Steven Spielberg’s 'Jaws’: The Unintended Impact on Shark Populations

by Jasmine 6 września, 2024

written by Jasmine 6 września, 2024

Steven Spielberg i „Szczęki” – wpływ na populację rekinów

Żal Spielberga

Uhonorowany Oscarem reżyser Steven Spielberg wyraził głęboką żałobę z powodu niezamierzonych konsekwencji swojego przebojowego filmu „Szczęki” z 1975 roku. Spielberg przyznał, że przedstawienie w filmie żarłacza białego jako krwiożerczego drapieżcy przyczyniło się do gwałtownego spadku jego populacji.

Wzrost popularności trofealnego polowania na rekiny

Po premierze „Szczęk” gwałtownie wzrosła liczba trofealnych polowań na rekiny, ponieważ rybacy chcieli naśladować bohaterów filmu. Ta „zbiorowa eksplozja testosteronu”, jak określił to George Burgess, były dyrektor Florida Program for Shark Research, doprowadziła do znacznego zmniejszenia liczby dużych rekinów we wschodnich wodach Ameryki Północnej.

Publiczny odbiór rekinów

„Szczęki” początkowo wzbudziły strach przed rekinami, ale równocześnie wzbudziły fascynację. Jednak ta fascynacja została osłabiona przez rosnące obawy związane ze spadkiem populacji rekinów spowodowanym nadmiernymi połowami. Według Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody ponad jedna trzecia wszystkich gatunków rekinów i około 75 procent gatunków rekinów oceanicznych jest zagrożonych wyginięciem.

Rola Spielberga w rekinofobii

Niektórzy eksperci twierdzą, że „Szczęki” odegrały rolę w nasileniu rekinofobii, czyli galeofobii. Specjalista ds. fobii Christopher Paul Jones zauważa, że osoby z tym strachem często podają „Szczęki” jako podstawę swoich obaw. Film ten wykorzystuje pełną napięcia muzykę i ograniczoną widoczność pod wodą, co wywołuje poczucie strachu, które może mieć wpływ na sposób postrzegania rekinów przez widzów.

Nadmierne połowy – główny winowajca

Chociaż „Szczęki” mogły przyczynić się do strachu opinii publicznej przed rekinami, głównym czynnikiem ich spadku liczebności są nadmierne połowy. Praktyki połowowe na skalę przemysłową zdziesiątkowały populacje rekinów na całym świecie, napędzane popytem na zupę z płetw rekina i inne produkty.

Przeprosiny Petera Benchleya

Również Peter Benchley, autor powieści z 1974 roku, która zainspirowała „Szczęki”, wyraził ubolewanie z powodu wpływu swojej pracy na populacje rekinów. Później został działaczem na rzecz ochrony przyrody i orędownikiem ochrony rekinów, uznając, że rekiny z natury nie są agresywne wobec ludzi i odgrywają ważną rolę w ekosystemach morskich.

Trwały wpływ „Szczęk”

Pomimo niezamierzonych konsekwencji „Szczęki” pozostają arcydziełem kinematografii, które ugruntowało pozycję Spielberga jako nazwiska powszechnie znanego. Dziedzictwo filmu jest złożone, gdyż zarówno wzbudza fascynację, jak i niepokój o dobrostan rekinów. Obecnie naukowcy i działacze na rzecz ochrony środowiska nadal pracują nad ochroną tych ważnych morskich drapieżników, uznając jednocześnie kulturowy wpływ filmu „Szczęki” na sposób, w jaki je postrzegamy.

Jasmine

Podróż Jasmine rozpoczęła się z aparatem w ręku i sercem pełnym opowieści. Dla niej świat nie był tylko zbiorem obrazów i dźwięków; był to żywy gobelin utkany z misternych detali, z których każdy czekał, by go uchwycić i zgłębić. Ta wrodzona ciekawość naturalnie skierowała ją ku słowu pisanemu, gdzie odkryła siłę języka do tworzenia narracji, które rezonują z duszą. Artykuły Jasmine w sekcji życia LifeScienceArt są świadectwem tej synergii. Jej słowa tańczą po stronie, malując żywe obrazy, które przenoszą czytelników w samo serce doświadczenia. Niezależnie od tego, czy jest to spokojna kontemplacja wywołana wschodem słońca, czy elektryzująca energia ruchliwej miejskiej ulicy, Jasmine ma niezwykłą zdolność przekładania istoty chwili na słowa, które głęboko rezonują. Jednak talenty Jasmine sięgają daleko poza słowo pisane. Z bystrym okiem do szczegółów i duszą fotografa, widzi świat przez unikalny obiektyw. Jej fotografie to więcej niż tylko migawki; są to okna na ukryte emocje i niewypowiedziane opowieści. Jedno zdjęcie, uchwycone z charakterystycznym dla Jasmine podejściem, może wywołać kalejdoskop uczuć, skłaniać do refleksji i wzbudzać poczucie zachwytu u widza. Sposób, w jaki gra światłem i cieniem, albo odnajduje piękno w codzienności, wiele mówi o jej artystycznej wizji. Jasne jest, że Jasmine nie tylko widzi świat; ona go głęboko i namiętnie odczuwa. Ta głębia uczuć jest również widoczna w jej pisaniu. Artykuły Jasmine są pełne surowej szczerości, która łączy się z czytelnikami na osobistym poziomie. Nie boi się badać złożoności życia, radości i smutków, triumfów i porażek, które wszyscy przeżywamy. Ale nawet gdy porusza trudne tematy, w jej słowach kryje się optymizm, wiara w wrodzoną odporność ludzkiego ducha. Pisanie Jasmine zachęca czytelników do przyjęcia pełnego spektrum doświadczeń życiowych, odnajdywania piękna w nieoczekiwanym i stawiania czoła wyzwaniom z odwagą i gracją. Ma się wrażenie, że życie Jasmine to ciągła eksploracja, nieustanne poszukiwanie nowych doświadczeń i perspektyw. Niezależnie od tego, czy schodzi z utartego szlaku, by uchwycić ukryty skarb przez obiektyw, czy zgłębia ludzkie emocje poprzez pisanie, Jasmine czerpie radość z samej podróży. Ta wrodzona żądza przygód jest zaraźliwa, inspirując czytelników do podjęcia własnych eksploracji, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Praca Jasmine nie polega tylko na uchwyceniu chwil; chodzi o zapalenie iskry ciekawości i wzbudzenie pragnienia pełnego przeżywania życia. Być może najbardziej fascynującym aspektem pracy Jasmine jest poczucie intymności, które wywołuje. Czytanie jej artykułów przypomina rozmowę z bliskim przyjacielem, kimś, kto rozumie niuanse życia i nie boi się dzielić swoimi słabościami. Ta zdolność do nawiązywania osobistego kontaktu z czytelnikami sprawia, że pisanie Jasmine jest tak potężne i trwałe. To świadectwo jej autentyczności i szczerego pragnienia nawiązywania więzi z innymi poprzez magię słów i obrazów.