Vincent van Gogh i Charles Obach: Niezwykła droga do artystycznej wielkości
Nowo odkryty portret rzuca światło na kluczową relację
W archiwach londyńskiej National Portrait Gallery dokonano niezwykłego odkrycia: nieznany wcześniej portret Charlesa Obacha, kierownika londyńskiego oddziału galerii Goupil. Ten portret oferuje fascynujący wgląd w relację między Obachem a Vincentem van Goghiem, młodym artystą, którego życie przybrało dramatyczny zwrot pod wpływem Obacha.
Obach i van Gogh: Niełatwy sojusz
Pogarda Vincenta van Gogha dla fotografii jest dobrze udokumentowana. Wierzył, że fotografie uchwyciły tylko powierzchowne podobieństwo, podczas gdy malowane portrety przekazywały głębszą istotę tematu. Co ciekawe, jedynym znanym fotograficznym przedstawieniem van Gogha jako osoby dorosłej jest portret wykonany w 1873 roku przez holenderskiego fotografa Jacobusa de Louw.
W przeciwieństwie do tego, nowo odkryty portret Obacha przedstawia człowieka pełnego spokoju i pewności siebie. Jak zauważa ekspert od sztuki Martin Bailey, ten portret stoi w wyraźnym kontraście do własnego van Gogha, który przedstawia zmartwioną ekspresję i aurę rezerwy.
Niekonwencjonalna podróż van Gogha
Droga van Gogha do artystycznej wielkości była daleka od konwencjonalnej. Początkowo pracował jako handlarz dzieł sztuki w oddziale galerii Goupil w Hadze, ale jego brak umiejętności w kontaktach z klientami skłonił Obacha do wysłania go do oddziału w Londynie w 1873 roku.
Początkowo Obach przyjął van Gogha z otwartymi ramionami, a nawet zaprosił go na weekendową wycieczkę i świętował z nim i jego rodziną Boże Narodzenie. Jednak niekonwencjonalne zachowanie van Gogha i niezdolność do nawiązywania kontaktów z klientami ostatecznie doprowadziły do jego zwolnienia z Goupil w 1876 roku.
Niezamierzony wpływ Obacha
Pomimo zwolnienia van Gogh i Obach pozostali w dość przyjaznych stosunkach. Bailey zauważa, że spotkali się na krótko w Hadze w 1881 roku, a Obach wysłał kondolencje Theo van Goghowi po śmierci Vincenta w 1890 roku.
Ironią losu, decyzja Obacha o zwolnieniu van Gogha mogła niechcący popchnąć go w stronę jego prawdziwego powołania jako artysty. Późniejsze doświadczenia van Gogha w pracy w szkole z internatem, księgarni i kopalni węgla jeszcze bardziej podsyciły jego pragnienie służenia innym i wyrażania siebie poprzez sztukę.
Wpływ autoportretu
Wiara van Gogha w moc autoportretów jako środka uchwycenia prawdziwej esencji można dostrzec w jego licznych autoportretach. Wykonał ponad 43 autoportrety w różnych formach, badając własną tożsamość i kwestionując naturę sztuki.
W liście do swojej siostry Wilhelminy van Gogh wyraził przekonanie, że malowane portrety trwają dłużej niż fotografie i przekazują głębszą więź emocjonalną. Napisał: „Portrety [sfotografowane] po pierwsze blakną szybciej niż my sami, podczas gdy malowany portret pozostaje przez wiele pokoleń. Poza tym, malowany portret jest czymś uczuciowym, wykonanym z miłością lub szacunkiem dla przedstawianej istoty”.
Dziedzictwo wpływu
Pomimo trudnych okoliczności ich związku, drogi Obacha i van Gogha splatały się w sposób, który na zawsze ukształtował świat sztuki. Zwolnienie przez Obacha mogło być katalizatorem, który skierował van Gogha na jego artystyczną ścieżkę, prowadząc go do stworzenia jednych z najbardziej ukochanych i wpływowych dzieł sztuki w historii.
Odkrycie portretu Obacha dodaje nową warstwę do naszego zrozumienia tej kluczowej relacji. Oferuje wgląd w dwóch mężczyzn, którzy odegrali znaczącą rolę w kształtowaniu życia i spuścizny van Gogha, ostatecznie wzbogacając świat głębokim pięknem i emocjonalną głębią jego sztuki.
