świątynię Afrodyty w Turcji

Odkrycie świątyni z VI wieku p.n.e.

Na zachodzie Turcji archeolodzy dokonali znaczącego odkrycia: świątyni z VI wieku p.n.e. poświęconej greckiej bogini Afrodycie. Świątynię odkryto podczas badań na półwyspie Urla-Çeşme, regionie o bogatej historii osadnictwa sięgającej późnego neolitu.

Dowody kultu Afrodyty

Odkrycie świątyni dostarcza dowodów na istnienie kultu Afrodyty w tym regionie. Zespół archeologów kierowany przez Elif Koparal, archeolog z Uniwersytetu Sztuk Pięknych Mimar Sinan, odkrył część posągu kobiety i terakotową rzeźbę głowy kobiety. Napis znaleziony na miejscu głosi: „To jest obszar święty”, co dodatkowo potwierdza obecność kultu Afrodyty.

Afrodyta: grecka bogini miłości i piękna

Afrodyta, starożytna grecka bogini miłości, piękna i płodności, była szeroko czczona w regionie Morza Śródziemnego. Często przedstawiano ją nago lub prawie nago, a jej kult był szczególnie silny na Cyprze i wyspie Cytera. Odkrycie świątyni w Turcji przyczynia się do dowodów na jej powszechny kult.

Starożytne miasto Afrodyzja

Starożytne miasto Afrodyzja, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, położone na południowy wschód od stanowiska Urla-Çeşme, zostało nazwane na cześć bogini Afrodyty. Wyznawcy zbudowali tam świątynię Afrodyty w III wieku p.n.e., a następnie resztę miasta, w tym teatr i łaźnie.

Zachowanie stanowiska archeologicznego

Stanowisko archeologiczne w Urla-Çeşme jest zagrożone przez rabusiów i rozwój miejski. Zespół badawczy współpracuje z lokalną społecznością w celu zachowania znalezisk, które obejmują prehistoryczne osady, kurhany i jaskinie wykorzystywane jako miejsca kultu.

Znaczenie odkrycia

Odkrycie świątyni Afrodyty ma znaczenie z kilku powodów. Dostarcza dowodów na szeroki kult Afrodyty w starożytnym świecie. Rzuca również światło na praktyki religijne i wierzenia ludzi zamieszkujących półwysep Urla-Çeşme w VI wieku p.n.e. Co więcej, odkrycie to przyczynia się do naszego zrozumienia rozwoju ośrodków miejskich w tym regionie.

Inne odkrycia archeologiczne w regionie

Oprócz świątyni Afrodyty archeolodzy dokonali innych znaczących odkryć w tym regionie. Jesienią ubiegłego roku archeolodzy prowadzący wykopaliska na akropolu miasta Daskyleion odkryli 2400-letnią maskę przedstawiającą Dionizosa, grecko-rzymskiego boga wina i ekstazy. Odkrycie to sugeruje, że Dionizos był również czczony w tym regionie.

Trwające badania

Zespół badawczy kierowany przez Elif Koparal kontynuuje wykopaliska na stanowisku Urla-Çeşme. Liczą na odkrycie większej ilości informacji o kulcie Afrodyty i ludziach, którzy zamieszkiwali ten region w VI wieku p.n.e. Ich trwające badania przyczynią się do naszego zrozumienia starożytnej greckiej religii i kultury.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historia

Zahi Hawass: chwała i upadek egipskiego archeologa

by Zuzana
written by Zuzana

Upadek Zahiego Hawassa: kontrowersyjnej postaci egipskiej archeologii

Usunięcie z Ministerstwa Starożytności

Zahi Hawass, znany archeolog, który przez prawie dekadę kierował egipskimi starożytnościami, został nagle usunięty ze stanowiska ministra ds. zabytków w lipcu 2011 roku. Decyzja ta była częścią szerszej przebudowy gabinetu kraju po egipskiej rewolucji.

Oskarżenia i protesty

Dymisja Hawassa spotkała się ze sprzecznymi reakcjami. Chociaż był powszechnie szanowany na arenie międzynarodowej, w Egipcie spotkał się z rosnącą krytyką. Młodzi archeolodzy i protestujący oskarżali go o korupcję, bylejakość naukową i bliskie związki z obalonym prezydentem Hosnim Mubarakiem.

Nora Shalaby, młoda egipska archeolog, która aktywnie uczestniczyła w rewolucji, podsumowała nastroje wobec Hawassa: „Był Mubarakiem zabytków”.

Tymczasowe przywrócenie

Po usunięciu status Hawassa przez kilka dni pozostawał niepewny. Powołanie następcy, Abdela Fattah El Banny, zostało wycofane z powodu protestów pracowników ministerstwa, którzy kwestionowali archeologiczne kwalifikacje El Banny.

Hawass potwierdził w wiadomości e-mail, że został przywrócony na stanowisko, ale nie było jasne, na jak długo.

Możliwe obniżenie rangi Ministerstwa Starożytności

Ministerstwo Starożytności, utworzone przez Mubaraka w ramach wysiłków na rzecz ratowania jego rządu, może zostać obniżone z rangi agencji na szczeblu gabinetu. Taka możliwość wzbudziła obawy wśród zagranicznych archeologów, którzy martwią się o przyszłość egipskiego dziedzictwa kulturowego.

Sarah Parcak, egiptolog z University of Alabama w Birmingham, wyraziła swoje obawy dotyczące możliwego obniżenia rangi:

„Jestem bardzo zaniepokojona zabytkami”, powiedziała Parcak. „A te zabytki są motorem napędowym egipskiej gospodarki”.

Kontrowersyjna kariera Hawassa

Hawass zyskał rozgłos w latach 80. XX wieku po uzyskaniu doktoratu z archeologii na Uniwersytecie Pensylwanii. Został głównym inspektorem zabytków na płaskowyżu Giza, gdzie znajdują się kultowe piramidy. W 2002 roku został mianowany szefem Najwyższej Rady Starożytności.

Podczas swojej kadencji Hawass trafił na pierwsze strony gazet, żądając zwrotu kultowych zabytków z zagranicznych muzeów, w tym Kamienia z Rosetty z British Museum i popiersia Nefertiti z Neues Museum w Berlinie. Ułatwił także dostęp do egipskich artefaktów na zagranicznych wystawach, co przyniosło egipskiemu rządowi znaczące dochody.

Jednak Hawass był również krytykowany za lekceważące traktowanie artefaktów w swoich wystąpieniach telewizyjnych, szczególnie w reality show „Chasing Mummies”. Egipcjanie kwestionowali również przejrzystość jego transakcji finansowych związanych z trasami promocyjnymi książek, wykładami i występami telewizyjnymi.

Międzynarodowe uznanie i promocja turystyki

Pomimo kontrowersji Hawass pozostał szanowaną postacią na arenie międzynarodowej. Odegrał kluczową rolę w promowaniu turystyki w Egipcie, wyruszając w czerwcu 2011 roku w podróż do Stanów Zjednoczonych, aby zachęcić zagranicznych turystów do powrotu.

Dziedzictwo Hawassa i przyszłość egipskiej archeologii

Usunięcie Zahiego Hawassa było znaczącym momentem w egipskiej archeologii. Jego spuścizna pozostaje złożona, naznaczona zarówno osiągnięciami, jak i kontrowersjami.

Przyszłość egipskiej archeologii pozostaje niepewna, ponieważ kraj zmaga się z wyzwaniami politycznymi i gospodarczymi. Potencjalne obniżenie rangi Ministerstwa Starożytności i ciągła potrzeba ochrony i zachowania stanowisk archeologicznych budzą obawy o zachowanie bogatego dziedzictwa kulturowego Egiptu.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Odkrycia archeologiczne

Headless Statue of Ancient Woman Unearthed in Turkey’s Metropolis: A Window into the Roman Era

by Peter
written by Peter

W „mieście matki bogini” w Turcji odkryto bezgłową figurę starożytnej kobiety

Odkrycie i wykopaliska

Archeolodzy odkopali 1800-letnią figurę kobiety w starożytnym mieście Metropolis w zachodniej Turcji. Bez głowy rzeźba, pochodząca z epoki rzymskiej, została odkryta podczas trwających prac wykopaliskowych na tym stanowisku. Urzędnicy z tureckiego Ministerstwa Kultury i Turystyki ogłosili znalezisko i udostępnili na Twitterze wideo z wykopalisk posągu. Ministerstwo poinformowało, że wykopaliska będą kontynuowane w 2021 roku.

Opis figury

Figurze brakuje głowy, ale reszta jest dobrze zachowana i przedstawia kobietę w powłóczystej, drapowanej szacie. Dzieło sztuki zostało ostrożnie wydobyte z ogrodzonego obszaru, a robotnicy usunęli ziemię wokół niego.

Metropolis: „Miasto matki bogini”

Metropolis, znane jako „miasto matki bogini”, znajdowało się w zachodniej Turcji, niedaleko starożytnego miasta portowego Efez. Było centrum religijnej władzy w okresie bizantyjskim i dostarczyło artefaktów i budowli z różnych epok, w tym okresu klasycznego, hellenistycznego, rzymskiego, bizantyjskiego i osmańskiego.

Znaczenie historyczne

Wiek figury sugeruje, że została wykonana podczas kontroli Cesarstwa Rzymskiego nad Anatolią (azjatycką częścią Turcji). Rzym utworzył prowincję Azji Mniejszej w tym regionie w 133 roku p.n.e., a Efez był jej stolicą.

Inne odkrycia w Metropolis

Poprzednie wykopaliska w Metropolis odsłoniły rzymską palestrę (salę zapaśniczą), mozaiki, ceramikę, budynek rady i galerię kolumnową. Naukowcy odkryli także ogromne cysterny pochodzące z późnego okresu rzymskiego lub wczesnego bizantyjskiego, które prawdopodobnie dostarczały wodę do miasta.

Trwające wykopaliska i wsparcie

Wykopaliska w Metropolis trwają od 1990 roku, wspierane przez Fundację Sabanci. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech starożytnego miasta jest hellenistyczny teatr z III wieku p.n.e. Struktury z epoki rzymskiej odkryte podczas wykopalisk obejmują kompleks sportowy, domy, sklepy, łaźnie, publiczną toaletę, ulice i drogi.

Eksponowane artefakty

W Metropolis odkryto tysiące drobnych artefaktów, w tym ceramikę, monety, szkło i rzeźby. Wiele z tych artefaktów znajduje się obecnie na wystawie w Muzeum Sztuki i Historii w Izmirze, Muzeum Archeologicznym w Izmirze i Muzeum Selçuk Efes.

Znaczenie odkrycia

Odkrycie bezgłowej figury dostarcza cennych informacji na temat sztuki i kultury Metropolis w epoce rzymskiej. Podkreśla to ciągłe znaczenie wykopalisk archeologicznych w rzucaniu światła na bogatą historię starożytnej Turcji.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts