Home Sztuka Rzeźba
Category:

Rzeźba

Rzeźba

Żonkile z klocków #LEGO rozkwitły w brytyjskim Hull, świętując Miasto Kultury

by Zuzana
written by Zuzana

Kwiatowa wystawa w Hull

Wiosną w brytyjskim Hullu zaprezentowano niezwykłą wystawę kwiatową, która zachwyci zarówno miłośników klocków Lego, jak i wielbicieli przyrody. Na miejskim rynku rozkwitło niemal 2000 żonkili zbudowanych z klocków Lego, tworząc żywą i pełną fantazji scenerię.

Wystawa jest częścią obchodów tytułu Miasta Kultury Wielkiej Brytanii 2017, przyznanego miastu Hull. Miasto to, znane także jako Kingston upon Hull, leży w hrabstwie Yorkshire w północnej Anglii. Tytuł Miasta Kultury przyznawany jest co cztery lata miastu, którego wyjątkowa geografia, kultura i mieszkańcy zasługują na wyróżnienie.

W przypadku Hull ważną częścią kultury jest sztuka i społeczność. Wystawa żonkili z klocków Lego jest dowodem na to, że oba te elementy są dla miasta ważne, wnosząc radość i kreatywność do przestrzeni publicznej. Wystawę stworzył Duncan Titmarsh, profesjonalny budowniczy z klocków Lego, który należy do wąskiego grona osób posiadających certyfikat duńskiej firmy Lego, uprawniający do używania klocków Lego do tworzenia niezwykłej architektury i rzeźb.

Arcydzieło Titmarsha składa się z ponad 146 000 klocków, z których powstało 1700 kwiatów. Jaskrawożółte żonkile są miłym dla oka widokiem na nowo wyremontowanym placu King Edward Square, w miejscu publicznym, gdzie mieszkańcy Hull mogą się spotykać i towarzysko spędzać czas.

Magia klocków Lego

Klocki Lego od dawna są ulubioną zabawką dzieci i dorosłych. Ich wszechstronność i nieograniczone możliwości twórcze sprawiły, że stały się popularnym medium dla sztuki i rzeźby. W ostatnich latach profesjonalni budowniczy z klocków Lego, tacy jak Titmarsh, poszerzają granice konstrukcji z klocków Lego, tworząc oszałamiające i złożone dzieła sztuki.

Wystawa żonkili z klocków Lego w Hull jest doskonałym przykładem magii, którą można stworzyć z klocków Lego. Kwiaty są misterne i realistyczne, oddając delikatne piękno prawdziwych kwiatów. Wystawa przyniosła wiele radości mieszkańcom Hull i turystom i z pewnością będzie zapamiętana jako jeden z najważniejszych punktów obchodów roku, w którym miasto było Miastem Kultury.

Trwałe dziedzictwo

Wystawa żonkili z klocków Lego to nie tylko tymczasowe widowisko. Mieszkańcy Hull będą mieli okazję kupić kwiaty 18 kwietnia, gdy wystawa zostanie zamknięta. Dochód ze sprzedaży zostanie przekazany lokalnym organizacjom non-profit w Hull.

To wspaniały sposób na zapewnienie, że wystawa będzie służyć społeczności długo po jej zakończeniu. Żonkile z klocków Lego nie tylko przyniosą radość mieszkańcom Hull wiosną, ale także pozostawią trwałe dziedzictwo wsparcia dla lokalnych organizacji charytatywnych.

Szum w mediach społecznościowych

Wystawa żonkili z klocków Lego wywołała również wiele szumu w mediach społecznościowych. Miłośnicy klocków Lego i fani wiosny udostępniali zdjęcia kwiatów na Twitterze, Instagramie i innych platformach. Wystawa była tematem artykułów w dużych serwisach informacyjnych, takich jak BBC i Mashable.

Zainteresowanie mediów społecznościowych świadczy o popularności wystawy i atrakcyjności klocków Lego. Pomogło to także rozpropagować informację o tytule Miasta Kultury dla Hull i o tętniącej życiem scenie artystycznej i kulturalnej miasta.

Kreatywny duch Hull

Wystawa żonkili z klocków Lego to tylko jeden przykład kreatywnego ducha, który kwitnie w Hull. Miasto ma bogatą historię sztuki i kultury i jest siedzibą wielu muzeów, galerii i teatrów. Hull jest także Miastem Światowego Dziedzictwa UNESCO, uznanym za wyjątkowe dziedzictwo morskie.

Tytuł Miasta Kultury świadczy o zaangażowaniu Hull w sztukę i kulturę. Miasto zaplanowało na 2017 rok wiele wydarzeń, w tym festiwale muzyczne, wystawy sztuki i przedstawienia teatralne.

Jeśli szukasz miasta z tętniącą życiem i przyjazną sceną artystyczną i kulturalną, Hull zdecydowanie jest warte odwiedzenia. Wystawa żonkili z klocków Lego to tylko jeden z wielu powodów, dla których warto poznać ten ukryty klejnot na północy Anglii.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Filcowy sklep spożywczy: Gdy jedzenie staje się sztuką

by Jasmine
written by Jasmine

Felt Food Bodega: Kapryśna instalacja artystyczna Lucy Sparrow

Koncepcja

Wyobraźcie sobie sklep spożywczy wypełniony po brzegi artykułami spożywczymi, ale zamiast być zrobionymi ze składników jadalnych, wszystko jest pieczołowicie wykonane z filcu. To czarujące dzieło artystki Lucy Sparrow, która przekształciła nudne pakowane jedzenie w kapryśne dzieła sztuki.

Artystka

Lucy Sparrow jest brytyjską artystką znaną z jej wyjątkowych i zabawnych kreacji. Jej poprzednia wystawa „The Cornershop” przedstawiała w pełni zaopatrzony sklepik zbudowany w całości z filcu. W swoim najnowszym projekcie Sparrow przywiozła swój pomysł na jedzenie z filcu do Nowego Jorku, otwierając tymczasowy sklep o nazwie „8 Till Late”.

Sklep

Położony w The Standard, High Line, „8 Till Late” przypomina klasyczny sklep spożywczy, z fałszywym stoiskiem mięsnym i półkami wypełnionymi znajomymi pudełkami i puszkami. Jednak po dokładniejszym przyjrzeniu się, zwiedzający odkryją, że wszystko w środku jest zrobione z miękkiego, kolorowego filcu.

Od testów ciążowych po Tootsie Rolls, płatki zbożowe po cukierki, Sparrow pieczołowicie odtworzyła szeroką gamę codziennych artykułów spożywczych. Jej dbałość o szczegóły jest niezwykła, uchwyciła kultowy branding i opakowanie dobrze znanych produktów.

Inspiracja

Inspiracja Sparrow do jej filcowych kreacji żywieniowych wynika z jej fascynacji emocjonalną reakcją wywołaną przez produkty pakowane. Uważa, że znajomość i nostalgia związane z tymi przedmiotami mogą wywołać uczucie radości i komfortu.

Przekształcając te codzienne przedmioty w miękkie i zabawne repliki z filcu, Sparrow rozbraja ich „surowe i brzydkie” aspekty i zaprasza widzów do obcowania z nimi w nowy i niespodziewany sposób.

Doświadczenie

Wejście do „8 Till Late” jest jak wejście do surrealistycznego i ekscentrycznego świata. Zwiedzający mogą wędrować alejkami, podziwiając misterne filcowe kreacje i zachwycając się ogromną ilością eksponowanych przedmiotów.

Sparrow będzie nawet dostępna, aby zrobić „kanapki” dla zwiedzających, używając plasterków chleba z filcu, wędliny i sera. Te zabawne interakcje dodają odrobinę fantazji do tego doświadczenia.

Wpływ

„8 Till Late” kwestionuje nasze postrzeganie konsumpcjonizmu, sztuki, a nawet sztucznego jedzenia. Zachęca nas do kwestionowania natury naszych relacji z codziennymi przedmiotami i do docenienia ich ukrytego piękna i absurdu.

Niezależnie od tego, czy jesteś fanem sztuki, filcu, czy po prostu lubisz niespodzianki, „8 Till Late” to wystawa, której nie można przegapić. Zanurz się w świecie filcu i pozwól, by kapryśne kreacje Lucy Sparrow rozpaliły Twoją wyobraźnię.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Magia patyków: Patrick Dougherty, mistrz niezwykłych rzeźb

by Jasmine
written by Jasmine

Patrick Dougherty: Mistrz rzeźby z patyków

Wprowadzenie

Patrick Dougherty to ceniony artysta znany z niezwykłych rzeźb wykonanych w całości z patyków. Jego wyjątkowe dzieła zdobią przestrzenie publiczne i muzea na całym świecie, urzekając wyobraźnię niezliczonych odbiorców.

Proces artystyczny Dougherty’ego

Rzeźby Dougherty’ego rodzą się z głębokiego związku z naturą i fascynacji potencjałem organicznych materiałów. Starannie dobiera patyki o różnych rozmiarach i kształtach, przekształcając je w misterne i pełne fantazji formy. W przeciwieństwie do tradycyjnych rzeźb, w których stosuje się okucia lub kleje, prace Dougherty’ego opierają się wyłącznie na naturalnej giętkości i wytrzymałości patyków. Skręcając je i splatając ze sobą, tworzy struktury, które stoją wysoko i rzucają wyzwanie grawitacji.

Interaktywne doświadczenia artystyczne

Sztuka Dougherty’ego to nie tylko statyczne obiekty, ale wciągające doświadczenia, które zapraszają widzów do interakcji z nimi. Jego instalacje często przybierają kształt w przestrzeniach publicznych, gdzie przechodnie mogą być świadkami procesu twórczego na własne oczy. Dougherty chętnie przyjmuje sugestie od zwiedzających, włączając ich pomysły do ewoluującego projektu swoich rzeźb. Ten interaktywny element wzmacnia poczucie wspólnoty i zachęca widzów do docenienia ulotnej natury sztuki.

Tymczasowe arcydzieła

Jedną z charakterystycznych cech rzeźb Dougherty’ego jest ich tymczasowy charakter. W przeciwieństwie do trwałych instalacji wykonanych z kamienia lub metalu, jego prace są przeznaczone do powrotu do ziemi. Ta przemijalność dodaje jego sztuce poruszającego wymiaru, przypominając nam o ulotnym pięknie i nietrwałości wszystkich rzeczy. Jednak podczas swojego krótkiego istnienia rzeźby Dougherty’ego służą jako potężne przypomnienia o przemieniającej mocy wyobraźni i wzajemnym powiązaniu natury i sztuki.

Instalacja w Smithsonian

W styczniu 2023 roku Dougherty otrzymał zlecenie stworzenia instalacji dostosowanej do konkretnej lokalizacji w National Museum of Natural History w Smithsonian. Rzeźba zatytułowana „Cośtam” powstała w jednym z ruchliwych korytarzy muzeum, zapewniając zwiedzającym bliskie spotkanie z procesem artystycznym Dougherty’ego. W miarę jak ludzie przychodzili i odchodzili, przedstawiali sugestie, które wpłynęły na ewoluującą formę rzeźby. Skrupulatna dbałość Dougherty’ego o bezpieczeństwo sprawiła, że instalacja pozostała interaktywna, jednocześnie zachowując integralność jej misternej struktury.

Moc wyobraźni

Rzeźby Dougherty’ego wzbudzają poczucie zdumienia i wyobraźni u widzów w każdym wieku. Jego umiejętność przekształcania zwykłych patyków w niezwykłe dzieła sztuki kwestionuje nasze uprzedzenia dotyczące sztuki i inspiruje nas do dostrzeżenia potencjału piękna w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Zachęcając nas do interakcji z jego pracami, Dougherty zaprasza nas do przyjęcia naszej własnej kreatywności i docenienia przemieniającej mocy wyobraźni.

Dziedzictwo i wpływ

Rzeźby z patyków Patricka Dougherty’ego pozostawiły trwały ślad w świecie sztuki. Jego wyjątkowe podejście do rzeźby zyskało międzynarodowe uznanie i wpłynęło na niezliczonych innych artystów. Dzięki interaktywnym instalacjom i zaangażowaniu w zrównoważony rozwój Dougherty wzbudził większe uznanie dla świata przyrody i znaczenie kreatywności w naszym życiu. Jego spuścizna jako mistrza rzeźby z patyków będzie nadal inspirować kolejne pokolenia artystów i miłośników sztuki.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Mała Siostra Statuy Wolności wyrusza w podróż do USA

by Jasmine
written by Jasmine

Mała siostra Statuy Wolności wyrusza w podróż do USA

Symbol przyjaźni ponad Atlantykiem

Replika ikonicznego pomnika Statuy Wolności, nazywana pieszczotliwie „Małą Siostrą”, wyrusza w podróż z Francji do Stanów Zjednoczonych. Ta mniejsza wersja słynnego monumentu symbolizuje trwałą przyjaźń między dwoma narodami.

Wyspa Ellis wita „Małą Siostrę”

Ważąca 992 funty i mierząca 9,3 stopy wysokości replika zostanie zainstalowana na Wyspie Ellis, naprzeciwko oryginalnej statuy, przez pierwsze pięć dni lipca. Ta przejmująca lokalizacja przywołuje historyczne znaczenie Wyspy Ellis jako bramy dla milionów imigrantów szukających nowego życia w Ameryce.

Dar dobrej woli

Francuscy urzędnicy mają nadzieję, że Amerykanie potraktują replikę jako gest dobrej woli, rozpoczynający nową erę przyjaznych stosunków między oboma krajami. Przybycie statuy zbiega się z 77. rocznicą D-Day, przełomowego momentu w II wojnie światowej, który oznaczał początek końca okupacji nazistowskiej w Europie Zachodniej.

Replika o historycznym znaczeniu

Ta replika jest jedną z ponad 100 rozsianych po całym świecie. Została odlana w 2009 roku na podstawie trójwymiarowego skanu modelu oryginalnego gipsowego prototypu stworzonego przez rzeźbiarza Frédérica-Auguste’a Bartholdiego. Oryginalny pomnik o wysokości 151 stóp został zaprojektowany przez francuskiego historyka Édouarda de Laboulaye’a w 1865 roku, po zakończeniu amerykańskiej wojny secesyjnej. Co ciekawe, zerwane łańcuchy i kajdany statuy symbolizują zniesienie niewolnictwa, a nie przybycie imigrantów, jak się powszechnie uważa.

Świadectwo francusko-amerykańskiej współpracy

Oryginalna Statua Wolności była wspólnym dziełem Francji i Stanów Zjednoczonych. Francuzi zbudowali i sfinansowali samą statuę, podczas gdy Amerykanie zebrali fundusze na cokół. Ta współpraca była „pierwszym dużym amerykańskim projektem finansowanym społecznościowo”, podkreślając siłę wspólnego działania.

Trwałe dziedzictwo statuy

Od czasu jej odsłonięcia w 1886 roku Statua Wolności stała się trwałym symbolem wolności i demokracji. Jej miedziana powłoka, cieńsza niż dwa ułożone na sobie centy, jest świadectwem pomysłowości i wytrwałości jej twórców.

Podróż przyjaźni

Podróż repliki z Francji do Stanów Zjednoczonych odtwarza kroki oryginalnego pomnika. Jest to przypomnienie głęboko zakorzenionych więzi między dwoma narodami i symbol ich ciągłej przyjaźni i współpracy.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Ursula von Rydingsvard: Rzeźbienie metafor ludzkiego istnienia w drewnie

by Jasmine
written by Jasmine

Ursula von Rydingsvard: Rzeźbi metafor w drewnie

Wczesne życie i wpływy

Ursula von Rydingsvard urodziła się w 1942 roku w Niemczech, a dzieciństwo spędziła w obozach dla uchodźców. W 1950 roku jej rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Studiowała rzeźbę na Uniwersytecie Columbia pod kierunkiem Ronalda Bladena, George’a Sugarmana i Jean Linder.

Treści autobiograficzne i przodków

Drewno stało się podstawowym materiałem rzeźb von Rydingsvard, które często eksplorują tematy autobiograficzne i przodków. Jej twórczość przywołuje wspomnienia przedmiotów codziennego użytku i form architektonicznych, takich jak stodoły, szopy, koszary, ławki kościelne i ołtarze. Poprzez te formy bada ludzkie doświadczenia straty, przesiedlenia i odporności.

Domowe i pocieszające cechy

Pomimo często ponurego i zamyślonego charakteru rzeźby von Rydingsvard mają domowy i pocieszający aspekt. Są duże i monumentalne, ale jednocześnie przywołują poczucie bliskości i intymności. Jej użycie drewna, o jego naturalnym cieple i fakturze, przyczynia się do tego poczucia komfortu.

Metafory ludzkiego wysiłku i potrzeby

Rzeźby von Rydingsvard często funkcjonują jako metafory ludzkiego wysiłku i potrzeby. Jej użycie kości, belek i krokwi sugeruje fizyczne i emocjonalne zmagania, jakie znoszą ludzie. Poprzez swoją pracę bada ludzką zdolność do odporności i sposoby, w jakie budujemy się i wspieramy nawzajem.

Uznanie i spuścizna

Rzeźby von Rydingsvard zaczęły zyskiwać uznanie około dekady temu. Jej prace zostały zakupione przez takie ważne muzea, jak Metropolitan Museum of Art, Whitney Museum of American Art i Walker Art Center. Prywatni kolekcjonerzy i korporacje, w tym Microsoft, zlecili również wykonanie rzeźb plenerowych.

Przywrócenie poczucia rzemiosła w rzeźbie

Martin Friedman, dyrektor emerytowany Walker Art Center, pochwalił von Rydingsvard za przywrócenie poczucia rzemiosła w rzeźbie. Jej drobiazgowa dbałość o szczegóły i stosowanie tradycyjnych technik obróbki drewna świadczą o jej zaangażowaniu w kunszt i fizyczność jej medium.

Nadchodzące wystawy

Wystawa rzeźb wewnętrznych von Rydingsvard, zorganizowana przez Madison Art Center, odbywa się obecnie w czterech miastach. Wystawa jej rzeźb plenerowych zostanie otwarta 9 maja w Nelson-Atkins Museum of Art w Kansas City. Wystawy te dają możliwość bezpośredniego doświadczenia siły i rezonansu jej twórczości.

Wniosek

Ursula von Rydingsvard to renomowana rzeźbiarka, której prace eksplorują tematy pamięci, tożsamości i kondycji ludzkiej. Poprzez swoje sugestywne wykorzystanie drewna i mistrzowskie wykonanie tworzy rzeźby, które są zarówno niepokojące, jak i pocieszające, skłaniając nas do refleksji nad naszymi własnymi doświadczeniami i odpornością ludzkiego ducha.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Opowieść o dwóch Lucy: pomnikowe dziedzictwo Lucille Ball

by Jasmine
written by Jasmine

Statuy Lucille Ball: opowieść o dwóch Lucy

Odsłonięcie „Nowej Lucy”

W urokliwym miasteczku Celoron w stanie Nowy Jork, gdzie Lucille Ball spędziła dzieciństwo, pojawiła się nowa statua upamiętniająca ukochaną komediantkę. Wyrzeźbiona przez artystkę Carolyn Palmer, „Nowa Lucy” dumnie stoi w Lucille Ball Memorial Park, oddając esencję Ball w jej ikonicznym stylu. Ubrana w sukienkę w kropki, wysokie obcasy, perłowy naszyjnik i idealnie uczesane włosy, statua emanuje blaskiem i duchem, które uczyniły Ball gwiazdą.

Kontrowersje wokół „Straszącej Lucy”

W 2009 roku w Celoron odsłonięto kolejną statuę Lucille Ball, nazywaną „Straszną Lucy”. Stworzona przez artystę Dave’a Poulin, brązowa rzeźba przedstawia Ball trzymającą butelkę fikcyjnego suplementu zdrowotnego Vitameatavegamin, co było nawiązaniem do klasycznego odcinka „I Love Lucy”. Jednak groteskowy wygląd statuy, z powykrzywianym grymasem, spotkał się z powszechną krytyką. Zarówno mieszkańcy, jak i fani domagali się jej usunięcia, a sam Poulin później wyraził niezadowolenie z rezultatu.

Reakcja opinii publicznej

Odsłonięcie „Straszącej Lucy” wywołało w Celoron gorącą debatę. Mieszkańcy zorganizowali się, aby usunąć pomnik, podczas gdy inni bronili jego wartości artystycznej. Statua stała się źródłem zarówno fascynacji, jak i kpiny, przyciągając tysiące zwiedzających chcących zobaczyć dziwaczną kreację. Pomimo kontrowersji, „Straszna Lucy” pozostała w parku przez wiele lat, świadcząc o trwałej sile opinii publicznej.

Ewolucja pomników Lucille Ball

Kontrastująca estetyka „Nowej Lucy” i „Straszącej Lucy” podkreśla ewolucję pomników Lucille Ball w Celoron. „Nowa Lucy” reprezentuje bardziej tradycyjne podejście, uchwytując podobieństwo Ball w pochlebny i wyidealizowany sposób. „Straszna Lucy” z kolei odzwierciedla bardziej niekonwencjonalną i humorystyczną interpretację spuścizny komediantki. Te dwie statuy dają zwiedzającym wyjątkową okazję do odkrycia różnych aspektów osobowości Ball.

Znaczenie sztuki publicznej

Debata wokół pomników Lucille Ball w Celoron podkreśla znaczenie sztuki publicznej w kształtowaniu krajobrazu kulturowego społeczności. Pomniki i inne formy sztuki publicznej są symbolami wspólnych wartości, wydarzeń historycznych i wpływowych postaci. Mogą wzbudzać dumę, sprzyjać dialogowi i przyciągać turystów z daleka.

Dziedzictwo Lucille Ball

Zarówno „Nowa Lucy”, jak i „Straszna Lucy” oddają hołd trwałemu dziedzictwu Lucille Ball jako jednej z najbardziej przełomowych kobiet w amerykańskiej komedii. Jej umiejętność rozśmieszania publiczności i nawiązywania więzi z postaciami pozostawiła trwały ślad w kulturze popularnej. Pomniki w Celoron służą jako przypomnienie o geniuszu Ball, jej wpływie na świat i jej szczególnej więzi z miastem, w którym dorastała.

Pielgrzymka dla fanów

Dla fanów Lucille Ball wizyta w Celoron jest obowiązkowa. Obecność zarówno „Nowej Lucy”, jak i „Straszącej Lucy” daje wgląd w wieloaspektową osobowość Ball i trwałą siłę jej dziedzictwa. Niezależnie od tego, czy zdecydują się podziwiać bardziej konwencjonalną „Nową Lucy”, czy ekscentryczną „Straszną Lucy”, turyści wyjadą z głębszym uznaniem dla komediantki, która przyniosła światu tyle radości.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Arthur Ganson: Mistrz rzeźby kinetycznej

by Kim
written by Kim

Arthur Ganson: Mistrz kinetycznej rzeźby

Wczesne życie i wpływy

Arthur Ganson, uznany rzeźbiarz z MIT, poświęcił swoją karierę tworzeniu skomplikowanych maszyn kinetycznych, które przekraczają granice sztuki i inżynierii. Zainspirowany pracami szwajcarskiego rzeźbiarza kinetycznego Jeana Tingueleya i malarza Bauhausu Paula Klee, maszyny Ganson posiadają unikalną zdolność wykraczania poza swoją mechaniczną naturę i wzbudzania poczucia kaprysu i zdumienia.

Rzeźby kinetyczne

Rzeźby kinetyczne Ganson są świadectwem jego mistrzostwa w mechanice i jego wyczulonego oka na detale. Jego maszyny są pieczołowicie wykonane z różnych materiałów, w tym metalu, drewna i znalezionych przedmiotów. Obracają się, klekoczą i poruszają w nieprzewidywalny sposób, pozornie nabierając własnego życia.

Jednym z najbardziej znanych dzieł Ganson, „Maszyna z krzesłem”, jest masywny, ważący 800 funtów kolos, który toczy się po torze. W trakcie ruchu wyciąga z drogi krzesło z giętego drewna, podnosi je i odwraca z fanfarą, a następnie bezpiecznie stawia za sobą. Ta pozornie prosta czynność jest wykonywana z wdziękiem i precyzją, które przeczy przemysłowemu wyglądowi maszyny.

Niekonwencjonalna funkcjonalność

Maszyny Ganson nie są zaprojektowane do wykonywania jakichkolwiek praktycznych zadań. Zamiast tego istnieją wyłącznie dla sztuki. Nie robią nic poza tym, że działają niezwykle dobrze, szczególnie w rozśmieszaniu ludzi. Jak zauważył jeden bystry obserwator: „Każdy może zbudować maszynę, która macha. Arthur wie, jak zrobić maszynę, która macha na pożegnanie”.

Zaczarowane kreacje

Oprócz swoich wielkoformatowych rzeźb kinetycznych, Ganson stworzył również linię zabawek o nazwie Toobers and Zots. Te kolorowe rurki piankowe i różnie ukształtowane elementy pozwalają dzieciom uwolnić swoją wyobraźnię i tworzyć nieziemskie stworzenia i struktury.

Uznanie i spuścizna

Unikalne i innowacyjne podejście Ganson do sztuki przyniosło mu szerokie uznanie i sławę. Jego prace były wystawiane w muzeach i galeriach na całym świecie, a on otrzymał liczne nagrody za swój wkład w dziedzinę rzeźby kinetycznej.

Maszyny Ganson nadal oczarowują publiczność swoją zdolnością do zacierania granic między sztuką a inżynierią. Są świadectwem jego nieograniczonej kreatywności i niezachwianego zaangażowania w przesuwanie granic ekspresji artystycznej.

Proces artystyczny Ganson

Ganson nie jest kimś, kto lubi dużo mówić o teorii i historii sztuki. Jednak jego prace wyraźnie odzwierciedlają wpływ konstruktywizmu, dadaizmu i surrealizmu. Te ruchy artystyczne kładły nacisk na użycie codziennych przedmiotów, odrzucenie tradycyjnych form i eksplorację podświadomości.

Inspiracja z życia codziennego

Ganson często znajduje inspirację dla swoich maszyn w otaczających go przedmiotach codziennego użytku. Widzi piękno w tym, co przyziemne, i przekształca zwyczajne materiały w niezwykłe dzieła sztuki. Na przykład jego „Maszyna z 22 kawałkami papieru” składa się z prostej drewnianej ramy i kolekcji wyrzuconych kawałków papieru. Gdy maszyna się porusza, kawałki papieru trzepoczą i tańczą, tworząc hipnotyzującą grę światła i cienia.

Współpraca i eksperymentowanie

Ganson nie boi się współpracować z innymi artystami i eksperymentować z nowymi materiałami i technikami. Współpracował z inżynierami, muzykami, a nawet lalkarzami, aby ożywić swoje maszyny. Ta otwartość na współpracę i eksperymentowanie pozwoliła mu stworzyć różnorodny i ciągle ewoluujący zbiór prac.

Trwały urok maszyn Ganson

Maszyny Ganson nadal oczarowują publiczność w każdym wieku. Są świadectwem jego nieograniczonej kreatywności i umiejętności wywoływania poczucia zdumienia i wyobraźni. Niezależnie od tego, czy są to zabawne wybryki „Maszyny z krzesłem”, czy też nieziemskie kreacje Toobers and Zots, maszyny Ganson przypominają nam, że sztuka może być zarówno piękna, jak i prowokująca do myślenia.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Claes Oldenburg: niezwykła sztuka ze zwykłych przedmiotów

by Jasmine
written by Jasmine

Monumentalna sztuka Claesa Oldenburga: zamiana zwyczajnego w niezwykłe

Wprowadzenie

Claes Oldenburg, pionier pop-artu, zasłynął dzięki tworzeniu kolosalnych rzeźb, które przekształcają codzienne przedmioty w monumentalne dzieła sztuki. Od 15,5-metrowej łyżki po 11,5-metrową latarkę, rzeźby Oldenburga wnoszą powiew humoru i absurdu do przestrzeni publicznych na całym świecie.

Zamiana zwyczajnego w monumentalne

Sztuka Oldenburga koncentruje się wokół koncepcji wzięcia przyziemnych przedmiotów i powiększenia ich do niezwykłych rozmiarów. W ten sposób kwestionuje nasze postrzeganie tego, co stanowi sztukę, i zaprasza nas do zobaczenia tego, co znane, w nowym świetle. Jego rzeźby często wywołują poczucie zabawy i zdumienia, przypominając nam, że nawet najbardziej zwyczajne rzeczy mogą stać się niezwykłe, gdy są oglądane przez pryzmat sztuki.

Sztuka publiczna i współpraca

Wielkoformatowe rzeźby Oldenburga są często instalowane w przestrzeniach publicznych, gdzie wchodzą w interakcję z otoczeniem i zapraszają publiczność do interakcji z nimi. Często współpracuje ze swoją żoną, Coosje van Bruggen, która wnosi swoją wiedzę jako historyka sztuki i artystki do ich wspólnych projektów. Wspólnie stworzyli ikoniczne rzeźby, które stały się punktami orientacyjnymi w miastach na całym świecie.

Niewykonalne rzeźby i granice wyobraźni

Oprócz monumentalnych rzeźb, Oldenburg stworzył również liczne rysunki tego, co nazywa swoimi „niewykonalnymi” rzeźbami. Są to ambitne koncepcje, które, choć intrygujące, nie nadają się do realizacji. Poprzez te rysunki Oldenburg bada granice swojej wyobraźni i przesuwa granice tego, co jest możliwe w sztuce.

Wpływ sztuki Oldenburga

Rzeźby Oldenburga wywołały zarówno fascynację, jak i kontrowersje. Niektórzy krytycy odrzucili jego prace jako zwykły kicz, podczas gdy inni chwalili je jako przełomowy wkład w sztukę współczesną. Niezależnie od opinii, nie można zaprzeczyć, że sztuka Oldenburga wywarła głęboki wpływ na świadomość publiczną. Jego rzeźby przyniosły radość milionom ludzi i zakwestionowały nasze założenia na temat tego, czym sztuka może i powinna być.

Dziedzictwo i wpływ

Claes Oldenburg zapisał się w historii sztuki jako pionierski artysta. Jego monumentalne rzeźby nadal inspirują i prowokują, przypominając nam, że sztuka może być zarówno zabawna, jak i głęboka. Jego twórczość wpłynęła na niezliczoną ilość innych artystów i pomogła ukształtować krajobraz sztuki współczesnej.

Przykłady ikonicznych rzeźb Oldenburga

  • Spoonbridge and Cherry: 15,5-metrowa łyżka ze stali nierdzewnej obejmująca 544-kilogramową wiśnię maraschino w Minneapolis Sculpture Garden.
  • Flashlight: 11,5-metrowa latarka z aluminium, która wznosi się nad kampusem University of Nevada w Las Vegas.
  • Clothespin: 13,7-metrowa klamra do bielizny z aluminium znajdująca się w Center City w Filadelfii.
  • Typewriter Eraser, Scale X: monumentalna gumka do mazania, powiększona do rozmiarów małego budynku, eksponowana w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.

Zakończenie

Monumentalne rzeźby Claesa Oldenburga pozostawiły trwały ślad w świecie sztuki. Przekształcając zwyczajne przedmioty w niezwykłe dzieła sztuki, zakwestionował nasze postrzeganie, rozbudził naszą wyobraźnię i przyniósł radość niezliczonym ludziom na całym świecie.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Origami: rzeźba spotyka matematykę – niezwykłe połączenie

by Kim
written by Kim

Origami: gdzie rzeźba spotyka matematykę

Matematyczne origami: rzucając wyzwanie niemożliwemu

Teoretyk obliczeniowego origami Erik Demaine przesunął granice origami, tworząc rzeźby, które podważają tradycyjne rozumienie tego, co jest możliwe do zrobienia ze składaniem papieru. Naprzemiennie wykonując zagięcia górskie i dolinne na koncentrycznych kwadratach, Demaine osiągnął to, co wcześniej było niemożliwe: paraboloidy hiperboliczne, kształt, który uważano za nieosiągalny w origami.

Sekret tkwi w skomplikowanych wzorach zagnieceń, które tworzy Demaine, czego efektem są struktury, które „wyskakują w kształt siodła”, przypominające czipsy Pringles. Rzeźby Demaine’a są nie tylko oszałamiające wizualnie, ale także rodzą fundamentalne pytania dotyczące mechaniki składania papieru.

Historia origami

Początki origami sięgają 1797 roku w Japonii, kiedy to ukazała się książka Akisato Rito „Sembazuru Orikata”. W XIX wieku origami stało się popularną aktywnością w klasach w Europie, a w latach 50. XX wieku wyłoniło się jako nowoczesna forma sztuki pod przewodnictwem japońskiego artysty Akiry Yoshizawy.

Współcześni artyści origami, tacy jak Eric Joisel i Robert Lang, przesunęli granice jeszcze dalej, tworząc realistyczne zwierzęta i postaci ludzkie oraz złożone kompozycje, które były prezentowane w prestiżowych instytucjach, takich jak Luwr i Muzeum Sztuki Nowoczesnej.

Origami i matematyka

Origami ma głęboki związek z matematyką, szczególnie z geometrią. Problem złożenia i cięcia, po raz pierwszy postawiony w japońskiej książce w 1721 roku, pyta, ile różnych kształtów można utworzyć, składając prostokątny kawałek papieru i wykonując jedno cięcie. Rozwiązanie Demaine’a tego problemu sprzed stuleci wykazało, że każdy kształt jest możliwy, jeśli ma się odpowiedni geometryczny plan.

Obliczeniowe origami

Programy komputerowe zrewolucjonizowały dziedzina origami. Oprogramowanie takie jak TreeMaker i Origamizer pozwala użytkownikom projektować i badać złożone wzory zagnieceń, umożliwiając tworzenie skomplikowanych i innowacyjnych kształtów.

Origami w zastosowaniach praktycznych

Poza swoją wartością artystyczną, origami znalazło zastosowanie praktyczne w różnych dziedzinach. Producenci samochodów wykorzystują matematykę origami do projektowania poduszek powietrznych, które składają się efektywnie. Inżynierowie badają wykorzystanie struktur origami w nanotechnologii, tworząc płaskie obiekty, które mogą przekształcać się w kształty 3D. Ponadto zasady origami mogą pomóc w zaprojektowaniu syntetycznych białek zwalczających wirusy.

Duet ojciec-syn

Erik Demaine i jego ojciec Martin współpracowali przy tworzeniu hipnotyzujących rzeźb origami. Ich prace były prezentowane w Galerii Renwicka Smithsonian Institution, pokazując skrzyżowanie sztuki i matematyki.

Urok origami

Origami nadal oczarowuje artystów i matematyków, oferując wyjątkową mieszankę kreatywności, precyzji i rozwiązywania problemów. Jak trafnie zauważa Demaine: „Wpadliśmy na problem matematyczny, który inspiruje nową sztukę — i problem artystyczny, który inspiruje nową matematykę”.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Rzeźba

Danielle Rose Byrd: Rzeźbiarka i snycerka, która akceptuje porażkę

by Jasmine
written by Jasmine

Poznaj Danielle Rose Byrd: rzeźbiarkę i snycerkę, która akceptuje porażkę

Wczesne wpływy i artystyczna podróż

Pasja Danielle Rose Byrd do obróbki drewna narodziła się podczas jej pobytu w niewielkim college’u sztuk wyzwolonych w stanie Maine. Zainspirowana naturalnymi materiałami wokół siebie, zaczęła eksperymentować z rzeźbieniem i tworzeniem skomplikowanych przedmiotów z drewna dryftowego i innych znalezionych materiałów.

Edukacja i ewolucja

Mimo że na jej uczelni nie było wydzielonego warsztatu stolarskiego, Byrd znalazła swoje miejsce wśród obsługi naziemnej, która nauczyła ją podstaw pracy z narzędziami. Inspirowała się także naciskiem uczelni na zrównoważony rozwój i myślenie krytyczne, co ukształtowało jej podejście do sztuki.

Obróbka drewna jako rzemiosło i rozmowa

Byrd postrzega obróbkę drewna zarówno jako rzemiosło, jak i rozmowę z samym materiałem. Akceptuje nieprzewidywalność drewna, pozwalając mu kierować swoimi projektami i wpływać na swój proces twórczy. To podejście doprowadziło do powstania niektórych z jej najbardziej udanych i innowacyjnych dzieł.

Od łyżek do rzeźb

Podróż artystyczna Byrd rozpoczęła się od rzeźbienia łyżek, ale stopniowo rozszerzała swój repertuar o przedmioty użytkowe, rzeźby, a nawet wielkoformatowe instalacje. Jej twórczość charakteryzuje się organicznymi formami, złożonymi fakturami i głębokim związkiem ze światem przyrody.

Porażka jako katalizator wzrostu

Byrd uznaje porażkę za istotną część swojego procesu twórczego. Postrzega ją jako okazję do nauki, adaptacji i odkrywania nowych możliwości. Akceptując nieoczekiwane i porzucając dążenie do perfekcji, odblokowała niektóre ze swoich najbardziej przełomowych projektów.

Znaczenie równowagi

Chociaż Byrd lubi eksplorować rzeźbiarską stronę obróbki drewna, ceni również równowagę między funkcją a estetyką. Tworzy zarówno przedmioty użytkowe, takie jak miski i łyżki, jak i czysto rzeźbiarskie dzieła, które zachęcają do kontemplacji i inspirują wyobraźnię.

Wyzwania i nagrody

Jednym z największych wyzwań w obróbce drewna, według Byrd, jest wymagana inwestycja finansowa i czasowa. Jednak nagrody znacznie przewyższają koszty. Znajduje ogromną satysfakcję w procesie twórczym, związku z materiałem i możliwości tworzenia przedmiotów, które przynoszą radość innym.

Porady dla początkujących stolarzy

Byrd zachęca początkujących stolarzy do podjęcia procesu nauki i do nieobawiania się popełniania błędów. Podkreśla znaczenie czerpania inspiracji z samych materiałów i pozwolenia procesowi twórczemu na naturalny przebieg.

Szybkie pytania i odpowiedzi

  • Ulubione drewno: Darmowe drewno!
  • Ulubione narzędzia: Wszystkie, w tym narzędzia ręczne, elektronarzędzia i elektryczne siekiery do rzeźbienia.
  • Ulubiona praca z zeszłego miesiąca: Wysoce teksturowana rzeźba ścienna, która istnieje tylko w jej umyśle.
  • Największy cel: Więcej rzeźby.
  • Ulubiony dodatek do warsztatu: Zależy od projektu.
  • Muzyka włączona czy wyłączona: Filmy w tle, zwykle kiepskie filmy z lat 90. lub komedie romantyczne.
  • Ulubiony etap procesu: Konceptualizacja.
  • Ulubiony asystent: Teddy, jej kot.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail