Rzymskie pochówki o wysokim statusie dają wgląd w rzymską Brytanię
Odkrycie wyjątkowych grobów
Archeolodzy prowadzący wykopaliska na stanowisku w południowo-zachodniej Anglii odkryli niezwykły zespół 50 rzymskich pochówków, zapewniając wgląd w postępującą adaptację rzymskich praktyk pogrzebowych przez Brytyjczyków z epoki żelaza. Groby pochodzą z okresu rzymskiej okupacji Brytanii, która trwała od 43 do 410 roku n.e.
Godna uwagi konstrukcja i wyposażenie grobowe
Groby charakteryzują się znaczącym poziomem konstrukcji, z których większość wyłożona jest kamiennymi ścianami i zamknięta płaskimi płytami skalnymi. Jeden grób wyróżnia się unikalną konstrukcją przypominającą namiot, utworzoną przez nachylenie płyt skalnych jedna na drugą, w stylu przypominającym rzymskie groby znalezione w Hiszpanii i Włoszech.
Znalezione w grobach wyposażenie grobowe dodatkowo wskazuje na wpływ rzymskich zwyczajów. Wyposażenie to obejmuje monety, ceramiczny garnek i rzeźbioną kość prawdopodobnie używaną jako rękojeść noża. Ponadto wewnątrz garnka pochowanego ze starszą kobietą odkryto skrzydło kurczaka, która została pierwotnie złożona do grobu z głową spoczywającą na poduszce.
Dowody na wysoki status i pobliską rzymską willę
Wyrafinowana konstrukcja i wyposażenie grobowe sugerują, że osoby pochowane na tym stanowisku były wysokiego statusu. Archeolog Steve Membery zauważa, że groby zostały raczej „zbudowane” niż po prostu wykopane w ziemi, co wskazuje na znaczący poziom troski.
Archeolodzy uważają, że pochówki są związane z pobliską rzymską willą, chociaż sama willa nie została jeszcze zlokalizowana. Jednak odkryli ślady zabudowań gospodarczych i stodoły, które mogą być z nią związane.
Przejście kulturowe z epoki żelaza do rzymskich zwyczajów
Groby dostarczają dowodów na stopniowe przejście kulturowe od tradycji epoki żelaza do przyjęcia większej liczby zwyczajów rzymskich. Wcześniejsze groby zawierają ciała ułożone płasko w małej przestrzeni, podczas gdy późniejsze groby zawierają bardziej wyszukane wyposażenie i techniki budowlane.
Przejście to jest dodatkowo wspierane przez odkrycie okrągłych domów z epoki żelaza, kurhanu z epoki brązu i rzymskiego budynku na tym stanowisku. Archeolodzy byli w stanie zbadać pokolenia społeczności, której istnienie trwało ponad 500 lat, uchwytując ewolucję kulturową, która miała miejsce podczas okupacji rzymskiej.
Rzymska inwazja i okupacja
Okres rzymski w Brytanii rozpoczął się po pierwszej próbie podboju Wysp Brytyjskich przez Juliusza Cezara. Inwazja, napędzana pragnieniem władzy politycznej, polegała na tym, że armia rzymska wylądowała w południowo-wschodniej Anglii i ruszyła na północ i zachód.
Na południowym zachodzie Rzymianie napotkali zacięty opór ze strony plemion z obozów warownych na wzgórzach z epoki żelaza. Ostatecznie jednak wyszli zwycięsko, chociaż sporadyczne bunty trwały w północnych regionach, takich jak Szkocja.
Południowa Brytania była jedynym obszarem, w którym krajobraz zaczął nabierać wyraźnie śródziemnomorskiego charakteru, a miasta były budowane przez lokalnych ziemian, którzy w ciągu pokolenia lub dwóch przekształcili się w zromanizowanych dżentelmenów.
Znaczenie archeologiczne
Odkrycie tych rzymskich pochówków o wysokim statusie dostarcza cennych informacji o życiu i zwyczajach Brytyjczyków z epoki żelaza podczas okupacji rzymskiej. Pochówki ukazują postępujące przyjmowanie rzymskich praktyk, budowę wyszukanych grobów i obecność pobliskiej rzymskiej willi.
To stanowisko oferuje również wgląd w przejście kulturowe, które nastąpiło w tym okresie, a także w szerszy kontekst rzymskiej inwazji i okupacji Brytanii.
