Jadalne superkondensatory: rewolucja w urządzeniach elektronicznych, które można połknąć

by Rosa 7 października, 2021

written by Rosa 7 października, 2021

Jadalne superkondensatory: Przyszłość elektroniki, którą można połknąć

Czym są jadalne superkondensatory?

Jadalne superkondensatory to nowy rodzaj komponentu elektrycznego, który może przechowywać energię. W przeciwieństwie do tradycyjnych superkondensatorów, które są wykonane z materiałów takich jak aluminium lub grafen, jadalne superkondensatory są wykonane ze składników spożywczych, takich jak ser, jajka, żelatyna i napój dla sportowców Gatorade.

Jak powstają jadalne superkondensatory?

Aby wyprodukować jadalny superkondensator, naukowcy mieszają białko jaja z granulkami węgla, a następnie dodają wodę i więcej białka jaja. Nakładają mieszaninę na kawałek jadalnej folii złotej. Następnie warstwowo układają plasterek sera i arkusz żelatyny z pokrytą jajem i węglem folią złotą. Na wierzch kładą kwadrat wysuszonego wodorostu, który został nasączony kroplami napoju energetycznego. Układają kolejne takie same materiały i zgrzewają je za pomocą zgrzewarki.

Zastosowania jadalnych superkondensatorów

Jadalne superkondensatory mają szeroki zakres potencjalnych zastosowań w medycynie. Na przykład można je wykorzystać do zasilania maleńkich kamer, które można połknąć, aby przeprowadzić badania diagnostyczne przewodu pokarmowego. Mogą być również wykorzystane do dostarczania określonych składników odżywczych lub leków do określonych obszarów jelit.

Zalety jadalnych superkondensatorów

Jadalne superkondensatory mają kilka zalet w porównaniu z tradycyjną elektroniką, którą można połknąć. Po pierwsze, są całkowicie nietoksyczne. Po drugie, nie muszą być wydalane z przewodu pokarmowego, co stanowi zaletę dla pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem tabletek. Po trzecie, mogą być bardzo małe, co ułatwia ich połknięcie.

Wyzwania i przyszłe kierunki

Jednym z wyzwań w rozwoju jadalnych superkondensatorów jest ich rozmiar. Obecnie urządzenia mają wielkość opakowania ketchupu. Naukowcy pracują nad opracowaniem mniejszych urządzeń, które można łatwiej połknąć.

Kolejnym wyzwaniem jest konieczność opracowania jadalnych superkondensatorów, które mogą działać przez dłuższy czas. Obecne urządzenia mogą działać tylko przez kilka godzin, ale naukowcy pracują nad opracowaniem urządzeń, które mogą działać przez wiele dni, a nawet tygodni.

Pomimo tych wyzwań, jadalne superkondensatory mają potencjał do zrewolucjonizowania dziedziny elektroniki, którą można połknąć. Oferują one szereg zalet w porównaniu z tradycyjnymi urządzeniami, a naukowcy czynią postępy w pokonywaniu wyzwań związanych z ich rozwojem.

Dodatkowe informacje

Badania nad jadalnymi superkondensatorami zostały opublikowane w czasopiśmie Advanced Materials Technologies.
Zespołem badaczy kierował profesor Hanqing Jiang z Arizona State University.
Wykazano, że jadalne superkondensatory są skuteczne w zabijaniu bakterii E. coli.
Jadalnych superkondensatorów można używać do dostarczania leków do określonych obszarów jelit.
Jadalne superkondensatory są nadal w fazie rozwoju, ale mają potencjał do zrewolucjonizowania dziedziny elektroniki, którą można połknąć.

Rosa

Rosa jest wybitną inżynierką oprogramowania, której pasja do nauki i technologii rozwinęła się już w dzieciństwie. Wychowana w domu, gdzie ciekawość naukowa była wspierana, Rosa była głęboko zainspirowana przez swojego ojca, oddanego profesora fizyki. Po długich dniach spędzonych na uniwersytecie, ojciec wracał do domu i wprowadzał Rosę w świat naukowych odkryć, prowadząc ją przez różne eksperymenty i rozwijając jej głęboką miłość do zawiłości świata fizycznego. Już od młodego wieku Rosa była zafascynowana nieskończonymi możliwościami, jakie oferuje nauka. Spędzała niezliczone godziny na przeprowadzaniu eksperymentów i zgłębianiu podstawowych zasad fizyki. To wczesne zetknięcie się z badaniami naukowymi nie tylko doskonaliło jej umiejętności analityczne, ale także zaszczepiło w niej nieustanną ciekawość i pasję do rozwiązywania problemów. Akademicka ścieżka Rosy doprowadziła ją do podjęcia studiów na kierunku informatyki, gdzie wyróżniała się w nauce, napędzana tym samym entuzjazmem, który towarzyszył jej dziecięcym eksperymentom. Ukończyła studia z wyróżnieniem, zdobywając tytuł licencjata na prestiżowej uczelni. Jej osiągnięcia akademickie zostały nagrodzone licznymi wyróżnieniami i stypendiami, co odzwierciedla jej zaangażowanie i wyjątkowy talent w tej dziedzinie. W swojej karierze zawodowej Rosa wnosiła znaczący wkład w branżę technologiczną. Pracowała dla kilku wiodących firm technologicznych, gdzie odegrała kluczową rolę w opracowywaniu innowacyjnych rozwiązań programowych, które miały istotny wpływ na różne sektory. Jej specjalizacją jest projektowanie i wdrażanie skomplikowanych algorytmów, optymalizacja wydajności systemów oraz zapewnianie niezawodności i skalowalności aplikacji programowych. Poza swoimi umiejętnościami technicznymi, Rosa jest silną orędowniczką kobiet w STEM (nauka, technologia, inżynieria i matematyka). Aktywnie uczestniczy w programach mentorskim, wspierając młode kobiety, które aspirują do kariery w technologii. Rosa wierzy w siłę edukacji i znaczenie równości szans dla wszystkich, dlatego poświęca swój czas na wystąpienia na konferencjach i warsztatach, aby inspirować kolejne pokolenie inżynierek. W życiu prywatnym Rosa nadal pielęgnuje swoje naukowe korzenie. Lubi spędzać wolny czas na eksperymentowaniu z nowymi technologiami, czytaniu czasopism naukowych i dyskusjach na temat przyszłości technologii. Jej droga od ciekawskiego dziecka, które przeprowadzało eksperymenty, do odnoszącej sukcesy inżynierki oprogramowania, jest świadectwem siły wczesnej fascynacji nauką oraz trwałego wpływu wspierającego i intelektualnie stymulującego środowiska.