Home Tags Posts tagged with "Starożytny Egipt"
Tag:

Starożytny Egipt

Paleontologia

W Egipcie odkryto skamieniałość maleńkiego, wymarłego wieloryba nazwaną na cześć Tutanchamona

by Rosa
written by Rosa

W Egipcie odkryto maleńki, wymarły wieloryb, któremu nadano imię Tutancetus rayanensis

Odkrycie niezwykłej skamieniałości

Egipscy paleontolodzy dokonali przełomowego odkrycia: skamieniałości maleńkiego, wymarłego wieloryba, któremu nadano nazwę Tutancetus rayanensis. Skamieniałość znaleziono w Wadi Al-Hitan, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO miejscu, które obfituje w szczątki wielorybów. Odkrycie to ma duże znaczenie, ponieważ dostarcza nowych informacji na temat ewolucji wielorybów i wpływu zmian klimatycznych na starożytne ekosystemy morskie.

Najmniejszy znany wieloryb bazyleozauroid

Tutancetus rayanensis jest najmniejszym znanym przedstawicielem rodziny bazyleozaurów, wymarłej grupy całkowicie wodnych wielorybów. Skamieniałość składa się z niekompletnej czaszki z szczękami, zębami i najwyższym kręgiem kręgosłupa. Zęby mają gładką emalię, co sugeruje, że T. rayanensis żywił się miękkimi zwierzętami, takimi jak ośmiornice i kalmary.

Nazwany na cześć króla Tutanchamona i Wadi El-Rayan

Nowy gatunek nazwano Tutancetus rayanensis, aby uczcić egipskiego faraona Tutanchamona i miejsce odkrycia skamieniałości, Wadi El-Rayan. Nazwa Tutancetus jest hołdem dla ikonicznego statusu Tutanchamona, natomiast rayanensis nawiązuje do geograficznego pochodzenia skamieniałości.

Znaczenie ewolucyjne

Odkrycie Tutancetus rayanensis pomaga wyjaśnić niektóre części drzewa ewolucyjnego wielorybów. Cofnęło ono w czasie niektóre zmiany, które jak sądzono, miały miejsce w trakcie przejścia od wielorybów lądowych do całkowicie wodnych. Skamieniałość sugeruje, że bazyleozaury zróżnicowały się na szeroki zakres rozmiarów i nisz ekologicznych w epoce eocenu.

Wpływ zmian klimatycznych

Wiek skamieniałości Tutancetus rayanensis pokrywa się z okresem globalnego ocieplenia zwanym Maksymalnym Termicznym Lutetu. W tym czasie bazyleozaury na całym świecie mogły ewoluować w kierunku mniejszych rozmiarów ciała w odpowiedzi na zmieniający się klimat. Szybki cykl życiowy i niewielka konstytucja T. rayanensis mogły być adaptacjami do cieplejszego środowiska.

Triumf egipskiej paleontologii

Odkrycie Tutancetus rayanensis jest zwycięstwem dla egipskiej i afrykańskiej paleontologii. Podkreśla ono rosnącą rolę egipskich naukowców w badaniu starożytnych skamieniałości i wnoszeniu wkładu w naszą wiedzę na temat historii Ziemi. Skamieniałość ta służy jako przypomnienie bogatego paleontologicznego dziedzictwa Egiptu i znaczenia ochrony i badania jego naturalnych cudów.

Trwające badania

Odkrycie Tutancetus rayanensis otwiera nowe możliwości badań nad ewolucją wielorybów, wpływem zmian klimatycznych na ekosystemy morskie i paleontologiczną historią Egiptu. Trwające badania będą się koncentrować na bardziej szczegółowej analizie skamieniałości, porównywaniu jej z innymi gatunkami bazyleozaurów i badaniu warunków środowiskowych, które istniały w epoce eocenu.

Wartość edukacyjna

Odkrycie Tutancetus rayanensis daje uczniom doskonałą okazję do poznania procesu odkryć naukowych, ewolucji życia na Ziemi i znaczenia paleontologii. Skamieniałość może być wykorzystana jako narzędzie dydaktyczne do zilustrowania wzajemnych powiązań różnych dyscyplin naukowych i roli współpracy w poszerzaniu naszej wiedzy o świecie przyrody.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Archeologia

Barka słoneczna króla Chufu: historyczna podróż do nowego domu

by Rosa
written by Rosa

Barka słoneczna króla Chufu wyrusza w historyczną podróż do nowego domu

Starożytny statek faraona

Przez ponad cztery tysiąclecia wielka barka słoneczna króla Chufu spoczywała pogrzebana w pobliżu słynnych piramid w Gizie. Ten wspaniały statek, znany jako barka solarna, miał przenosić faraona przez niebiańskie królestwo w zaświatach.

Odkrycie i renowacja

W 1954 roku znany archeolog Kamal el-Mallakh odkopał zdemontowaną barkę słoneczną w zapieczętowanym dole niedaleko Wielkiej Piramidy. Wykopaliska i renowacja jej 1224 fragmentów trwały dziesięciolecia, wymagając skrupulatnych badań nad starożytnymi egipskimi technikami budowy statków.

Triumf inżynierii

Barka słoneczna o imponującej długości 42 metrów została umiejętnie zbudowana z drewna cedrowego. Jej przeznaczenie pozostaje tajemnicą, ale uczeni przypuszczają, że mogła być używana do celów ceremonialnych lub jako część floty pogrzebowej faraona.

Przeprowadzka do Wielkiego Muzeum Egipskiego

W historycznym posunięciu barka słoneczna została ostrożnie przetransportowana ze swojego długoletniego domu do nowego miejsca przeznaczenia, Wielkiego Muzeum Egipskiego. Ta najnowocześniejsza instytucja ma zostać otwarta pod koniec tego roku, prezentując ponad 100 000 artefaktów z bogatej historii Egiptu.

Zachowanie przeszłości dla przyszłych pokoleń

Przeprowadzka barki słonecznej została skrupulatnie zaplanowana, aby zapewnić jej zachowanie. Statek został umieszczony w pochłaniającym wstrząsy metalowym kontenerze transportowanym przez pojazd sterowany zdalnie, sprowadzony z Belgii. Ta technologia skutecznie pochłaniała wibracje i dostosowywała się do zmian terenu, chroniąc delikatny artefakt przed uszkodzeniem.

Dziedzictwo starożytnego Egiptu

Barka słoneczna to nie tylko starożytna relikwia; reprezentuje pomysłowość i kunszt starożytnego Egiptu. Jej odkrycie i renowacja dostarczają cennych informacji na temat wierzeń i praktyk cywilizacji, która od wieków fascynuje świat.

Nowa era w Wielkim Muzeum Egipskim

Po otwarciu Wielkie Muzeum Egipskie stanie się skarbnicą starożytnych artefaktów, w tym barki słonecznej. Zwiedzający będą mieli okazję podziwiać ten kultowy statek i lepiej zrozumieć bogatą przeszłość Egiptu.

Dodatkowe atrakcje Wielkiego Muzeum Egipskiego

Oprócz barki słonecznej, Wielkie Muzeum Egipskie będzie mieściło wiele innych niezwykłych artefaktów, w tym:

  • Grupę 30 zapieczętowanych trumien odkrytych w Luksorze w 2019 roku
  • Ponad 5000 przedmiotów z wykopalisk grobowca Tutanchamona
  • Kompletną kolekcję przedstawiającą całą historię Egiptu

Renesans kulturowy w Egipcie

Otwarcie Wielkiego Muzeum Egipskiego i przeprowadzka barki słonecznej są częścią szerszego renesansu kulturowego w Egipcie. Ten kraj, przesiąknięty historią, pragnie dzielić się swoimi skarbami ze światem i inspirować przyszłe pokolenia.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Archeologia

Mumie krokodyli z niespodzianką: odkryto dziesiątki mniejszych krokodyli w środku

by Rosa
written by Rosa

Mumia krokodyla z dziesiątkami mniejszych krokodyli w środku

Odkrycie

W holenderskim Muzeum Narodowym Starożytności w Leiden dokonano niezwykłego odkrycia. Okazało się, że mumia krokodyla o długości prawie trzech metrów, eksponowana od 1828 roku, zawiera w sobie 47 mniejszych krokodyli.

Odkrycia dokonano podczas kompleksowego skanu tomografii komputerowej 3D wykonywanego na potrzeby nowej wystawy. Poprzednie prześwietlenia rentgenowskie i tomografia komputerowa wykazały, że mumia składa się z dwóch szkieletów młodych krokodyli, ale maleńkie mumie uwidoczniła dopiero bardziej zaawansowana technologia skanowania.

Mumifikacja w starożytnym Egipcie

Mumifikacja była powszechną praktyką w starożytnym Egipcie, a mumie służyły jako dary dla bogów podczas rytuałów religijnych. Odkrycie wielu krokodyli w jednej mumii jest szczególnie zaskakujące, ponieważ mumie były wysoko cenione i często zawierały fragmenty szczątków czczonych zwierząt.

Maleńkie mumie

Każdy z małych krokodyli został zmumifikowany osobno, a następnie umieszczony w większej mumii. Powody tego nie są jasne, ale naukowcy przypuszczają, że mógł to być symboliczny ukłon w stronę staroegipskiej wiary w zmartwychwstanie lub po prostu praktyczne rozwiązanie wynikające z braku dużych krokodyli.

Znaczenie historyczne

To odkrycie stanowi dopiero drugi znany przypadek mumii krokodyla zawierającej wiele innych krokodyli. W 2015 roku skan podobnej mumii w British Museum w Londynie ujawnił około 20 maleńkich młodych owiniętych w grzbiet większego krokodyla.

Nadchodząca wystawa

Muzeum Narodowe Starożytności kontynuuje prace nad planowaną wystawą, która pozwoli zwiedzającym przeprowadzić wirtualną autopsję mumii krokodyla i zobaczyć wcześniej niewidoczne młode krokodyle.

Starożytne egipskie wierzenia

Odkrycie mumii krokodyla z wieloma krokodylami rodzi pytania o staroegipskie wierzenia i praktyki. Obecność małych mumii może sugerować symboliczny związek z zaświatami lub praktyczne rozwiązanie problemu braku zasobów.

Badania i analizy

Naukowcy z Muzeum Narodowego Starożytności kontynuują badania mumii krokodyla i jej zawartości. Mamy nadzieję uzyskać więcej informacji na temat procesu mumifikacji, znaczenia wielu krokodyli w mumiach oraz wierzeń i praktyk starożytnych Egipcjan.

Wartość edukacyjna

Odkrycie mumii krokodyla z wieloma krokodylami stanowi cenną okazję edukacyjną. Rzuca światło na starożytną praktykę mumifikacji, wierzenia i zwyczaje starożytnego Egiptu oraz znaczenie zaawansowanej technologii w badaniach archeologicznych.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Archeologia

Zagadka „dziecięcych dłoni” z epoki kamienia: odciski jaszczurek czy ślady ludzi?

by Rosa
written by Rosa

Zagadka „dziecięcych dłoni” z epoki kamienia: odciski jaszczurek czy ślady ludzi?

Odkrywanie przeszłości: rekonstrukcja dowodów z epoki kamienia

Rekonstrukcja starożytnej historii jest trudnym przedsięwzięciem, szczególnie w przypadku wydarzeń, które miały miejsce tysiące lat temu. Naukowcy często polegają na dowodach fizycznych, aby złożyć przeszłość w całość, co prowadzi ich do badania różnych ścieżek. Antropolog Emmanuelle Honoré i jej zespół wyruszyli w niezwykłą podróż, która obejmowała mierzenie dziecięcych dłoni w szpitalu, aby rzucić światło na zagadkowe odkrycie.

Jaskinia tajemniczych odcisków dłoni

W 2002 roku odkryto Wadi Sûra II, skalny schron w Pustyni Zachodniej w Egipcie, znany jako „jaskinia bestii”. Jaskinia z piaskowca jest ozdobiona tajemniczymi obrazami i oznaczeniami, w tym licznymi konturami ludzkich dłoni, z których niektóre mają co najmniej 6000 lat. Wśród tych odcisków dłoni 13 wydawało się niezwykle małych, co sugeruje, że zostały wykonane przez małe dzieci.

Kwestionowanie pochodzenia: dziecięce dłonie czy ślady zwierząt?

Badając odciski dłoni, Honoré zakwestionowała, czy rzeczywiście były to odrysy dłoni dzieci z epoki kamienia. Współpracowała z naukowcami, aby porównać odciski z jaskini z pomiarami noworodków i wcześniaków. Wyniki wykazały, że odciski z jaskini nie były ludzkie.

Pojawienie się jaszczurek: przekonująca hipoteza

Honoré rozważała następnie innych kandydatów, w tym małpy i jaszczurki. Po dalszych badaniach jaszczurki okazały się najbardziej prawdopodobnym źródłem odcisków. Zespół znalazł uderzające podobieństwa między odciskami z jaskini a odciskami dłoni młodych krokodyli i waranów pustynnych, zwierząt często przedstawianych w innych malowidłach naskalnych w Saharze.

Znaczenie symboliczne: jaszczurki jako symbole religijne lub kulturowe

Naukowcy przypuszczają, że odciski jaszczurek mogły mieć symboliczne znaczenie dla ludzi z epoki kamienia. Jaszczurki były czczone w różnych kulturach na przestrzeni dziejów, często kojarzone z płodnością, ochroną i innymi pojęciami duchowymi. Zespół sugeruje, że odciski jaszczurek w jaskini mogły reprezentować ważne symbole religijne lub kulturowe.

Trwające badania i intrygujące możliwości

Chociaż odkrycia zespołu zdecydowanie popierają teorię, że odciski dłoni są odciskami jaszczurek, ostateczny dowód pozostaje nieuchwytny. Honoré przyznaje, że konieczne są dalsze badania, aby w pełni rozwikłać tę zagadkę. Identyfikacja odcisków gadów w jaskini dostarcza jednak nowych spostrzeżeń na temat sztuki i kultury epoki kamienia.

Natura i ludzie w światopoglądzie epoki kamienia

Odkrycie podkreśla wzajemne powiązania między ludźmi a naturą w epoce kamienia. Malowidła naskalne przedstawiają szeroką gamę zwierząt, co sugeruje, że ludzie byli głęboko świadomi swojego otoczenia i zamieszkujących je stworzeń. Odciski jaszczurek dodatkowo wspierają tę koncepcję, wskazując, że jaszczurki zajmowały ważne miejsce w kulturze epoki kamienia.

Odsłanianie przeszłości: nowe znaczenie i świeża intryga

Identyfikacja odcisków jaszczurek w Wadi Sûra II tchnęła nowe życie w „jaskini bestii”. Odsłania ukrytą warstwę znaczenia i intrygi, zapraszając nas do zastanowienia się nad wierzeniami i praktykami naszych starożytnych przodków. Chociaż tajemnica odcisków dłoni może nigdy nie zostać całkowicie rozwiązana, badania te dostarczają cennych informacji na temat fascynującego rozdziału historii ludzkości.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

Uncovering the Secrets of an Ancient Egyptian Rest House: A Window into Military History

by Peter
written by Peter

Starożytny egipski dom wypoczynkowy rzuca światło na kampanie wojskowe

Odkrycie starożytnego domu wypoczynkowego

Archeolodzy odkryli pozostałości starożytnego „domu wypoczynkowego” w północnej części Półwyspu Synaj, który mógł służyć jako schronienie dla wojsk faraona Totmesa III ponad trzy i pół tysiąca lat temu. Odkrycia dokonano na stanowisku archeologicznym Tel Habwa, na północny wschód od Kairu.

Dowody na panowanie Totmesa III

Hieroglificzna inskrypcja znaleziona na budowli wskazuje, że pochodzi ona z czasów XVIII dynastii starożytnego Egiptu, a dokładniej z okresu panowania Totmesa III, który rządził w latach 1479-1425 p.n.e. Układ architektoniczny budynku, w tym dwie sale wsparte wapiennymi kolumnami i kilka połączonych pomieszczeń, sugeruje, że był on wykorzystywany jako królewski dom wypoczynkowy.

Strategiczne położenie przy Drodze Horusa

Dom wypoczynkowy znajduje się niedaleko początku „Drogi Horusa”, starożytnej egipskiej ścieżki, która ciągnęła się przez Półwysep Synaj i zawierała wiele budowli wojskowych. Ta strategiczna lokalizacja sugeruje, że budynek był wykorzystywany przez armię Totmesa III podczas jednej z jego kampanii mających na celu rozszerzenie granic egipskiego imperium na wschód.

Artefakty i cechy architektoniczne

Naukowcy znaleźli również kamienne progi przy wejściach do budynku oraz otaczający mur z główną bramą skierowaną na wschód, co wskazuje, że dom wypoczynkowy został później ufortyfikowany. Artefakty odkryte na zewnątrz budynku, takie jak ceramika i przedmioty z imieniem Totmesa, pomogły naukowcom określić jego wiek.

Znaczenie dla zrozumienia historii wojskowości

Odkrycie domu wypoczynkowego jest uważane za kluczowe dla rzucenia światła na historię wojskowości Egiptu, szczególnie w regionie Synaju w okresie Nowego Państwa. Stanowi rzadki dowód na wyzwania logistyczne, z jakimi borykały się starożytne egipskie armie podczas swoich kampanii.

Późniejsze wykorzystanie jako cmentarz

Po okresie Nowego Państwa dom wypoczynkowy był wykorzystywany jako cmentarz. Archeolodzy odkryli naczynia służące do grzebania dzieci z okresu od XXI do XXV dynastii. Na terenie stanowiska odkryto również niewielką ceramiczną tabliczkę z imieniem Amasisa, faraona XXVI dynastii, który panował w latach 570-526 p.n.e., co wskazuje na ciągłe użytkowanie tego miejsca przez kilka stuleci.

Kontekst historyczny: okres Nowego Państwa

Okres Nowego Państwa, który rozpoczął się około 1550 r. p.n.e., był czasem stabilności i dobrobytu dla starożytnego Egiptu. Obejmował on XVIII, XIX i XX dynastie i był świadkiem znacznej ekspansji militarnej pod rządami Totmesa III i innych faraonów.

Znaczenie odkryć archeologicznych

Odkrycia archeologiczne, takie jak dom wypoczynkowy w Tel Habwa, dostarczają cennych informacji na temat codziennego życia, strategii wojskowych i praktyk kulturowych starożytnych cywilizacji. Pomagają nam lepiej zrozumieć złożoną historię społeczeństw ludzkich i powiązania między różnymi kulturami i okresami czasu.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sztuka starożytna

Hieroglify: okno na starożytny Egipt

by Jasmine
written by Jasmine

Hieroglify: okno na starożytny Egipt

Geneza i cel

Hieroglify, starożytny system pisma Egiptu, pojawiły się mniej więcej w tym samym czasie, co pismo w Mezopotamii. Oba systemy wywodzą się z potrzeby ewidencjonowania nadwyżek i zarządzania coraz bardziej złożonymi społeczeństwami. W Egipcie pierwsze ślady hieroglifów pojawiają się na etykietach przymocowanych do słojów.

Charakterystyka i znaczenie

Hieroglify nie są jedynie ozdobnymi symbolami; są wyrafinowanym sposobem komunikacji. Ich elegancka i atrakcyjna wizualnie natura jest oczywista w ich przedstawieniach zwierząt, ptaków i postaci ludzkich. Jednak ich głównym celem było przekazywanie informacji, jak widać na misternych płaskorzeźbach i posągach, które opowiadają konkretne historie i wyrażają przekonania religijne.

Odszyfrowywanie hieroglifów

Kamień z Rosetty odegrał kluczową rolę w odszyfrowaniu hieroglifów. Ten trójjęzyczny napis, zawierający grekę, egipskie hieroglify i pismo demotyczne, dostarczył klucza do zrozumienia starożytnego języka egipskiego. Uczeni zdali sobie sprawę, że hieroglify reprezentują dźwięki, a nie tylko idee czy obiekty.

Nauka hieroglifów

Opanowanie hieroglifów wymaga metodycznego podejścia. Na studiach magisterskich studenci zazwyczaj uczą się języka egipskiego średniego, klasycznej formy języka, i stopniowo przechodzą do różnych faz. Chociaż osiągnięcie biegłości może zająć kilka lat, wysiłek ten jest wart zachodu dla tych, którzy są zainteresowani odkrywaniem sekretów starożytnego Egiptu.

Kolory i pigmenty

Żywe kolory używane w hieroglifach pozyskiwano z naturalnych minerałów. Ochra zapewniała odcienie pomarańczowego i czerwonego, podczas gdy malachit dawał zieleń. Artyści mieszali te pigmenty z innymi materiałami, aby uzyskać różne barwy i umożliwić malowanie na różnych powierzchniach.

Pisarze i posągi pisarzy

Pisarze odgrywali kluczową rolę w starożytnym egipskim społeczeństwie, pełniąc funkcję wykwalifikowanych pisarzy i archiwistów. Posągi skrybów, często przedstawiające jednostki siedzące z papirusowymi zwojami, symbolizowały znaczenie piśmienności i ochronę wiedzy. Jeden szczególnie uderzający posąg przedstawia skrybę z pawianem siedzącym na jego głowie, reprezentującym patronat Thota, boga pisma.

Piśmiennictwo królewskie

Wbrew powszechnemu przekonaniu prawdopodobne jest, że królowie i królowe w starożytnym Egipcie posiadali umiejętności czytania i pisania. Dowody sugerują, że król Tutanchamon miał własne przybory do pisania pochowane wraz z nim, a sprzęt pisarski znaleziono w grobowcach królewskich. Wskazuje to na to, że rodzina królewska otrzymywała edukację w zakresie czytania i pisania.

Zaskakujące fakty

  • Hieroglify znajdują się nie tylko na pomnikach, ale także na przedmiotach codziennego użytku, takich jak ceramika i biżuteria.
  • Kamień z Rosetty ujawnił, że hieroglify mogą wyrażać wiele dźwięków, w tym spółgłoski i samogłoski.
  • Niektóre hieroglify reprezentują abstrakcyjne pojęcia, takie jak emocje i działania.
  • Starożytni Egipcjanie używali hieroglifów do pisania tekstów religijnych, relacji historycznych, a nawet poematów miłosnych.
  • Badania hieroglifów nadal rzucają światło na fascynującą kulturę i historię starożytnego Egiptu, dostarczając cennych informacji na temat życia jego mieszkańców.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Archeologia

Fragments of Ancient Egyptian 'Book of the Dead’ Reunited After Centuries: Unraveling Funerary Secrets

by Rosa
written by Rosa

Fragmenty starożytnego egipskiego „Księgi umarłych” zjednoczone po wiekach

Odkrycie i ponowne zjednoczenie

Naukowcy cyfrowo połączyli dwa fragmenty 2300-letniego lnianego bandaża mumii pokrytego hieroglifami ze starożytnej egipskiej „Księgi umarłych”. Fragmenty, pochodzące pierwotnie z tego samego zwoju, były rozproszone po muzeach na całym świecie.

Kiedy pracownicy Getty Research Institute (GRI) w Los Angeles zobaczyli zdjęcia zdigitalizowanego fragmentu przechowywanego w Teece Museum of Classical Antiquities na University of Canterbury (UC) w Nowej Zelandii, zdali sobie sprawę, że część z ich zbiorów idealnie pasuje do fragmentu z UC.

Znaczenie „Księgi umarłych”

„Księga umarłych”, zbiór tekstów pogrzebowych, miała prowadzić zmarłych przez życie pozagrobowe. Zawierała zaklęcia, modlitwy i ilustracje przedstawiające podróż i wyzwania, którym dusza musiała stawić czoła w zaświatach.

Pochodzenie fragmentów

Zjednoczone fragmenty pochodzą z serii bandaży, którymi owinięto mężczyznę o imieniu Petosiris. Fragmenty lnu są rozproszone po muzeach i prywatnych kolekcjach na całym świecie.

Fragment z UC pochodzi ze zbiorów Charlesa Augustusa Murraya, brytyjskiego konsula generalnego w Egipcie w latach 1846-1853. Później stał się własnością brytyjskiego urzędnika sir Thomasa Phillipsa. Uniwersytet nabył len na aukcji Sotheby’s w Londynie w 1972 roku.

Starożytne egipskie praktyki pogrzebowe

Starożytni Egipcjanie wierzyli, że zmarli potrzebują dóbr materialnych w swojej podróży do i w życiu pozagrobowym. Sztuka w piramidach i grobowcach przedstawiała sceny ofiar, zapasów, sług i innych rzeczy niezbędnych w życiu pozagrobowym.

Ewolucja tekstów pogrzebowych

Starożytne egipskie teksty pogrzebowe pojawiły się po raz pierwszy na ścianach grobowców w okresie Starego Państwa (ok. 2613-2181 p.n.e.). Początkowo tylko rodziny królewskie w starożytnej nekropolii Sakkara mogły mieć wyryte na swoich grobach tzw. Teksty Piramid.

Z biegiem czasu zwyczaje pogrzebowe uległy zmianie, a wersje Tekstów Trumiennych – późniejszej adaptacji Tekstów Piramid – pojawiły się na sarkofagach osób nierodowych. W okresie Nowego Państwa (ok. 1539-1075 p.n.e.) „Księga umarłych” stała się dostępna dla wszystkich, którzy mogli sobie pozwolić na jej kopię.

Nadzieja na dalsze spostrzeżenia

Uczeni mają nadzieję, że nowo połączone fragmenty ujawnią więcej informacji o starożytnych egipskich praktykach pogrzebowych. „Historia, podobnie jak całun, jest powoli składana do kupy” – mówi Terri Elder, kuratorka w Teece Museum.

Cyfrowe ponowne zjednoczenie tych fragmentów daje badaczom cenną okazję do dokładniejszego zbadania „Księgi umarłych” i uzyskania wglądu w wierzenia i zwyczaje starożytnego egipskiego społeczeństwa.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Nieskategoryzowane

18 tysięcy ostrakonów odsłania życie starożytnych Egipcjan

by Peter
written by Peter

18 000 ostrakonów odsłania życie starożytnych Egipcjan

Odkrycie starożytnych notatników

Archeolodzy prowadzący wykopaliska w starożytnym egipskim mieście Athribis natknęli się na niezwykłe znalezisko: ponad 18 000 ostrakonów, czyli zapisanych skorup garnków, które służyły mieszkańcom miasta jako „notatniki”. Te fragmenty, obejmujące wszystko, od list zakupów po rejestry handlowe i prace szkolne, dają bezprecedensowy wgląd w codzienne życie ludzi żyjących w Athribis około 2000 lat temu.

Ostrakony: okno na codzienne życie

Ostrakony, znane po grecku jako „ostraca”, były tańszą alternatywą dla papirusu, tradycyjnego materiału piśmienniczego starożytnego Egiptu. Aby zapisać skorupy, użytkownicy zanurzali trzcinę lub wydrążony patyk w atramencie i draпали swoje wiadomości na powierzchni garnka. Podczas gdy większość ostrakonów odkrytych w Athribis zawiera pismo, zespół odkrył również malowidła przedstawiające zwierzęta, ludzi, figury geometryczne i bóstwa.

Skarbnica informacji

Ostrakony oferują bogactwo informacji o różnych aspektach życia w starożytnym Egipcie. Ujawniają listy zakupów szczegółowo opisujące zakupy pszenicy, chleba i innych artykułów spożywczych, wskazując na działalność gospodarczą i nawyki żywieniowe mieszkańców miasta. Rejestry handlowe dokumentują transakcje dotyczące towarów i usług, rzucając światło na sieci handlowe istniejące w obrębie Athribis.

Szkolne dni w starożytnym Egipcie

Znaczna liczba ostrakonów wydaje się być związana ze starożytną szkołą. Ponad sto z nich zawiera powtarzające się napisy zarówno na przedniej, jak i tylnej stronie, co sugeruje, że uczniowie, którzy źle się zachowywali, byli zmuszani do przepisywania wierszy jako kary, praktyka stosowana w szkołach do dziś. Inne ostrakony zawierają ćwiczenia gramatyczne, zadania arytmetyczne, a nawet „alfabet ptaków”, w którym każdej literze przypisywano ptaka, którego nazwa zaczynała się od tej litery.

Wpływy wielokulturowe

Ostrakony odzwierciedlają również wielokulturową historię Athribis. Około 80% fragmentów jest napisanych w demotyce, piśmie administracyjnym używanym za panowania ojca Kleopatry, Ptolemeusza XII. Jednak pojawiają się również greka, hieroglify, hieratyka, arabski i koptyjski (egipski dialekt pisany alfabetem greckim), co świadczy o różnorodnych wpływach kulturowych, które kształtowały miasto.

Odkrywanie przeszłości

Odkrycie tych ostrakonów to przełomowe wydarzenie archeologiczne, które poszerzy naszą wiedzę o starożytnym egipskim społeczeństwie. Analizując teksty, badacze mają nadzieję uzyskać wgląd w gospodarkę, handel, edukację i codzienne życie mieszkańców Athribis w późnym okresie ptolemejskim i wczesnym okresie rzymskim.

Eksploracja starożytnych budowli

Ostrakony znaleziono w pobliżu serii „wielopiętrowych budynków ze schodami i sklepieniami” na zachód od głównego miejsca wykopalisk. Przed tym odkryciem jedynym porównywalnym zbiorem ostrakonów znalezionym w Egipcie był zbiór pism medycznych odkryty w osiedlu robotniczym Deir el-Medina, w pobliżu Doliny Królów.

Znaczenie odkrycia

Według Mostafy Waziri, sekretarza generalnego Najwyższej Rady Starożytności egipskiego ministerstwa ds. zabytków, odkrycie ostrakonów jest „bardzo ważne”, ponieważ rzuca światło na gospodarkę i handel w Athribis na przestrzeni dziejów. „Tekst ujawnia transakcje finansowe mieszkańców tego obszaru, którzy kupowali i sprzedawali artykuły spożywcze, takie jak pszenica i chleb” – powiedział.

Ostrakony z Athribis stanowią wyjątkowe i bezcenne źródło informacji o życiu starożytnych Egipcjan. Badając te zapisane skorupy garnków, naukowcy mogą odtworzyć codzienne doświadczenia, działalność gospodarczą i praktyki edukacyjne tętniącego życiem i zróżnicowanego starożytnego miasta.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Archeologia

2200-letni krem pod oczy odkrywa sekrety starożytnej pielęgnacji oczu

by Rosa
written by Rosa

Starożytny krem pod oczy: odkrycie sprzed 2200 lat

Krem pod oczy odkryty w starożytnym grobowcu

Podczas niezwykłego odkrycia archeolodzy prowadzący wykopaliska na terenie starożytnego cmentarza w Aizanoi w Turcji odkryli słoik kremu pod oczy, który według szacunków ma ponad 2200 lat. Znalezisko rzuca światło na praktyki pogrzebowe i wierzenia dotyczące zdrowia dawnych mieszkańców tego regionu.

Aizanoi: miasto rzymskich ruin

Aizanoi to starożytne miasto słynące z dobrze zachowanych rzymskich ruin. Badania archeologiczne ujawniły bogactwo informacji na temat historii i kultury miasta. Odkrycie kremu pod oczy poszerza naszą wiedzę o codziennym życiu i praktykach zdrowotnych jego mieszkańców.

Grób żołnierza

Krem pod oczy znaleziono w grobie żołnierza. Archeolodzy uważają, że szczątki na cmentarzu zostały skremowane przed pochówkiem, a groby wypełniono przedmiotami przeznaczonymi do życia pozagrobowego. Wśród rzeczy żołnierza znajdował się słoik zidentyfikowany jako pojemnik na krem pod oczy.

Starożytna pielęgnacja oczu: poza estetyką

Termin „krem pod oczy” może nie w pełni oddawać przeznaczenia tej starożytnej substancji. Archeolodzy przypuszczają, że była używana do leczenia suchości oczu, stanu często powodowanego niedoborem witaminy A. W czasach starożytnych takie niedobory były powszechne ze względu na ograniczony dostęp do produktów zwierzęcych i zielonych warzyw liściastych.

Lycium: bogate w składniki odżywcze lekarstwo

Uważa się, że krem pod oczy zawierał roślinę z rodzaju Lycium, do którego należą jagody goji. Jagody goji są znane z wysokiej zawartości witaminy A, co sugeruje, że starożytni mieszkańcy Aizanoi mogli być świadomi jej właściwości leczniczych.

Jagody goji w medycynie starożytnej

Zastosowanie roślin Lycium w promowaniu zdrowia oczu ma swoje korzenie w starożytnej medycynie chińskiej. Współczesne badania potwierdziły, że te bogate w składniki odżywcze rośliny mogą chronić wzrok u zwierząt.

Miejscowe kremy pod oczy: kojąca ulga

Podczas gdy większość zabiegów opartych na goji polega na spożywaniu owoców, krem pod oczy odkryty w Aizanoi sugeruje, że miejscowe zastosowanie mogło być również skuteczne w łagodzeniu suchości oczu. Krem prawdopodobnie łagodził podrażnienia spowodowane stanem zapalnym skóry wokół oczu, podobnie jak zapalenie spojówek.

Muzeum Archeologiczne w Kütahya

Słoik z kremem pod oczy jest obecnie wystawiony w Muzeum Archeologicznym w Kütahya. Pomimo utraty zawartości z biegiem czasu, słoik służy jako dowód staroegipskiego zrozumienia pielęgnacji oczu i trwałej mocy tego kojącego środka zaradczego.

Starożytny krem pod oczy: podróż przez historię

Od Kleopatry do egipskich królowych

Stosowanie makijażu oczu i kremów ma długą historię, sięgającą starożytnego Egiptu. Uważa się, że egipskie królowe, takie jak Kleopatra, używały koholu, czarnego makijażu do oczu wykonanego z galeny, aby podkreślić swoje piękno i chronić oczy przed słońcem.

Jagody goji w tradycyjnej medycynie chińskiej

W tradycyjnej medycynie chińskiej jagody goji były używane przez wieki w celu poprawy wzroku, wzmocnienia odporności i promowania ogólnego dobrego samopoczucia. Współczesne badania potwierdziły wiele z tych tradycyjnych zastosowań.

Kremy pod oczy w regionie Morza Śródziemnego i poza nim

Słoiki podobne do tego znalezionego w Aizanoi zostały odkryte w innych starożytnych ruinach z tamtej epoki w regionie Morza Śródziemnego i Indiach. Sugeruje to, że kremy pod oczy były szeroko stosowane w czasach starożytnych, zarówno do celów kosmetycznych, jak i leczniczych.

Stany zapalne i zdrowie oczu

Stany zapalne skóry wokół oczu mogą powodować dyskomfort i podrażnienie. Starożytne kremy pod oczy mogły łagodzić takie dolegliwości, działając jak kojąca i ochronna bariera.

Trwałe dziedzictwo starożytnej pielęgnacji oczu

Odkrycie kremu pod oczy w Aizanoi daje nam wgląd w starożytne rozumienie zdrowia i urody. Jest to świadectwo trwałej mocy naturalnych środków zaradczych i znaczenia pielęgnacji oczu w całej historii.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts