Tenis: Rodzinna gra miłości, charakteru i życiowych lekcji
Tenis: Rodzinna sprawa
Tenis zawsze był częścią mojej rodziny. Mój ojciec nauczył się grać jako młody człowiek w Waszyngtonie w latach 30. XX wieku. Uwielbiał tę grę i grał w nią regularnie przez ponad 55 lat.
Tenis był dla mojego ojca czymś więcej niż tylko grą. Był sposobem na wyrażanie siebie, nauczanie życiowych lekcji i nawiązywanie kontaktów z przyjaciółmi. Kilka razy w tygodniu grał w debla z sześcioma lub ośmioma przyjaciółmi w pobliskim parku.
Przyjaciele mojego ojca byli ciekawą grupą. Miał przyjaciela, który przeklinał, gdy nie trafił pierwszym serwem, i zapowiadał, że prawdopodobnie popełni podwójny błąd, co zwykle robił. Mój ojciec uważał, że ten człowiek rzucił na siebie klątwę.
Inny przyjaciel zawsze dawał sobie taryfę ulgową przy bliskich decyzjach. Mój ojciec nie miał dla niego zbyt wiele szacunku i pouczał mnie na temat małości charakteru tego człowieka.
Tenis to zdradziecka gra. Sposób, w jaki gramy, często jest odzwierciedleniem tego, kim jesteśmy. Mój ojciec próbował nauczyć mnie i mojego brata, kiedy być cierpliwym i czekać na swoją szansę, a kiedy być agresywnym i kończyć akcję.
Gra wymaga panowania nad swoimi impulsami i spokoju w chwilach niepokoju, co są również przydatnymi lekcjami poza kortem. Kiedy grałem w turniejach juniorskich, mój ojciec pojawiał się nie po to, aby mnie trenować, ale po prostu żeby być tam w cichym wsparciu.
Tenis dał mojemu ojcu przyjaciół i uczynił tenis integralną częścią naszego życia rodzinnego. Wszyscy uwielbialiśmy grać, do pewnego stopnia dlatego, że był to sposób na bycie blisko niego.
Tenis: Gra charakteru
Tenis to gra charakteru. Ujawnia nasze mocne i słabe strony zarówno na korcie, jak i poza nim.
Mój ojciec był dżentelmenem na korcie i poza nim. Zawsze był uczciwy i pełen szacunku, nawet wobec swoich przeciwników. Nauczył mnie znaczenia ducha sportowego i uczciwości.
Jeden z przyjaciół mojego ojca był złym sportowcem. Przeklinał i beształ siebie, gdy popełniał błąd. Mój ojciec miał dla niego mało cierpliwości.
Inny przyjaciel zawsze próbował iść na skróty. Nigdy nie przynosił piłek na kort i często starał się uciec z wątpliwych decyzji. Mój ojciec gardził nim z powodu jego braku uczciwości.
Tenis to gra, która może nas wiele nauczyć o nas samych i innych. Może pomóc nam rozwinąć nasz charakter i stać się lepszymi ludźmi.
Tenis: Gra życiowych lekcji
Tenis to gra życiowych lekcji. Może nas nauczyć cierpliwości, wytrwałości i znaczenia przyjaźni.
Mój ojciec nauczył mnie być cierpliwym. Często mówił: „Tenis to gra czekania. Musisz czekać na swoją szansę na uderzenie piłki”.
Nauczył mnie też wytrwałości. Mówił: „Nigdy się nie poddawaj. Nawet jeśli przegrywasz, walcz do końca”.
Tenis nauczył mnie również znaczenia przyjaźni. Poznałem kilku moich najbliższych przyjaciół dzięki tenisowi.
Dziedzictwo mojego ojca
Mój ojciec zmarł kilka lat temu, ale jego dziedzictwo żyje dalej w jego rodzinie i przyjaciołach.
Nauczył mnie znaczenia rodziny, charakteru i życiowych lekcji. Pokazał mi, jak być dobrym człowiekiem, dobrym przyjacielem i dobrym ojcem.
Jestem wdzięczny za czas, który spędziłem z moim ojcem. Był wspaniałym człowiekiem i nigdy go nie zapomnę.
Słowa kluczowe: Tenis, rodzina, miłość, charakter, życiowe lekcje, gra, przyjaciele, Zalph, humor, poezja, starzenie, zdrowie, umieranie, dziedzictwo, przyjaźń, wytrwałość
