Home Nauka Zootechnika
Category:

Zootechnika

Zootechnika

Projekt Dog Aging: Pomóż swojemu psu żyć dłużej i zdrowiej

by Rosa
written by Rosa

Projekt Dog Aging: Pomóż swojemu pupilowi żyć dłużej i zdrowiej

Zrozumienie starzenia się psów

Psy to ukochani członkowie naszych rodzin i patrzenie, jak się starzeją, może być rozdzierające serce. Ale co jeśli istnieje sposób na spowolnienie procesu starzenia i pomoc naszym futrzanym przyjaciołom w dłuższym, zdrowszym życiu?

To właśnie jest celem projektu Dog Aging na Uniwersytecie Waszyngtońskim. Projekt prowadzony przez biologa Daniela Promislowa bada biologiczne i środowiskowe czynniki wpływające na długość życia psów.

Dlaczego psy starzeją się inaczej?

W przypadku większości gatunków zwierząt większe osobniki żyją dłużej niż mniejsze. Ale w obrębie gatunku psów dzieje się odwrotnie. Mały chihuahua może żyć do 18 lat, podczas gdy duży nowofundland ma średnią długość życia wynoszącą zaledwie 10 lat.

Ten paradoks od lat zastanawia naukowców. Promislow i jego zespół pracują nad odkryciem przyczyn tego niezwykłego wzorca starzenia się.

Projekt Dog Aging

Projekt Dog Aging to długoterminowe badanie, które obejmuje testowanie leków, które mogą potencjalnie wydłużyć długość życia psów. Zespół prowadzi również badania nad następującymi zagadnieniami:

  • Zrozumienie czynników genetycznych, środowiskowych i behawioralnych wpływających na starzenie się psów
  • Opracowywanie nowych metod pomiaru starzenia się psów
  • Identyfikacja czynników ryzyka środowiskowego, które mogą wpływać na długość życia psów
  • Badanie potencjalnych korzyści rapamycyny, związku, który wykazał poprawę zdrowia układu krążenia u psów

Jak wziąć udział

Promislow i jego zespół rekrutują do swoich badań psy wszelkiego rodzaju. Interesują ich psy w każdym wieku, rasie i wielkości. Jeśli jesteś zainteresowany wzięciem udziału, możesz odwiedzić stronę internetową projektu Dog Aging.

Korzyści z projektu Dog Aging

Projekt Dog Aging ma potencjał zrewolucjonizowania sposobu, w jaki dbamy o nasze psy. Dzięki zrozumieniu procesu starzenia się u psów możemy opracować nowe strategie, które pomogą im żyć dłużej i zdrowiej.

Ponadto projekt może mieć również korzystny wpływ na zdrowie ludzi. Psy cierpią na wiele takich samych chorób jak ludzie, a badanie starzenia się psów może pomóc nam lepiej zrozumieć i zapobiegać tym chorobom u obu gatunków.

Wnioski

Projekt Dog Aging to przełomowe badanie, które ma potencjał poprawy życia zarówno psów, jak i ludzi. Biorąc udział w badaniu, możesz pomóc w rozwoju tych ważnych badań i mieć wpływ na życie naszych ukochanych towarzyszy.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Kogucie zwierciadło: Nowe spojrzenie na samoświadomość zwierząt

by Peter
written by Peter

Koguty mogą rozpoznawać swoje odbicie, poszerzając naszą wiedzę na temat samoświadomości u zwierząt

Nowe podejście do testowania samoświadomości

Tradycyjnie samoświadomość u zwierząt oceniano za pomocą testu lustra, który polega na oznaczeniu zwierzęcia i obserwowaniu, czy dotknie ono oznaczenia, gdy zostanie umieszczone przed lustrem. Jednak ten test ma ograniczenia, ponieważ niektóre gatunki mogą nie być zmotywowane do dotykania oznaczeń na swoich ciałach.

Aby rozwiązać te ograniczenia, naukowcy opracowali nowe metody testowania samoświadomości, które obejmują zachowania związane z codziennymi czynnościami zwierząt. Jedną z takich metod jest pomiar odgłosów alarmowych u kogutów.

Koguty i odgłosy alarmowe

Gdy w pobliżu znajdują się drapieżniki, koguty zazwyczaj wydają odgłosy alarmowe, aby ostrzec inne koguty. Jednak pozostają ciche, jeśli są same. Naukowcy wysunęli hipotezę, że jeśli koguty rozpoznają swoje odbicia w lustrze, nie będą czuły potrzeby wydawania ostrzeżenia, ponieważ zrozumieją, że odbicie nie jest innym ptakiem.

Eksperymentalna konfiguracja i wyniki

Naukowcy przetestowali 68 kogutów w różnych warunkach eksperymentalnych:

  1. Kogut sam bez lustra
  2. Kogut z lustrem i sylwetką jastrzębia nad nim
  3. Kogut z innym kogutem i bez lustra
  4. Kogut z innym kogutem za lustrem

Odkryli, że koguty wydawały znacznie mniej odgłosów ostrzegawczych, gdy były umieszczone obok lustra niż obok koguta, którego mogły zobaczyć. Sugeruje to, że koguty rozpoznały swoje odbicia i nie postrzegały ich jako zagrożeń.

Implikacje dla poznania zwierząt

Wyniki tego badania podważają tradycyjny pogląd, że samoświadomość ogranicza się do kilku wysoce inteligentnych gatunków. Sugerują, że samoświadomość może być bardziej rozpowszechniona w królestwie zwierząt, niż wcześniej sądzono.

Znaczenie ekologiczne w badaniach nad poznaniem zwierząt

Wykorzystanie zachowań istotnych ekologicznie, takich jak odgłosy alarmowe u kogutów, w badaniach nad samoświadomością zapewnia dokładniejszą ocenę samoświadomości zwierząt. Umożliwia to naukowcom zbadanie, w jaki sposób zwierzęta wykorzystują samoświadomość w swoim naturalnym środowisku.

Ograniczenia i przyszłe kierunki

Chociaż badanie dostarcza mocnych dowodów na samoświadomość u kogutów, ważne jest, aby zauważyć, że naukowcy nie mogą dokładnie wiedzieć, co działo się w umysłach zwierząt. Potrzebne są dalsze badania, aby zbadać procesy poznawcze leżące u podstaw samoświadomości u kogutów i innych gatunków.

Potencjalne implikacje

Wyniki tego badania mają implikacje dla naszego zrozumienia inteligencji i świadomości zwierząt. Podnoszą pytania dotyczące natury samoświadomości i jej roli w zachowaniu zwierząt. Przyszłe badania mogą rzucić światło na ewolucję samoświadomości i jej znaczenie w królestwie zwierząt.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Eksperymentalne szczepienia małp przeciwko COVID-19 w Zoo w San Diego

by Rosa
written by Rosa

Zoo w San Diego szczepi małpy eksperymentalną szczepionką przeciwko COVID-19

Pionierski krok w zdrowiu zwierząt

Zoo w San Diego poczyniło przełomowy krok w zakresie zdrowia zwierząt, szczepiąc kilka małp eksperymentalną szczepionką przeciwko COVID-19 przeznaczoną dla zwierząt domowych. To ważny kamień milowy, gdyż małpy te są pierwszymi naczelnymi, które otrzymały taką szczepionkę.

Szczepionka

Szczepionka opracowana przez Zoetis, firmę farmaceutyczną zajmującą się weterynarią, została dostarczona do zoo po tym, jak zwrócono się o pomoc w zaszczepieniu małp w styczniu, po pozytywnych testach na COVID-19 u kilku goryli. Szczepionka działa podobnie do szczepionki Novavax dla ludzi, wprowadzając syntetyczną formę białka kolca COVID-19 w celu przygotowania układu odpornościowego do walki z infekcją.

Decyzja o szczepieniu

Mimo że była to szczepionka eksperymentalna, Nadine Lamberski, główna konserwator i urzędnik ds. zdrowia dzikiej przyrody w San Diego Zoo Global, uznała za konieczne zaszczepienie małp w zoo i parku safari. Przyrodnicy są głęboko zaniepokojeni podatnością małp na choroby odzwierzęce, które mogą prowadzić do śmiertelnych epidemii. Ponadto naukowcy obawiają się, że wirus może utajnić się w populacjach zwierząt i ponownie się pojawić, zarażając ludzi.

Proces selekcji

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się COVID-19 wśród małp, lekarze weterynarii z San Diego Zoo Wildlife Alliance starannie wybrali pięć bonobo i cztery orangutany, które otrzymają eksperymentalną szczepionkę. Małpy te zostały uznane za najbardziej zagrożone z powodu warunków życia w pomieszczeniach.

Proces szczepienia

Wybrane małpy otrzymały dwie dawki szczepionki i nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych. Małpom zostanie pobrana krew w celu monitorowania obecności przeciwciał i oceny skuteczności szczepionki. Goryle, które wcześniej zostały zarażone koronawirusem, również otrzymają szczepionkę po całkowitym wyzdrowieniu.

Dostępność w przyszłości

Wiele innych ogrodów zoologicznych wyraziło zainteresowanie uzyskaniem dawek szczepionki Zoetis. Firma przewiduje, że do czerwca zwiększy liczbę dostępnych dawek, a także planuje zwiększyć produkcję do stosowania u norek po uzyskaniu zgody na sprzedaż.

Znaczenie szczepienia

Szczepienie małp eksperymentalną szczepionką przeciwko COVID-19 to znaczący krok naprzód w zakresie zdrowia zwierząt. Dowodzi to troski i zaangażowania przyrodników w ochronę tych zagrożonych gatunków przed zagrożeniem chorób odzwierzęcych. Skuteczność szczepionki będzie ściśle monitorowana, co potencjalnie utoruje drogę do szerszych programów szczepień wśród małp i innych populacji zwierząt.

Podatność małp na choroby odzwierzęce

Małpy są blisko spokrewnione z ludźmi, co czyni je podatnymi na wiele tych samych chorób. Obejmuje to wirusy układu oddechowego, takie jak COVID-19, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się wśród zamkniętych populacji małp. Epidemie chorób odzwierzęcych wśród małp mogą mieć katastrofalne skutki, prowadząc do wysokiej śmiertelności.

Zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób

Utrzymywanie ścisłych zasad higieny i ograniczenie kontaktów między ludźmi a małpami jest niezbędne do zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób. Ogrody zoologiczne i organizacje ochrony przyrody wdrożyły kompleksowe protokoły w celu zminimalizowania ryzyka przenoszenia chorób. Szczepienie stanowi dodatkową warstwę ochrony, która może pomóc zabezpieczyć te zwierzęta przed zagrożeniem wirusami ludzkimi.

Trwające badania

Trwają badania nad skutecznością szczepionki przeciwko COVID-19 u małp. Naukowcy będą nadal monitorować zdrowie zaszczepionych zwierząt i oceniać zdolność szczepionki do ochrony ich przed zakażeniem. Wyniki tych badań pozwolą na opracowanie przyszłych strategii szczepień i przyczynią się do ogólnego zrozumienia zdrowia zwierząt i zapobiegania chorobom.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Baza danych DNA psów w Neapolu: miasto walczy z nieodpowiedzialnymi właścicielami

by Rosa
written by Rosa

Baza danych DNA psów w Neapolu: śledzenie nieodpowiedzialnych właścicieli zwierząt

Problem: Odchody psów plagą Neapolu

Neapol we Florydzie ma poważny problem z odchodami zwierząt domowych. Psie kupy zaśmiecają ulice, tworząc nieprzyjemne i niehigieniczne środowisko dla mieszkańców. Aby rozwiązać ten problem, miasto wdrożyło unikalne rozwiązanie: ogóln miejską bazę danych DNA psów.

Rozwiązanie: Baza danych DNA psów

Baza danych DNA psów to rejestr zawierający profile DNA psów domowych w Neapolu. Gdy na ulicach znajdowane są kupy psów, próbki są pobierane i wprowadzane do bazy danych. Pozwala to miastu zidentyfikować nieodpowiedzialnych właścicieli stojących za bałaganem i odpowiednio ich ukarać.

Skuteczność bazy danych DNA psów

Baza danych DNA psów okazała się skuteczna w zmniejszaniu ilości odchodów psów w miejscach publicznych. W podobnym programie wdrożonym w Massachusetts liczba psów łamiących przepisy znacznie spadła po wprowadzeniu testów DNA. W Teksasie i New Jersey kompleksy mieszkaniowe wykorzystujące technologię DNA nałożyły wysokie grzywny na osoby wielokrotnie łamiące przepisy, co zaowocowało czystszym i przyjemniejszym środowiskiem życia.

Inne ekstremalne środki przeciwdziałania odchodom psów

Oprócz testów DNA miasta i społeczności wdrożyły różne ekstremalne środki w celu rozwiązania problemu odchodów psów:

  • Poczta: Hiszpański burmistrz odsyłał psie kupy pocztą do nieodpowiedzialnych właścicieli.
  • Publiczne napiętnowanie: Niektóre miasta opublikowały nazwiska łamiących przepisy właścicieli.
  • Łapówki: Parki w Mexico City oferowały darmowe Wi-Fi w zamian za worki z odchodami psów.

Przyjęcie testów DNA psów w Stanach Zjednoczonych

W Stanach Zjednoczonych dzielnice, kompleksy mieszkaniowe i osiedla zamknięte szybciej przyjęły testy DNA psów niż całe miasta. Po wdrożeniu programów testów DNA w zabudowie condo odnotowano gwałtowny spadek liczby psów łamiących przepisy.

Grzywny dla nieodpowiedzialnych właścicieli zwierząt

Neapol przyjmuje surowe podejście do egzekwowania swojej bazy danych DNA psów. Winowajcy, którzy nie sprzątają po swoich psach, zostaną ukarani grzywną w wysokości 685 USD. Inne miasta i społeczności również nałożyły wysokie grzywny za naruszenia przepisów dotyczących odchodów psów, w wysokości od 150 do 1000 USD dla osób wielokrotnie łamiących przepisy.

Wniosek

Baza danych DNA psów w Neapolu to nowatorskie rozwiązanie problemu nieodpowiedzialnego posiadania zwierząt domowych. Identyfikując i karząc właścicieli psów, którzy pozostawiają odchody swoich zwierząt na ulicach, miasto tworzy czystsze i przyjemniejsze środowisko dla wszystkich mieszkańców. W miarę jak więcej miast i społeczności przyjmuje podobne środki, problem odchodów psów w miejscach publicznych można skutecznie rozwiązać.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Dlaczego większość psów ma brązowe oczy: ewolucyjny wpływ ludzkiej percepcji

by Rosa
written by Rosa

Dlaczego większość psów ma brązowe oczy: ewolucyjny wpływ ludzkiej percepcji

Udomowienie a kolor oczu

W trakcie procesu udomowienia ludzie odegrali znaczącą rolę w kształtowaniu cech fizycznych psów. Jedną z takich cech, na którą wpłynęły ludzkie preferencje, jest kolor oczu.

Naukowcy odkryli, że psy domowe mają tendencję do posiadania ciemniejszych i bardziej czerwonych tęczówek w porównaniu do swoich dzikich przodków wilków. Sugeruje to, że ludzie mogli selekcjonować psy o ciemniejszych oczach, ponieważ postrzegali je jako bardziej przyjazne i młodzieńcze.

Kolor oczu a ludzka percepcja

Ludzie mają tendencję do kojarzenia ciemniejszych oczu z przyjaznością i niedojrzałością. Wynika to z faktu, że wraz z wiekiem zmniejsza się wielkość naszych źrenic, przez co większe źrenice sprawiają wrażenie bardziej dziecięcych i potrzebujących opieki.

Badania wykazały, że uczestnicy oceniają psy o ciemniejszych oczach jako bardziej przyjazne i mniej dojrzałe niż psy o jaśniejszych oczach. To postrzeganie mogło mieć wpływ na nasz wybór psów do towarzystwa i ochrony.

Znaczenie ewolucyjne

Preferencja dla psów o ciemnych oczach mogła zapewnić przewagę ewolucyjną. Psy o ciemniejszych oczach mogły być bardziej postrzegane jako niegroźne i potrzebujące ochrony, dzięki czemu były bardziej przystosowane do życia u boku ludzi.

Rola hodowców

Chociaż oczywiste jest, że ludzie odegrali rolę w ewolucji koloru oczu psów, to mniej pewne jest, kiedy ta selekcja miała miejsce. Niektórzy eksperci uważają, że mogło to nastąpić podczas początkowego procesu udomowienia, podczas gdy inni sugerują, że może to być bardziej współczesne zjawisko, na które wpływ miały standardy ras ustalone przez hodowców.

Dalsze badania

Konieczne są dalsze badania, aby określić dokładne ramy czasowe zmiany koloru oczu u psów. Ponadto badania mogłyby zbadać genetyczne podstawy koloru oczu i sposób, w jaki oddziałuje on z innymi cechami fizycznymi i behawioralnymi.

Implikacje dla interakcji człowiek-pies

Odkrycia dotyczące koloru oczu psów i ludzkiej percepcji mają implikacje dla naszego rozumienia interakcji człowiek-pies. Sugeruje to, że nasze własne uprzedzenia i preferencje ukształtowały cechy fizyczne naszych psich towarzyszy.

Rozumiejąc te wpływy, możemy lepiej docenić złożoną relację między ludźmi i psami oraz sposoby, w jakie wzajemnie wpłynęliśmy na swoją ewolucję.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Dwugłowy wąż powraca do zoo w Teksasie

by Peter
written by Peter

Dwugłowy wąż powraca do zoo w Teksasie

Rekonwalescencja i powrót

Po dwuletniej przerwie na leczenie kontuzji, Pancho i Lefty, rzadkie dwugłowe węże, powróciły do świata zoo Cameron Park w Waco w Teksasie. Nowe lokum węży zostało zaprojektowane tak, by zapobiec kolejnym kontuzjom.

Rzadki przypadek

Unikalny stan Pancho i Lefty, dwugłowość, występuje gdy pojedynczy zarodek zaczyna dzielić się na identycznych bliźniaków, ale nie rozdziela się całkowicie. Dwugłowość jest znana również jako bliźnięta syjamskie u ludzi. Naukowcy prześledzili to zjawisko do co najmniej 150 milionów lat, odkrywając skamieniałości gada o dwóch głowach w Chinach.

Poruszanie się z dwoma mózgami

Posiadanie dwóch głów, a zatem dwóch mózgów, stanowi wyzwanie dla Pancho i Lefty’ego. Ich ciało odbiera sprzeczne sygnały z dwóch centrów dowodzenia, co skutkuje niezbornymi i niezdarnymi ruchami. Ta wyjątkowa neurologia sprawia, że codzienne czynności, takie jak poruszanie się i odżywianie, są trudne.

Kontuzja i powrót do zdrowia

W lutym 2021 roku Pancho i Lefty zraniły sobie lewą szyję próbując poruszać się jednocześnie w dwóch różnych kierunkach. Opiekunowie szybko usunęli węże z widoku publicznego, by umożliwić długotrwały proces leczenia.

Całkowite wygojenie rany zajęło ponad rok. Następnie weterynarze przyznali wężom dodatkowy rok poza wystawą, by odzyskały optymalne zdrowie.

Specjalne lokum

Obecne lokum Pancho i Lefty’ego w budynku akwarium ze słodką wodą w zoo zostało zaprojektowane tak, by zmaksymalizować ich bezpieczeństwo i dobre samopoczucie. Brak skał i gałęzi eliminuje potencjalne zagrożenia, które mogłyby zaczepić ich szyje. Lokum zapewnia wystarczającą ilość osłony, zapewniając bezpieczeństwo wężów bez uszczerbku dla ich bezpieczeństwa fizycznego.

Charakterystyka fizyczna

Mając osiem lat, Pancho i Lefty mierzą od dwóch do trzech stóp długości, co jest nieznacznie krótsze od typowego zakresu wielkości od trzech do pięciu stóp dla zachodnich węży szczurzych.

Dominująca głowa

Początkowo lewa głowa Pancho i Lefty’ego była bardziej dominująca, zjadając większość pokarmu węży. Jednak obecnie wydaje się, że kontrolę przejął prawy mózg. Ta zmiana dominacji wpłynęła na wzorce ruchu węża.

Wyzwania związane z przetrwaniem w naturze

Węże dwugłowe często mają trudności z przetrwaniem w naturze. Sprzeczne sygnały neurologiczne mogą prowadzić do niezdecydowanego zachowania, szczególnie w krytycznych momentach, takich jak unikanie drapieżników. Ta podatność sprawia, że węże dwugłowe są bardziej podatne na drapieżnictwo.

Studium przypadku

W 2020 roku rodzina na Florydzie napotkała dwugłowego węża biegacza południowego, po tym jak ich kot przyniósł go do domu. Ten incydent podkreśla wyzwania, przed którymi stoją węże dwugłowe w środowisku naturalnym.

Implikacje ewolucyjne

Istnienie węży dwugłowych rodzi ciekawe pytania ewolucyjne. Naukowcy przypuszczają, że dwugłowość może być ewolucyjną wadą, utrudniającą przetrwanie w naturze. Jednak długowieczność Pancho i Lefty’ego w niewoli sugeruje, że dwugłowość nie zawsze musi być wyrokiem śmierci.

Wnioski

Powrót Pancho i Lefty’ego do wystawy publicznej jest świadectwem odporności tych niezwykłych stworzeń. Ich wyjątkowy stan oferuje cenne spostrzeżenia na temat złożoności neurologii, anatomii i zachowania zwierząt. Chociaż w naturze dwie głowy nie zawsze są lepsze niż jedna, Pancho i Lefty nadal zachwycają i uczą odwiedzających zoo Cameron Park.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Kucyki Chincoteague walczą z rakiem bagiennym dzięki nowej szczepionce

by Rosa
written by Rosa

Kucyki Chincoteague walczą z rakiem błotnym dzięki nowej szczepionce

Rak błotny: śmiertelne zagrożenie dla kucyków Chincoteague

Przez ponad trzy stulecia dzikie kucyki z Narodowego Rezerwatu Przyrody Chincoteague przemierzały wyspę barierową Assateague Island. Jednak w ostatnich latach pojawiło się nowe zagrożenie: rak błotny, śmiertelna choroba wywoływana przez grzybopodobny mikroorganizm Pythium insidiosum. Od 2017 roku choroba ta pochłonęła życie siedmiu kucyków, co zaniepokoiło fanów i opiekunów stada.

Rak błotny najczęściej atakuje konie, psy i ludzi. Zakażenie następuje zwykle poprzez kontakt z wodą zawierającą pływające zarodniki P. insidiosum, które są przyciągane do otwartych ran. Po dostaniu się do żywiciela drobnoustrój rozprzestrzenia się za pomocą wijących się strzępek, których używa do odżywiania się tkankami zwierzęcia.

Zmiany klimatu a rozprzestrzenianie się raka błotnego

P. insidiosum występuje głównie w klimacie tropikalnym. Jednak w miarę jak zmiany klimatu ocieplają glob, przypadki raka błotnego zaczęły pojawiać się coraz bardziej na północy. Narodowy Rezerwat Przyrody Chincoteague ma warunki idealne dla tego pasożyta: tereny podmokłe ze stojącą wodą i letnimi temperaturami przekraczającymi 100 stopni Fahrenheita. Wstępne testy wykazały, że drobnoustrój jest „dość powszechny” w całym rezerwacie.

Szczepionka: nadzieja dla kucyków

W odpowiedzi na zagrożenie rakiem błotnym Ochotnicza Straż Pożarna Chincoteague, która jest właścicielem kucyków i opiekuje się nimi, rozpoczęła w 2019 roku testy szczepionki. Szczepionka działa na P. insidiosum i ma na celu ochronę kucyków przed zakażeniem. Chociaż leczenie jest jeszcze we wczesnym stadium, wydaje się działać. Rzeczniczka prasowa Denise Bowden powiedziała: „Musimy kontynuować szczepienia przez następne [dwa do trzech] lat, aby lepiej stwierdzić, czy ta szczepionka była/jest skutecznym narzędziem w tym stadzie, wraz z praktykami zarządzania środowiskowego”.

Potencjalna rola wody słonej w walce z rakiem błotnym

Co ciekawe, plaga raka błotnego oszczędziła stado kucyków po stronie Maryland wyspy Assateague Island. Naukowcy badają, czy woda słona w stojącej wodzie po stronie Maryland może zabijać chorobotwórczy drobnoustrój.

Roczne łapanie kucyków: monitorowanie stanu zdrowia stada

Każdej wiosny kucyki przechodzą kontrolę stanu zdrowia. Na dzień 18 kwietnia wszystkie 160 kucyków z Wirginii było wolnych od raka błotnego. Łapanie objęło również kilkanaście kucyków, które jeszcze nie otrzymały eksperymentalnej szczepionki.

Ostrożny optymizm co do przyszłości

Richard Hansen, twórca szczepionki, jest „ostrożnie optymistyczny” co do jej potencjału utrzymania zdrowia kucyków. „Do tej pory wydaje się działać naprawdę dobrze” — powiedziała Bowden. „W zeszłym roku nie mieliśmy wyjątkowo mokrego i deszczowego końca lata. Myślę, że dzięki temu i szczepionce jesteśmy na dobrej drodze”.

Walka z rakiem błotnym trwa, ale nowa szczepionka daje nadzieję na przetrwanie kucyków Chincoteague. Ciągłe szczepienia i działania związane z ochroną środowiska będą miały kluczowe znaczenie dla ochrony tego kultowego stada.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Goryle wydają dźwięk „kichnięcia”, aby komunikować się z ludźmi

by Rosa
written by Rosa

Goryle wydają nowy dźwięk „kichanięcia”, aby zwrócić uwagę swoich opiekunów

Goryle w niewoli uczą się komunikować z ludźmi

Kilka lat temu dr Roberta Salmi, antropolog biolog z Zoo Atlanta, zauważyła niezwykły dźwięk wydawany przez goryle. Kiedy opiekunowie zbliżali się z jedzeniem, goryle otwierały szeroko pysk i wydawały teatralny dźwięk pomiędzy kaszlem a kichnięciem – „kichnięcie”.

Początkowo Salmi i opiekunowie byli rozbawieni, ale szybko zdali sobie sprawę, że kichanie było czymś więcej niż tylko zabawnym dźwiękiem. Był to sposób, w jaki goryle komunikowały się ze swoimi ludzkimi opiekunami.

Goryle w ogrodach zoologicznych kichają, aby zdobyć jedzenie

Aby zbadać to zachowanie, Salmi i jej współpracownicy przeprowadzili eksperyment z udziałem ośmiu zachodnich goryli nizinnych w Zoo Atlanta. Umieścili wiadro winogron poza wybiegiem zwierząt, kazali opiekunowi stać przed klatką i kazali opiekunowi trzymać wiadro winogron.

Goryle przeważnie siedziały cicho, gdy prezentowano im tylko winogrona lub tylko opiekuna. Jednakże kichały – i wydawały inne dźwięki i wykonywały ruchy zwracające uwagę – kiedy opiekun trzymał jedzenie.

Połowa goryli kichała podczas eksperymentu i cały czas wydawały dźwięk, aż opiekun zareagował. Goryle nigdy nie kichały na siebie nawzajem, co sugeruje, że dźwięk ten jest zarezerwowany dla ludzi.

Kichanie to rzadka zdolność wśród zwierząt

Naukowcy nigdy nie zaobserwowali goryli kichających na wolności, co sugeruje, że goryle w niewoli mogą nauczyć się wydawać nowe dźwięki. Jest to rzadka zdolność wśród zwierząt. Większość zwierząt ogranicza się do wokalizacji, z którymi się rodzą, ale niektóre naczelne, w tym goryle, szympansy i orangutany, wykazały zdolność do uczenia się nowych wokalizacji w niewoli.

Kichanie może być formą uczenia się wokalnego

Wyniki badania Salmi stanowią uzupełnienie rosnącej liczby dowodów sugerujących, że naczelne mogą mieć ograniczone lub umiarkowane zdolności uczenia się wokalnego. Nauka wokalna to zdolność uczenia się nowych wokalizacji poprzez naśladownictwo. Ludzie są najbardziej biegłymi uczniami wokalnymi, ale niektóre zwierzęta, takie jak ptaki i wieloryby, również mają tę zdolność.

Inne małpy również nauczyły się wydawać nowe dźwięki

Naukowcy udokumentowali przypadki innych małp w niewoli, które nauczyły się wydawać nowe dźwięki, w tym szympansy i orangutany. Na przykład niektóre szympansy nauczyły się naśladować ludzką mowę, a niektóre orangutany nauczyły się wydawać różne wokalizacje, w tym gwizdy i klikanie.

Kichanie to sposób, w jaki goryle proszą o jedzenie

Naukowcy uważają, że goryle zaczęły kichać, aby zwrócić uwagę swoich opiekunów. Mogły zdać sobie sprawę, że dźwięki związane z chorobą wywołują reakcję u opiekunów, więc zaczęły kichać, aby poprosić o jedzenie.

Kichanie jest złożonym zachowaniem

Kichanie jest złożonym zachowaniem, które obejmuje zarówno elementy wokalne, jak i fizyczne. Goryle otwierają szeroko pysk, wydychają z siłą, a czasami wydają inne dźwięki i wykonują ruchy, takie jak klaskanie, bicie się w pierś i uderzanie w wybieg.

Kichanie jest zachowaniem społecznym

Kichanie jest zachowaniem społecznym, które jest skierowane do ludzi. Goryle kichają tylko do opiekunów i innych ludzi, nie do siebie nawzajem. Sugeruje to, że kichanie jest sposobem, w jaki goryle komunikują się z ludźmi.

Kichanie to zachowanie nabyte

Kichanie jest zachowaniem nabytym, którego nie występuje u dzikich goryli. Sugeruje to, że goryle są zdolne do uczenia się nowych wokalizacji i zachowań w niewoli.

Kichanie może pomóc gorylom poradzić sobie z niewolą

Kichanie może pomóc gorylom poradzić sobie z wyzwaniami niewoli. Ucząc się komunikować ze swoimi ludzkimi opiekunami, goryle mogą zaspokoić swoje potrzeby i poprawić swoje samopoczucie.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Zootechnika

Buldogi w obliczu zagrożenia: zdrowie, hodowla, przyszłość

by Rosa
written by Rosa

Buldogi: Rasa w niebezpieczeństwie

Problemy zdrowotne

Buldogi to ukochana rasa, jednak z powodu braku różnorodności genetycznej stają przed poważnymi problemami zdrowotnymi. Praktyki hodowlane na przestrzeni lat priorytetowo traktowały pewne fizyczne cechy, które wpłynęły na ogólny stan zdrowia rasy.

Hodowla wsobna doprowadziła do zwiększonego ryzyka chorób wrodzonych, takich jak dysplazja stawów biodrowych, problemy z oddychaniem, problemy skórne i choroby autoimmunologiczne. Buldogi mają również stosunkowo krótką długość życia, większość z nich żyje średnio tylko 8 lat.

Praktyki hodowlane

Współczesny buldog jest wynikiem wieków selektywnej hodowli. Pierwotnie hodowane do walk z bykami, buldogi później przekształciły się w popularne zwierzęta domowe. Ta transformacja wiązała się z hodowlą pod kątem przesadnych cech, takich jak krótki pysk, luźna skóra i krępe ciało.

Chociaż te cechy mogą być pożądane dla niektórych, miały szkodliwy wpływ na zdrowie rasy. Buldogi są obecnie w dużej mierze niezdolne do rozmnażania się w sposób naturalny i często wymagają sztucznego unasieniania i cesarskiego cięcia.

Różnorodność genetyczna

Różnorodność genetyczna ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i zrównoważonego rozwoju każdej rasy. Pozwala na szerszy zakres cech genetycznych, co zmniejsza ryzyko chorób dziedzicznych. Jednak buldogi utraciły znaczną część różnorodności genetycznej z powodu chowu wsobnego.

Niedawne badania wykazały, że wszystkie współczesne buldogi czystej krwi pochodzą zaledwie od 68 psów założycielskich. Kolejne wąskie gardła jeszcze bardziej zmniejszyły pulę genów, czyniąc rasę bardzo podatną na problemy zdrowotne.

Hodowla nastawiona na zdrowie

Niektórzy hodowcy podejmują kroki w celu poprawy zdrowia buldogów. The Kennel Club zmienił przepisy dotyczące hodowli, aby zniechęcić do przesady w cechach, które wpływają na zdrowie. Hodowcy tworzą również nierodowodowe, mieszane rasy buldogów, które mają większą różnorodność genetyczną i lepsze zdrowie.

Przyszłość buldogów

Przyszłość buldogów zależy od hodowców, którzy przyjmą bardziej zróżnicowane podejście. Wprowadzając nowe geny spoza linii czystej krwi, hodowcy mogą poprawić ogólny stan zdrowia i długowieczność rasy.

Rasy hybrydowe, takie jak Olde English Bulldogge i Continental Bulldog, oferują potencjalne rozwiązanie. Rasy te zachowują niektóre z charakterystycznych cech buldogów, ale mają bardziej wysportowane ciała i mniej problemów zdrowotnych.

Jeśli hodowcy będą gotowi przyjąć różnorodność, przyszłość buldogów może być jaśniejsza. Poprzez priorytetowe traktowanie zdrowia nad wyglądem mogą zapewnić, że ta ukochana rasa będzie nadal prosperować przez pokolenia.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail